Gregory Winter
Brits moleculair bioloog Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Gregory Paul Winter (Leicester, 14 april 1951) is een Brits biochemicus. Hij is gekend voor zijn pionierswerk naar de therapeutische werking van monoklonale antistoffen en faagdisplay. Hij is verbonden aan Trinity College (Cambridge). Winter kreeg in 2018 samen met Frances Arnold en George P. Smith de Nobelprijs voor Scheikunde.
| Greg Winter | ||||
|---|---|---|---|---|
| 14 april 1951 | ||||
 | ||||
| Geboorteland | Verenigd Koninkrijk | |||
| Geboorteplaats | Leicester | |||
| Nationaliteit | Britse | |||
| Nobelprijs | Nobelprijs voor Scheikunde | |||
| Jaar | 2018 | |||
| Reden | "Voor de eerste gecontroleerde evolutie van eiwitten, waarmee nieuwe medicijnen gemaakt kunnen worden" | |||
| Samen met | George P. Smith | |||
| Gedeeld met | Frances Arnold | |||
| Voorganger(s) | Jacques Dubochet Joachim Frank Richard Henderson | |||
| Opvolger(s) | John B. Goodenough M. Stanley Whittingham Akira Yoshino | |||
| ||||
Biografie
Samenvatten
Perspectief
Winter werd opgeleid aan de Royal Grammer School in Newcastle upon Tyne. Hij studeerde natuurwetenschap aan Trinity College van de Universiteit van Cambridge, die hij in 1973 afrondde. Zijn promotie voerde hij uit aan het MRC-laboratorium van Moleculaire Biologie waarbij hij onderzoek deed naar de aminozuurvolgorde van tryptophanyl-tRNA synthetase van de bacterie bacillus stearothermophilus. Hij promoveerde in 1977 onder begeleiding van Brian Hartley en George Brownlee. Aansluitend was hij postdoc aan respectievelijk het Imperial College London en de Universiteit van Cambridge.
De door George Smith ontwikkelde techniek van faagdisplay werd door Winter toegepast voor het gericht evolueren van antilichamen, met als doel het maken van nieuwe geneesmiddelen. Door de bindingseigenschappen van antilichamen te veranderen slaagde Winter erin antilichamen te creëren die overeenkomen met menselijke antilichamen, maar andere eigenschappen hebben. Deze kunnen vervolgens ingezet worden als behandelmethode tegen verschillende auto-immuunziekten. Het eerste medicijn gebaseerd op deze methode, adalimumab, werd in 2002 toegelaten en wordt sindsdien gebruikt voor reumatoïde artritis, psoriasis en inflammatoire darmziekten, zoals de ziekte van Crohn.[1]
Eerbetoon
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.