Grand Prix-wegrace van België 1957

De Grand Prix-wegrace van België 1957 was de vierde Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1957. De races werden verreden op 7 juli 1957 op het Circuit de Spa-Francorchamps nabij Malmedy. In België kwamen alle klassen aan de start.

Grand Prix-wegrace van België 1957
Circuit de Spa-Francorchamps
Land	België
Datum	7 juli 1957
Organisator	FIM
500 cc
Snelste ronde	Keith Campbell
Eerste	Libero Liberati
Tweede	Jack Brett
Derde	Keith Bryen
350 cc
Snelste ronde	Libero Liberati
Eerste	Keith Campbell
Tweede	Libero Liberati
Derde	Keith Bryen
250 cc
Snelste ronde	Tarquinio Provini
Eerste	John Hartle
Tweede	Sammy Miller
Derde	Cecil Sandford
125 cc
Snelste ronde	Tarquinio Provini
Eerste	Tarquinio Provini
Tweede	Luigi Taveri
Derde	Cecil Sandford
Zijspan
Snelste ronde	Florian Camathias/ Hilmar Cecco
Eerste	Walter Schneider/ Hans Strauß
Tweede	Florian Camathias/ Hilmar Cecco
Derde	Fritz Hillebrand/ Manfred Grunwald

Algemeen

De trainingen werden overschaduwd door de dood van Roberto Colombo. Het ongeluk gebeurde bij de ingang van de S-bochten bij Stavelot. De training werd niet stilgezet en de ambulance die Roberto Colombo meenam moest tussen een aantal trainende zijspancombanaties door laveren. Roberto overleed echter nog onderweg naar het ziekenhuis. MV Agusta trok de Italiaanse rijders Umberto Masetti en Fortunato Libanori terug uit de races, maar de "buitenlanders" John Surtees, John Hartle en Luigi Taveri namen wel deel aan de wedstrijden. In deze Grand Prix werd de wereldtitel in de zijspanklasse beslist.

500cc-klasse

In België nam Gilera-teamleider Roberto Persi een chauvinistische beslissing die slecht uit dreigde te pakken. De motor van Libero Liberati wilde niet starten en hij overlegde met de raceleiding om Liberati met de motor van Bob Brown te laten starten. Met die motor én het startnummer van Brown won Liberati, maar na protesten van MV Agusta en Norton werd hij alsnog gediskwalificeerd. Brown kon uiteraard niet rijden, maar Bob McIntyre ook niet omdat hij nog last had van een nekblessure na zijn val in Assen. Jack Brett (Norton) werd tot winnaar verklaard, maar die beslissing werd in januari 1958 door de FIM teruggedraaid. Slechts zes coureurs bereikten de finish. Keith Campbell reed de snelste ronde met de Moto Guzzi Otto Cilindri, maar viel uit.

Uitslag 500cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Punten 1 Libero Liberati Gilera 1:08"36'6 8 2 Jack Brett Norton + 52'2 6 3 Keith Bryen Norton + 3"30'8 4 4 Derek Minter Norton + 1 ronde 3 5 Michael O'Rourke Norton + 1 ronde 2 6 Hans-Günther Jäger BMW + 1 ronde 1 Niet gestart Coureur Merk Oorzaak Umberto Masetti MV Agusta Teambeleid[1]

Niet gefinisht Coureur Merk Oorzaak Gerold Klinger BMW Keith Campbell Moto Guzzi Jules Nies Norton Pierre Nicholas Norton Raymond Bogaerdt Norton Walter Zeller BMW George Catlin Norton John Clark Norton John Hartle Norton John Surtees MV Agusta Alfredo Milani Gilera Giuseppe Colnago Moto Guzzi John Anderson Norton John Hempleman Norton Noel McCutcheon Norton

Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Bob Brown Gilera Geen machine[2] Ernst Hiller BMW Alan Trow Norton Bob McIntyre Gilera Blessure[3] Dickie Dale Moto Guzzi Geoff Duke Gilera Blessure[4] Geoff Tanner Norton Terry Shepherd MV Agusta

Top tien tussenstand 500cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Libero Liberati	Gilera	22
2	Bob McIntyre	Gilera	14
	John Surtees	MV Agusta
4	Jack Brett	Norton	9
5	Walter Zeller	BMW	8
6	Dickie Dale	Moto Guzzi	6
7	Keith Bryen	Norton	5
8	Bob Brown	Gilera	4
9	Ernst Hiller	BMW	3
	Derek Minter	Norton

350cc-klasse

In de 500cc-race reed Keith Campbell de snelste ronde, terwijl Libero Liberati de race won. In de 350cc-race was dat precies omgekeerd: Campbell won en Liberati reed de snelste ronde. Daardoor behield Campbell de leiding in de WK-stand. Keith Bryen profiteerde van zijn overstap van Norton naar Moto Guzzi en werd derde in de race. John Surtees viel met de MV Agusta 350 4C uit. Zijn teamgenoot Umberto Masetti startte niet uit piëteit met de verongelukte Roberto Colombo.

Uitslag 350cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Punten 1 Keith Campbell Moto Guzzi 50"34'5 8 2 Libero Liberati Gilera 6 3 Keith Bryen Moto Guzzi 4 4 Alano Montanari Moto Guzzi 3 5 Bob Brown Gilera 2 6 Giuseppe Colnago Moto Guzzi 1 7 John Anderson AJS 8 Jack Brett Norton 9 Noel McCutcheon Norton 10 Alfredo Milani Gilera 11 Arthur Wheeler Moto Guzzi 12 John Clark Moto Guzzi 13 Jules Nies Norton 14 John Hempleman Norton 15 Raymond Bogaerdt Norton 16 Derek Minter Norton

Niet gestart Coureur Merk Oorzaak Umberto Masetti MV Agusta Teambeleid[1] Niet gefinisht Coureur Merk Oorzaak John Surtees MV Agusta Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Bob McIntyre Gilera Blessure[3]

Onbekend[5] Coureur Merk Dick Thomson AJS Eric Hinton Norton Helmut Hallmeier NSU Dave Chadwick Velocette Fron Purslow Norton John Hartle Norton Adelmo Mandolini Moto Guzzi Peter Murphy AJS

Top tien tussenstand 350cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Keith Campbell	Moto Guzzi	22
2	Libero Liberati	Gilera	18
3	Bob McIntyre	Gilera	14
4	John Hartle	Norton	7
5	Bob Brown	Gilera	6
	Keith Bryen	Norton / Moto Guzzi
7	Alano Montanari	MV Agusta	5
8	Helmut Hallmeier	NSU	4
9	Umberto Masetti	MV Agusta	3
	John Surtees	MV Agusta
	Jack Brett	Norton

250cc-klasse

Net als Keith Bryen profiteerde John Hartle van zijn overstap naar een ander merk. Hartle verruilde zijn experimentele REG voor de nog experimentele MV Agusta 250 Bicilindrica en won er prompt de Belgische Grand Prix mee. Tarquinio Provini reed weliswaar de snelste ronde, maar hij viel in de laatste ronde uit. Sammy Miller werd tweede, maar zijn Mondial-teamgenoot Cecil Sandford had aan de derde plaats ruim voldoende om aan de leiding in het wereldkampioenschap te blijven.

Uitslag 250cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Punten 1 John Hartle MV Agusta 44"23'5 8 2 Sammy Miller Mondial 6 3 Cecil Sandford Mondial 4 4 Arthur Wheeler Moto Guzzi 3 5 František Bartoš ČZ 2 6 Günter Beer Adler 1

Niet gefinisht Coureur Merk Oorzaak Tarquinio Provini Mondial Niet gestart Coureur Merk Oorzaak Fortunato Libanori MV Agusta Teambeleid[1] Roberto Colombo (†) MV Agusta Overleden Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Carlo Ubbiali MV Agusta Blessure[6]

Onbekend[5] Coureur Merk Bob Brown NSU Luigi Taveri MV Agusta František Šťastný Jawa Helmut Hallmeier NSU Dave Chadwick MV Agusta David Andrews NSU Sammy Hodgins Velocette Tommy Robb NSU Alano Montanari Moto Guzzi Enrico Lorenzetti Moto Guzzi Remo Venturi MV Agusta

Top tien tussenstand 250cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Cecil Sandford	Mondial	22
2	Sammy Miller	Mondial	12
3	Roberto Colombo (†)	MV Agusta	10
4	Luigi Taveri	MV Agusta	8
	Carlo Ubbiali	MV Agusta
	Tarquinio Provini	Mondial
	John Hartle	REG / MV Agusta
8	František Bartoš	ČZ	5
9	Arthur Wheeler	Moto Guzzi	4
10	Enrico Lorenzetti	Moto Guzzi	3
	Fortunato Libanori	MV Agusta

125cc-klasse

Tarquinio Provini won zijn derde 125cc-Grand Prix op rij en was - hoewel nog niet officieel - feitelijk al wereldkampioen. Luigi Taveri, die tweede werd en ook in de WK-stand tweede stond, kon hem niet meer inhalen, maar Carlo Ubbiali kon theoretisch nog op gelijke hoogte komen. Dat was mogelijk omdat Ubbiali al twee nulscores had die hij als "streepresultaat" kon gebruiken. Taveri kon nog op 32 punten komen, maar moest er daarna weer 6 wegstrepen. Ubbiali zat na zijn trainingsongeval in de TT van Assen echter geblesseerd thuis.

Uitslag 125cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Punten 1 Tarquinio Provini Mondial 41"08'2 8 2 Luigi Taveri MV Agusta 6 3 Cecil Sandford Mondial 4 4 František Bartoš ČZ 3 5 Bill Webster MV Agusta 2 6 Bill Maddrick MV Agusta 1

Niet gestart Coureur Merk Oorzaak Fortunato Libanori MV Agusta Teambeleid[1] Roberto Colombo (†) MV Agusta Overleden Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Carlo Ubbiali MV Agusta Blessure[6]

Onbekend[5] Coureur Merk Ernst Degner MZ Horst Fügner MZ Dave Chadwick MV Agusta Sammy Miller Mondial Guido Sala Mondial Remo Venturi MV Agusta

Top tien tussenstand 125cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Tarquinio Provini	Mondial	30
2	Luigi Taveri	MV Agusta	16
3	Carlo Ubbiali	MV Agusta	14
4	Roberto Colombo (†)	MV Agusta	11
5	Cecil Sandford	Mondial	9
6	Sammy Miller	Mondial	4
7	Horst Fügner	MZ	3
	František Bartoš	ČZ
9	Fortunato Libanori	MV Agusta	2
	Bill Webster	MV Agusta

Zijspanklasse

De zijspanrace werd gewonnen door de combinatie Walter Schneider/Hans Strauß en Florian Camathias werd met zijn nieuwe bakkenist Hilmar Cecco tweede. Fritz Hillebrand/Manfred Grunwald werden slechts derde, maar dat was genoeg om wereldkampioen te worden. Schneider/Strauß konden qua punten nog wel op gelijke hoogte komen, maar niet meer in het aantal overwinningen.

Uitslag zijspanklasse Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten 1 Walter Schneider Hans Strauß BMW 42"28'3 8 2 Florian Camathias Hilmar Cecco BMW 6 3 Fritz Hillebrand Manfred Grunwald BMW 4 4 Pip Harris Ray Campbell Norton 3 5 Jacques Drion Inge Stoll-Laforge BMW 2 6 Marcel Beauvais André Coudert Norton 1 Niet deelgenomen Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Josef Knebel (†) Rolf Amfaldern BMW Knebel overleden

Onbekend[5] Coureur Bakkenist Merk Edgar Strub Mick Woollett Norton Fritz Scheidegger Horst Burkhardt BMW Loni Neußner Dieter Hess BMW Werner Großmann Alfred Schmidt Norton Charlie Freeman John Chisnell Norton Cyril Smith Stanley Dibben en Eric Bliss Norton Jackie Beeton Tony Partridge Norton Peter Woollett George Loft Norton Albino Milani Rossano Milani Gilera

Top tien tussenstand zijspanklasse

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Ptn
1	Fritz Hillebrand (wereldkampioen)	Manfred Grunwald (wereldkampioen)	BMW	28
2	Walter Schneider	Hans Strauß	BMW	20
3	Florian Camathias	Jules Galliker en Hilmar Cecco	BMW	13
4	Jackie Beeton	Charles Billingham en Tony Partridge	Norton	9
5	Loni Neußner	Dieter Hess	BMW	6
6	Josef Knebel (†)	Rolf Amfaldern	BMW	4
7	Edgar Strub	Mick Woollett	Norton	3
	Pip Harris	Ray Campbell	Norton
	Marcel Beauvais	André Coudert	Norton
10	Charlie Freeman	John Chisnell	Norton	2
	Jacques Drion	Inge Stoll-Laforge	BMW

Bronnen, noten en/of referenties

• Luigi & Gianna Rivola: De geschiedenis van de motorsport, oorsprong en ontwikkeling, 1993 Uitgeverij Uniepers b.v., Abcoude ISBN 90 6825 131 7

Voetnoten

1. Na het overlijden van Roberto Colombo trok MV Agusta alleen zijn landenoten Umberto Masetti en Fortunato Libanori terug.
2. Bob Brown moest zijn Gilera afstaan aan Libero Liberati.
3. Bob McIntyre was nog herstellende van een gebroken botje in zijn nek, opgelopen in Assen.
4. Geoff Duke was tijdens een onbelangrijke internationale race op Imola in de 350cc-race gevallen maar kon nog in de 500cc-klasse starten. Daar viel hij echter zo hard dat hij gewond raakte aan zijn oog en de verwondingen die hij in 1956 in Ulster Grand Prix had opgelopen werden verergerd.
5. Niet gefinished, niet deelgenomen of niet geregistreerd.
6. Carlo Ubbiali was tijdens de TT van Assen geblesseerd geraakt.

Vorige race: TT Assen 1957	FIM wereldkampioenschap wegrace 9e seizoen (1957)	Volgende race: Ulster Grand Prix 1957
Vorige race: Grand Prix-wegrace van België 1956	Grand Prix-wegrace van België	Volgende race: Grand Prix-wegrace van België 1958

Grands Prix wereldkampioenschap wegrace (1950–1959)

1959:	FRA · IOM · DUI · NED · BEL · ZWE · ULS · NAT
1958:	IOM · NED · BEL · DUI · ZWE · ULS · NAT
1957:	DUI · IOM · NED · BEL · ULS · NAT
1956:	IOM · NED · BEL · DUI · ULS · NAT
1955:	SPA · FRA · IOM · DUI · BEL · NED · ULS · NAT
1954:	FRA · IOM · ULS · BEL · NED · DUI · ZWI · NAT · SPA
1953:	IOM · NED · BEL · DUI · FRA · ULS · ZWI · NAT · SPA
1952:	ZWI · IOM · NED · BEL · DUI · ULS · NAT · SPA
1951:	SPA · ZWI · IOM · BEL · NED · FRA · ULS · NAT
1950:	IOM · BEL · NED · ZWI · ULS · NAT

Grand Prix-wegrace van België

1921 · 1922 · 1923 · 1924 · 1925 · 1926 · 1927 · 1928 · 1929 · 1930 · 1931 · 1932 · 1933 · 1934 · 1935 · 1936 · 1937 · 1938 · 1939 · 1947 · 1948 · 1949 · 1950 · 1951 · 1952 · 1953 · 1954 · 1955 · 1956 · 1957 · 1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1968 · 1969 · 1970 · 1971 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1988 · 1989 · 1990