Loading AI tools
soort uit het geslacht braam Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
De framboos (Rubus idaeus) is een bladverliezende struik uit de rozenfamilie (Rosaceae).
Framboos | ||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
Soort | ||||||||||||||||||||
Rubus idaeus L. (1753) | ||||||||||||||||||||
Bloeiwijze | ||||||||||||||||||||
Loganbes | ||||||||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | ||||||||||||||||||||
Framboos op Wikispecies | ||||||||||||||||||||
|
De framboos is een in heel Europa van nature voorkomende plant, die op open plaatsen in het bos, tussen kreupelhout en langs bosranden voorkomt[1] en is als voedsel al sinds de vroegste tijden in gebruik. De teelt gaat terug tot de middeleeuwen.
De plant is een struik waarvan de stengels tot 2 meter lang kunnen worden. Elk jaar worden nieuwe stengels uit wortelopslag gevormd.
Bij de zomerframboos dragen alleen de tweejarige stengels vrucht, waarna deze afsterven. Bij de herfstframboos dragen daarentegen de toppen van de eenjarige scheuten de vruchten. De framboos bestaat uit vele vruchtjes en is een verzamelsteenvrucht. In tegenstelling tot de braam laat de framboos makkelijk los van de bloembodem. De meeste rassen dragen rode vruchten, er zijn ook enkele rassen met gele vruchten.
Frambozen groeien als pionierplant op open plekken in het bos. Eenmaal uit zaad opgekomen verbreidt de plant zich verder door wortelopslag.
De framboos is een kensoort voor het onderverbond Circaeo-Alnenion van het verbond van els en gewone vogelkers (Alno-padion).
Door verschillende teeltmethoden toe te passen kan de oogst over een lange periode, van eind april tot eind december, gespreid worden.
Teelt van frambozen in Nederland:
Jaar | Hectare |
---|---|
1997 | 46 |
2000 | 36 |
2001 | 31 |
2002 | 32 |
2003 | 31 |
2004 | 29 |
2005 | 30 |
Binnen het geslacht Rubus zijn vele soortkruisingen uitgevoerd. De meeste hybriden zijn voor de beroepsteelt niet belangrijk. Een klein aantal hybriden wordt echter wel op kleine schaal aangeplant, zoals de loganbes en de taybes. Ook het ras ' Silvan' is een soorthybride van de braam en de framboos. De rassen kunnen worden ingedeeld in twee groepen: zomerframbozen en herfstframbozen.
De bloei is van eind mei tot eind juni. De framboos kan zich zelf bestuiven, maar insectenbestuiving, met name door bijen en hommels, bevordert de vruchtzetting. Er zijn, afhankelijk van het ras, bij de zomerframbozen rijpe vruchten vanaf eind juni tot half augustus. Per ras duurt de oogst ongeveer vier weken. Het verschil in rijptijd tussen het vroegste en laatste ras is ongeveer twee weken. Bij de herfstframbozen zijn er rijpe vruchten vanaf begin augustus tot de eerste week van oktober soms zelfs tot de eerste nachtvorst en bij een doorteelt ook in mei tot half juli. Per ras duurt de oogst bij herfstframbozen zes tot acht weken.
De framboos wordt vegetatief vermeerderd door wortelstekken, zomerstekken en afleggen, maar kan ook vermeerderd worden uit zaad. Om de eigenschap van de moederplant en dus het ras te behouden, moet deze echter op vegetatieve wijze worden vermeerderd.
Van de framboos worden alleen de vruchten gegeten. De vruchten hebben een specifieke smaak en zijn afhankelijk van het ras lichtrood tot donkerrood gekleurd. Ook komen rassen voor met geelgekleurde vruchten. Frambozen worden zowel vers gegeten als verwerkt in frambozenjam, vruchten op siroop, tot bavarois, tot sap, tot puree, verwerkt in gelei, taarten en saus.[1] Frambozen worden ook als losse vruchten ingevroren.
Van de bladeren kan thee worden getrokken. Hiervoor dienen ze, na het plukken, eerst te worden gedroogd op een droge en luchtige plaats.[1]
De bloemen werden door Dodonaeus in een mengsel met honing aanbevolen tegen onder meer ooginfecties. Frambozen worden ook gebruikt in medicijnen om er een lekker smaakje aan te geven.
Zoals alle vruchten heeft ook de framboos een lage pH-waarde, die varieert van 3,0 tot 3,65. Een liter frambozensap bevat 12-19 g zuur (gemiddeld 15,5 g), waarvan citroenzuur het hoofdbestanddeel is. Verder komen als organische zuren nog appelzuur en iso-citroenzuur voor.
De framboos bevat gemiddeld 8,15% suiker bestaande uit glucose, fructose en sacharose in ongeveer gelijke hoeveelheden. De Brix-waarde is 8,5-11,5°. Daarnaast bevatten frambozen 1% eiwit en 7% koolhydraten. De energie-inhoud van 100 g is 134 kJ.
Verder zitten in frambozen vooral vitamine C, maar ook de vitaminen B2 en B6 komen erin voor.
Daarnaast blijkt dat de framboos een hoog gehalte aan gezondheidsbevorderende stoffen zoals antioxidanten heeft. Ongeveer de helft van de anti-oxidantwerking wordt vermoedelijk veroorzaakt door ellagitannines, maar de positieve invloed hiervan is niet bewezen.[2]
Frambozen zijn zeer vatbaar voor het mozaïekvirus. Bij de beroepsteelt wordt virusvrij plantmateriaal aangeplant. De aanplant wordt zo lang mogelijk virusvrij gehouden. Frambozen bij volkstuinders zijn bijna allemaal besmet met het mozaïekvirus.
De frambozenkever (Byturus tomentosus) kan in de beroepsteelt makkelijk worden bestreden.[bron?] Wordt er geen bestrijding toegepast dan kan tussen de bloembodem en de vrucht de larve van de frambozenkever voorkomen.[1] Bij het plukken kruipt de larve snel uit de vrucht weg en valt naar de grond. De frambozenschorsgalmug (Resseliella theobaldi) kan veel schade aanrichten.
Van de schimmelziekten kan grauwe schimmel (Botryotinia fuckeliana) die vruchtrot veroorzaakt, stengelsterfte (Leptosphaeria coniothyrium), stengelvlekkenziekte (Elsinoe veneta), twijgsterfte (Didymella applanata), wortelsterfte (Phytophthorae fragariae var. rubi) en meeldauw (Sphaerotheca aphani) op framboos voorkomen.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.