Loading AI tools
zeldzame variëteit van virale encefalitis Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Encephalitis lethargica (epidemische slaapziekte) is een atypische vorm van encefalitis gekarakteriseerd door hoge koortsaanvallen, hoofdpijn, dubbelzien, vertraagde fysieke en mentale reacties en lethargie. In acute gevallen kunnen patiënten in een coma terechtkomen. Patiënten kunnen eveneens te maken krijgen met abnormale oogbewegingen (saccades), gedeeltelijke verlammingen, spierpijn, tremoren, een stijve nek en persoonlijkheidsveranderingen (psychoses).
Met uitzondering van de grote epidemie van 1916 tot 1927 is dit een vrij zeldzame en geïsoleerde ziekte en zodanig beperkt gecatalogiseerd. Bovendien, aangezien de psychologie een relatief recente en onexacte wetenschap is, is het moeilijk om deze encephalitis lethargica precies historisch te kaderen. In 1580 woedde in Europa een ernstige, met koorts en lethargie gepaarde ziekte ('Morbus epidemicus per totam fere Europam Schlafkrankheit dictus') die leidde tot Parkinsonisme en andere neurologische aandoeningen. Soortgelijke ernstige epidemieën deden zich voor in Londen tussen 1672 en 1675, door Thomas Sydenham omschreven als 'febris comatosa', maar dan gepaard met vreemde hikaanvallen. In 1695 beschreef Albrecht van Hildesheim identieke symptomen na een aanval bij een twintigjarige vrouw van somnolente encefalitis. Voorts woedde een geïsoleerde doch ernstige epidemie tussen 1712 en 1713 in Tübingen, en wat lukraak verstrooide, kleinere epidemieën in de tweede helft van de achttiende eeuw in Frankrijk en Duitsland. Volgend op de grote griepepidemie van 1889 en 1890 stak in Italië de 'nona' de kop op: een verwoestende slaapziekte bij alle overlevenden, gevolgd door parkinsonisme en andere soortgelijke aandoeningen. Er had zich nog nooit eerder een wereldwijde pandemie voorgedaan op een schaal zoals in de jaren 1916 en 1927. In de tien jaren dat de ziekte vervolgens woedde, kostte deze pandemie aan ruim 500 duizend mensen het leven, om vervolgens in 1927 weer net zo geheimzinnig te verdwijnen als ze gekomen was. Sindsdien zijn er nauwelijks nog gevallen gerapporteerd.
Postencefalitis - het uitgebluste eindstadium met bijna alle symptomen van de ziekte van Parkinson - kan zich ontwikkelen na een aanval van encefalitis, soms pas een jaar na de ziekte. De oorzaak van encephalitis lethargica is nog onduidelijk, hoewel op basis van onderzoek van de Engelse doktoren Russell Dale en Andrew Church de ziekte beschouwd wordt als een massieve immuunreactie na een infectie van een streptococcus-achtige bacterie, diplococcus. Deze ziekte veroorzaakte meer dan 500 duizend doden wereldwijd, en de overlevenden ervan stond in vele gevallen een bijna even triest lot te wachten. Een andere hypothese zoekt een verband tussen deze epidemie en de Spaanse griep in 1918.[3]
In het vroege stadium van de ziekte moet vooral gepoogd worden de patiënt te stabiliseren en de ziekte in te dammen, wat erg moeilijk is vanwege de diversiteit en onvoorspelbaarheid ervan. Tot dusver is geen sluitende behandeling gevonden voor de initiële stadia, hoewel van één patiënt bekend is volledig te zijn gerecupereerd na een steroïde-kuur. Andere patiënten hebben minder geluk gehad, waar de ziekte progressief evolueert naar een hersenaftakeling, gelijkend op Parkinsonverschijnselen. Hier wordt symptomatisch behandeld: levodopa en andere antiparkinson-medicijnen produceren vaak dramatische responsen. In het eind van de jaren zestig werd met Levodopa (L-DOPA) geëxperimenteerd over meerdere jaren, maar de oorspronkelijk bemoedigende resultaten werden stopgezet, omdat de patiënten leden aan oncontroleerbare neveneffecten.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.