Loading AI tools
Amerikaans zanger (1928–2008) Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Bo Diddley, geboren als Otha Ellas Bates, later veranderd in Ellas McDaniel (McComb, 30 december 1928 – Archer, 2 juni 2008), was een invloedrijke Amerikaanse rock-'n-roll- zanger en - gitarist. Zijn stijl, kenmerkend door de metaalachtige gitaarriffs en de voortstuwende ritmes, is van invloed geweest op talloze muzikanten, hoewel zijn werk zelden de hitlijsten heeft weten te bereiken.
| Bo Diddley | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Bo Diddley in 2004 in Wolfsburg | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Otha Ellas Bates | |||
| Bijnaam | Bo Diddley | |||
| Geboren | 30 december 1928 | |||
| Geboorteplaats | McComb | |||
| Overleden | 2 juni 2008 | |||
| Overlijdensplaats | Archer | |||
| Land | Verenigde Staten | |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 1950 - 2008 | |||
| Genre(s) | rock-'n-roll blues | |||
| Beroep | Gitarist zanger | |||
| Instrument(en) | Gitaar | |||
| Invloed(en) | John Lee Hooker | |||
| Label(s) | Chess Records | |||
| Officiële website (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) Last.fm-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
In zijn jeugd kreeg hij vioolles. Na het horen van John Lee Hooker besloot hij bluesgitarist te worden. In de jaren vijftig begon hij te spelen met zijn vaste partner, de maracaspeler Jerome Green. In het midden van de jaren vijftig kreeg hij een contract bij de in Chicago gevestigde platenmaatschappij Chess Records. Diddley bespeelde oorspronkelijk een zelfgebouwde, vierkante gitaar - op zijn platenhoezen altijd keurig gekleed met vlinderstrik en Schotse geruite jasjes. Zijn handelsmerk tijdens echte optredens werden een zonnebril en de even onafscheidelijke (bol)hoed.
Zijn eerste single, het op een slaapliedje gebaseerde "Bo Diddley", introduceerde de voor hem kenmerkende beat, die later vele malen zou worden gekopieerd. Invloedrijk is ook de nadruk op het door de gitaar gestuurde ritme in het nummer.
Later werden nog meer singles uitgebracht, waaronder "I'm a Man", "Who Do You Love?", "Mona (I need you baby)" en "Road Runner". Alhoewel het destijds geen grote successen waren, zeker niet in vergelijking met de hits van zijn Chess-collega Chuck Berry, zijn deze en andere nummers regelmatig gecoverd en zijn ze van grote invloed gebleken op andere belangrijke muzikanten. Onder anderen The Rolling Stones, The Doors, Buddy Holly, Muddy Waters, The Animals, Quicksilver Messenger Service, The Pretty Things en The Yardbirds hebben covers en bewerkingen van nummers van Bo Diddley alias E. McDaniel gespeeld.
In de jaren zestig stopte Bo Diddley met het opnemen van platen. Hij zou nog wel af en toe optreden, waaronder in het voorprogramma van The Clash, eind jaren zeventig. In 1987 werd Bo Diddley opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. In datzelfde jaar was hij ook te zien in de film Hail, Hail Rock and Roll van Taylor Hackford, een documentaire rond Chuck Berry waarin hij samen met Little Richard herinneringen ophaalt aan hun gloriejaren. Verder werd hij nog opgenomen in de Mississippi Musicians Hall of Fame.
Op 16 mei 2007 werd Bo Diddley na een optreden getroffen door een beroerte en opgenomen op de IC van een ziekenhuis in Omaha (Nebraska).[1] Een jaar later, tijdens zijn revalidatie, overleed hij na een hartaanval in Florida, op 79-jarige leeftijd.[2]
Bo Diddley heeft zijn eigen ritme ontwikkeld, het wordt dan ook het "Bo Diddley-ritme" genoemd (vaak wordt de Engelse benaming, de "Bo Diddley beat", gebruikt). Een andere benaming is het "jungle ritme". Het ritme is in diverse nummers gebruikt, enkele daarvan zijn:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
