Eddi Arent

Eddi Arent geboren als Gebhardt Georg Arendt (Danzig-Langfuhr, 5 mei 1925 - München, 28 mei 2013)^[1] was een Duitse acteur en komiek.

Eddi Arent
Eddi Arent in 1972
Algemene informatie
Geboortenaam	Gebhardt Georg Arendt
Geboren	Danzig-Langfuhr, 5 mei 1925
Overleden	München, 28 mei 2013
Land	Duitsland
Werk
Beroep	acteur
(en) IMDb-profiel
(mul) TMDb-profiel
Portaal    Film

v.l.n.r. Maximilian Schell, Eddi Arent en Rut Brandt, 1971

Carrière

Eddi Arent werd in 1925 als zoon van een directeur van het waterleidingsbedrijf in Danzig geboren, in hetzelfde huis waarin in 1930 de acteur Wolfgang Völz ter wereld kwam. Beiden waren bij wijlen samen in films te zien. Na de Tweede Wereldoorlog begon Arent als cabaretièr. Hij werkte mee in Jürgen Henckells literaire cabaret Der Widerspiegel. Hij werkte ook kortstondig samen met Werner Finck in zijn cabaret Mausefalle in Stuttgart en was medewerker van de Zwiebel in München. Zijn eerste grote filmrol had hij in Der Arzt von Stalingrad (1958). Hij voelde zich niet geroepen tot het theater. Echter in 1979 kreeg hij een gastrol in de komedie Der milde Theodor bij het Keulse Millowitsch-Theater.

Arent kreeg vooral bekendheid door rollen als butler, politiefotograaf en politie-assistent in meerdere Edgar Wallace-verfilmingen, maar ook vier keer als booswicht, waaronder in Das Geheimnis der weißen Nonne (1966) en Der unheimliche Mönch. Hij werd ook populair door zijn rollen in drie Karl May-films, waaronder Der Schatz im Silbersee (1962), Winnetou deel 2 (1964) en in Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten (1968), waarin hij de avontuurlijke Engelse Lord Castlepool speelde.

Hij kreeg meerdere aanbiedingen voor krimi's, komedie en schlagerfilms. Zijn intensieve filmwerk eindigde aan het einde van de jaren 1970. Regisseur Hans-Jürgen Tögel gaf hem de rol van een listige bedrieger in de tv-krimikomedie Räuber und Gendarm (1978). Ondanks goede kritieken werd het iets rustiger rond zijn persoon. Met de sketch-serie Es ist angerichtet van en met Felix Dvorak^[2], bereikte hij in 1982 weer een groot publiek. Aan de zijde van Harald Juhnke met de sketch-tv-serie Harald und Eddi vierde hij aan het eind van de jaren 1980 zijn laatste grote successen. De Edgar Wallace-verfilmingen, die in 1996 en 2002 door de tv-zenders RTL en Super RTL werden uitgezonden, konden niet evenaren aan de populariteit van zijn bioscoopfilms.

Onderscheidingen

Voor zijn medewerking aan de Karl May-cyclus werd Arent onderscheiden met de Scharlih (1997) tijdens het jaarlijkse Karl May-feest.

Privéleven en overlijden

Samen met zijn echtgenote Franziska Ganslmeier, een hotelvakvrouw, nam hij in 1993 het in 1899 gebouwde traditiehotel Neustädter Hof in Titisee-Neustadt over, waar hij telkens weer krimifans en collega's uitnodigde. Het hotel vroeg in 2004 het faillissement aan, waarna het in 2005 definitief werd gesloten. Tijdens deze periode verviel Arent in een depressie, die werd versterkt door de media met berichten over zijn financiële situatie. Arent woonde tot aan de dood van zijn echtgenote in 2011 in een seniorenresidentie in Waldmünchen en later bij zijn zoon in München. Hij leed aan dementie en overleed op 28 mei 2013 in de leeftijd van 88 jaar. Zijn laatste rustplaats bevindt zich op het gemeentekerkhof in Hochmutting, een stadsdeel van Oberschleißheim.