Dirk Roofthooft (Antwerpen, 1959) is een Belgische acteur.
Dirk Roofthooft | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Geboren | 1959 | |||
Land | België | |||
(en) IMDb-profiel | ||||
(mul) TMDb-profiel | ||||
|
Biografie
Sinds het afronden van zijn theateropleiding (1981) werkt Dirk Roofthooft met toneelregisseurs, choreografen en musici zoals Jan Fabre, Jan Lauwers/Needcompany, Luk Perceval, Ivo van Hove, Theu Boermans, Jan Ritsema, Josse De Pauw, Peter Vermeersch, Wim Vandekeybus, Ron Vawter (The Wooster Group), Zita Swoon, the London Symphonietta, de jazzlegende Henry Threadgill (opening Salzburger Festspiele ’98), Guy Cassiers en de operaregisseur Peter Sellars. Hij treedt op over heel de wereld in het Nederlands, in het Frans, Spaans, Duits, Engels en in sommige gevallen in het Catalaans.
Als tv-acteur is Dirk Roofthooft vooral bekend als Jean-Claude Delcorps uit Clan waarvoor hij tijdens de Nacht van de Vlaamse Televisie Sterren 2012 gelauwerd werd als Beste Acteur van het voorbije jaar. Andere bekende rollen van hem zijn die van Willem Deweerdt in de dramareeks Zuidflank en die van Pietje de Leugenaar in Terug naar Oosterdonk, een televisieserie van Frank Van Passel. In 2019 speelde hij in de telefilm Karman van Maurice de Bruijne. De film was o.a. te zien op het Nederlands Film Festival en op NPO3.
In 2010 verzorgde hij stem (en beeld) bij de gedichten op het Brugse poëziefestival "poëzie in dubbeltijd" dat opgezet werd door Gwij Mandelinck.
Dirk Roofthooft, die ook zijn strepen verdiende op het podium, is momenteel al 14 jaar aan het toeren met "Bezonken Rood", een bewerking van Jeroen Brouwers' gelijknamige roman, op tal van internationale theaterfestivals. Muziek speelt ook altijd een rol in zijn stukken zoals bv. in: The Brodsky Concerts (2011), met pianist Kris Defoort of in De Waterafsluiter (2013) met saxofonist Piet Rebel en drummer Diederik De Cock.
In 2019 werkte hij mee aan 'Memento Mori! !iroM otnemeM', de eerste theatervoorstelling van beeldende kunstenares Els Dietvorst. Deze voorstelling bestond uit twee monologen. De eerste tekst, 'Ik ga naar mijn kippen', werd vertolkt door Roofthooft. De tweede tekst, 'Drijfhout', werd vertolkt door Aurelie Di Marino. De regie was van Esther Severi en het stuk werd geproduceerd door Kaaitheater Brussel. Het stuk werd vertoond in de Kaaistudio's in Brussel[1] en deSingel in Antwerpen,[2] naast culturele centra zoals CC De Grote Post in Oostende[3] en 30CC in Leuven.[4] Eind
Eerbetoon
Dirk Roofthooft won over de jaren heen verschillende film- en toneelprijzen, zowel in binnen- als buitenland. In 1996 ontving Dirk Roofthooft de Thaliaprijs, voor de Vlaamse theaterpersoonlijkheid van het jaar. In 2007 won hij de Louis d'Or voor zijn hoofdrol in het stuk Mefisto Forever van Guy Cassiers en Tom Lanoye bij Het Toneelhuis. Hij kreeg de Joseph Plateauprijs voor beste Belgische filmacteur in 1998 (Hombres Complicados) en 2001 (Pleure pas Germaine).
Filmografie
Jaar | Titel | Rol | Opmerkingen |
---|---|---|---|
1983 | PVBA Elektron | televisieserie | |
1985 | Hard Labeur | Lowietje | televisieserie |
1986 | Adriaen Brouwer | mini-televisieserie | |
1988 | Klein Londen, Klein Berlijn | televisieserie | |
1988 | De Kollega's Maken de Brug | Aldelbert (stem) | televisiefilm |
1989 | Gejaagd door het weekend | televisiefilm | |
1990 | Alfa Papa Tango | Postbode | televisieserie : episode 1.7 |
1991 | De Bossen van Vlaanderen | Victor De Jonghe | televisieserie |
1992 | Viva | ||
1993 | Moeder, waarom leven wij? | mini-televisieserie | |
1994 | Het Verdriet van België | mini-televisieserie | |
1994 | Just Friends | ||
1994 | Buiten De Zone | Ludo | televisieserie |
1994 | Suite 16 | Marc | |
1995 | De Partizanen | Sjoester | mini-televisieserie |
1996 | Elixir d'Anvers | Hendrik Conscience | |
1996 | De Nieuwe Moeder | Vrachtwagenchauffeur | |
1997 | Tien formules om de duivel te bezweren | ||
1997 | Heterdaad | Ploegbaas | televisieserie : episode 1.13 |
1997 | Hombres complicados | Roger Declercq | |
1997 | De Suikerpot | Vader | |
1997 | Terug naar Oosterdonk | Pietje de Leugenaar | mini-televisieserie |
1997 | De verstekeling | Zeeman | |
1998 | Het Paradijs | Bob | televisiefilm |
1998 | Rosie | Bernard Vermarcke | |
1999 | Somberman's aktie | ||
1999 | Kaas | Boorman | |
1999 | Het Paradijs | André | televisiefilm |
1999 | Molokai: The Story of Father Damien | Father Conrardy | |
2000 | Pleure pas Germaine | Gilles Bedard | |
2001 | Olivetti 82 | Bernard | |
2001 | Magonia | The Father | |
2002 | Une part du ciel | ||
2003 | Any Way the Wind Blows | Firmin | |
2003 | Verder dan de maan | Priester | |
2003 | De zaak Alzheimer | Vader Cuypers | |
2004 | De duistere diamant | Lambik | |
2004 | Villa de Ves | Luc | |
2004 | 10 jaar leuven kort | ||
2005 | Die Bluthochzeit | Roger Janssen | |
2008 | Loft | Mannelijke ondervrager | |
2009 | De Storm | Vader Julia | |
2011 | De Ronde | Boudewijn De Bock | televisieserie |
2012 | Clan | Jean-Claude Delcorps | televisieserie |
2013 | Zuidflank | Willem Deweerdt | televisieserie |
2016 | Vanitas | Bruno Grégoire | film |
2016 | Chaussée d'Amour | Ludo Beets | televisieserie |
2016 | De premier | Terrorist | film |
2018 | De Bende van Jan de Lichte | Jean-Joseph Coffijn | televisieserie |
2018 | De Infiltrant | Freddy Bernaerts | televisieserie |
2018 | Ceux qui travaillent | Pavel | film |
2018 | Heer & Meester | Reinhard Boden | televisiefilm |
2019 | Bastaard | Paul Coussement | film |
2019 | Karman | Antonij Karman | telefilm |
2020 | Cruise Control | Bob Kets | film |
2022 | Zillion | Herman | film |
2023 | WIL | Felix Verschaffel | film |
2023 | Ferry | Mick de Boer | televisieserie |
2023 | Skunk | Jos | film |
Podiumproducties[5]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.