Loading AI tools
Amerikaans klarinettist (1931–2006) Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Walter Dewey Redman (Fort Worth, 17 mei 1931 – Brooklyn, 2 september 2006)[1] was een Amerikaanse jazz saxofonist (tenorsaxofoon en altsaxofoon). Hij speelde free jazz en bebop en is vooral bekend door zijn samenwerking met Ornette Coleman en Keith Jarrett.
| Dewey Redman | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Dewey Redman tijdens het Moers Festival van 2006 | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Walter Dewey Redman | |||
| Geboren | 17 mei 1931 | |||
| Geboorteplaats | Fort Worth, Texas | |||
| Overleden | 2 september 2006 | |||
| Overlijdensplaats | Brooklyn | |||
| Werk | ||||
| Genre(s) | Jazz, post-bop, avant-garde jazz, free jazz | |||
| Beroep | Musicus, componist | |||
| Instrument(en) | tenorsaxofoon, altsaxofoon, suona, klarinet | |||
| Label(s) | Impulse!, Black Saint, Galaxy, ECM | |||
| Verwante artiesten | Ornette Coleman, Keith Jarrett, Old and New Dreams, Don Cherry, Ed Blackwell, Charlie Haden, Pat Metheny | |||
| (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Redman stamde uit een muzikale familie: een neef van hem was de bigband-arrangeur Don Redman. Hij begon op zijn dertiende saxofoon te spelen en ging naar I.M. Terrell High School, waar hij in de schoolband speelde met Ornette Coleman, Prince Lasha en Charles Moffett.[2][3] In 1953 haalde hij een graad in industriële vormgeving. Tijdens die studie, aan Prairie View Agricultural and Mechanical University, stapte hij van de klarinet over op de altsaxofoon om nog veel later te kiezen voor de tenor. Na zijn studie deed hij twee jaar dienst in het Amerikaanse leger.
Hij studeerde aan de University of North Texas, waar hij in 1957 afstudeerde.[4] Tijdens die studie gaf hij muziekles aan scholieren en werkte hij als freelance-saxofonist in en rond Austin (Texas).
Eind 1959 verhuisde Redman naar San Francisco, waar hij samenwerkte met klarinettist Donald Rafael Garrett[5] en een bigband had met Pharoah Sanders, Donald Garrett en Monty Waters. Later werkte hij een aantal jaren met een oude bekende uit zijn highschool-tijd, de saxofonist Ornette Coleman. Met Coleman nam hij als sideman verschillende albums op, waaronder 'Love Call', 'Ornette at 12', 'Crisis' en New York Is Now!. Hij speelde tevens in het kwartet van pianist Keith Jarrett (1971–1976, een LP van de groep, The Survivors' Suite, werd in 1978 verkozen tot Album van het Jaar door Melody Maker).[6] Verder speelde hij in het orkest van Charlie Haden. Midden jaren zeventig richtte hij het kwartet Old And New Dreams op, met Coleman-alumni Don Cherry, Charlie Haden en Ed Blackwell. Dit gezelschap nam in de periode tot 1987 vier albums op.
Andere musici waarmee hij samenwerkte waren onder andere drummer Paul Motian en gitarist Pat Metheny. In 1981 trad hij op tijdens het Woodstock Jazz Festival.
Met een dozijn albums onder eigen naam, was Redman een van de productiefste tenoristen van zijn generatie.
Redman wordt gewoonlijk geassocieerd met free jazz , met zijn ongebruikelijke techniek: soms gromde hij als hij speelde. Zijn melodische spel deed vaak denken aan mainstream blues en post-bop. Als hij een concert gaf, kon je zowel standards en ballads verwachten, als atonale improvisaties.
In 2001 maakte Daniel Berman een documentaire over Redman.[7]
In 2006 overleed Redman aan de gevolgen van leverfalen. Hij liet een vrouw en twee kinderen achter. Zijn zoon Joshua Redman is eveneens een jazzsaxofonist. Vader en zoon hebben samen twee albums opgenomen.[8]
Met Old and New Dreams
Met Jon Ballantyne
Met Ed Blackwell
Met Michael Bocian
Met David Bond
Met Cameron Brown
Met Jane Bunnett
Met Don Cherry
Met Ornette Coleman
Met Anthony Cox
Met Charlie Haden's Liberation Music Orchestra
Met Billy Hart
Met Keith Jarrett
Met Leroy Jenkins
Met Pat Metheny
Met Paul Motian
Met Roswell Rudd & The Jazz Composer's Orchestra
Met Clifford Thornton & The Jazz Composers Orchestra
Met Randy Weston
Met Matt Wilson
Met Dane Belany
Met Michel Benita
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
