Biologische oorlogvoering
oorlogsvoering met gebruik van levensvormen Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Biologische oorlogvoering is een manier van oorlog voeren met gebruik van levensvormen (planten, schimmels, insecten, virussen, bacteriën) of giftige organische stoffen die door levensvormen worden geproduceerd.
De materialen om deze organismen te produceren zijn relatief goedkoop en gemakkelijk verkrijgbaar. Ze zijn vaak zelf te produceren. De kennis die men ervoor nodig heeft is wereldwijd beschikbaar en dat betekent dat biologische wapenproductie aanzienlijk eenvoudiger is dan het produceren van bijvoorbeeld nucleaire of chemische wapens. Voor nucleaire en chemische wapens zijn zeer geavanceerde techniek en zeer specifieke stoffen nodig, maar voor een biologisch wapen volstaat elementaire laboratoriumuitrusting. Botuline bijvoorbeeld is een gifstof die geproduceerd wordt door de bacterie Clostridium botulinum. Het is giftiger dan chemische wapens zoals sarin of tabun. Het komt wereldwijd in de bodem voor en is niet moeilijk te kweken.
Voor terreurorganisaties is biologische oorlogvoering in theorie een aantrekkelijk alternatief. Een aanslag met een biowapen kan veel angst en slachtoffers veroorzaken. Daarnaast is het een effectief middel om met een klein reservoir aan mensen en middelen een grootmacht gevoelig te treffen.
Voor een effectieve aanval moeten de producten echter zo worden verspreid, meestal als een aerosol, dat ze door veel mensen worden ingeademd. Dit is technisch nog niet zo simpel en daarnaast ook voor de pleger van de aanslag zelf mogelijk levensgevaarlijk.
Een kostenanalyse per aangetaste vierkante kilometer heeft uitgewezen dat de kostenverhouding conventioneel:nucleair:chemisch:biologisch uit te drukken is als 2000:800:600:1. Met iedere dollar besteed aan biologische wapens kan men dus evenveel schade berokkenen als 2000 dollar aan conventionele wapens. Biologische wapens zijn dus een aantrekkelijk alternatief voor armere landen en terroristen.
Bescherming
Tegen een matige besmetting met biologische wapens geeft een goede lichaamsconditie en persoonlijke hygiëne enige bescherming. Een hoge dosering is gewoonlijk dodelijk. Daar is geen effectieve bescherming tegen. Het is wel mogelijk tegen een aantal ziekteverwekkers te vaccineren. Medisch onderzoek naar de bestrijdingsmogelijkheden van diverse ziekteverwekkers die gebruikt kunnen worden vindt plaats.
Militairen beschermen zich door het dragen van zogenoemde CBRN-pakken (CBRN staat voor chemisch, biologisch, radiologisch en nucleair). Het beschermt tegen inademen van vervuilde lucht en tegen sproei- en aerosolaanvallen.
Soorten
Een flink aantal micro-organismen, virussen en toxinen komt potentieel in aanmerking. In het Journal of the American Medical Association werden in 1997 veertien virussen, twaalf bacteriën en twaalf gifstoffen genoemd. Het Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention wees zes ziekteverwekkers aan als het gevaarlijkst:
- miltvuur (Antrax),
- botuline (het gif van de bacterie Clostridium botulinum),
- de pest-bacterie Yersinia pestis,
- het pokkenvirus,
- de tularemie-bacterie
- het ebola-virus.
Het KKKA-virus (Krim-Congo-hemorragische koorts) dat in 2002 onder teken opdook in Turkije, blijkt volgens de Cumhuriyet Halk Partisi te zijn opgenomen op de lijst van biologische wapens van de CIA en de FBI.[1]
Het Pentagon heeft medio 2019 opdracht gekregen van het Huis van Afgevaardigden om te onderzoeken of het Amerikaanse ministerie van Defensie tussen 1950 en 1975 heeft geëxperimenteerd met teken als biologisch wapen.[2][3]
Geschiedenis
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.