Big Walter Horton

Big Walter Horton (Horn Lake, 6 april 1918 - Chicago, 8 december 1981)^{[1][2][3][4][5]} was een Amerikaanse bluesmondharmonicaspeler, bekend als lid van de band van Muddy Waters.

Big Walter Horton
Algemene informatie
Volledige naam	Walter Horton
Bijnaam	Shakey
Geboren	Horn Lake, 6 april 1918
Geboorteplaats	Horn Lake
Overleden	Chicago, 8 december 1981
Overlijdensplaats	Chicago
Land	Verenigde Staten
Werk
Genre(s)	blues
Beroep	muzikant
Instrument(en)	mondharmonica
(en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel
Portaal    Muziek

Biografie

Reeds op 5-jarige leeftijd kon Horton mondharmonica spelen, dat hij zichzelf aanleerde, nadat hij een mondharmonica cadeau had gekregen van zijn vader. Spoedig daarna won hij een plaatselijke talentenjacht. Als jeugdige woonde hij in Memphis, waar hij lid was van de Memphis Jug Band^[6], bij wiens opnamen hij waarschijnlijk betrokken was. Hier leerde hij ook nieuwe trucs voor zijn instrument, die hem werden ingeprent door de mondharmonicaspeler van de band, Will Shade^[7]. Daarna trok hij door het land en speelde met zijn muziek net genoeg geld bijeen om te overleven. In de tijden van de grote depressie speelde hij met Robert Johnson, Honeyboy Edwards en anderen.

Begin jaren 1940 ging hij naar Chicago en maakte daar zijn eerste eigen opnamen, meestal begeleid door een gitarist. Volgens eigen zeggen begon hij rond deze tijd ook met een versterkte mondharmonica te experimenteren. Hij zou Little Walter en Sonny Boy Williamson I enkele trucs met de mondharmonica hebben bijgebracht, maar dit kan niet met zekerheid worden bevestigd.

Om gezondheidsredenen trok Horton zich min of meer terug uit de muziekbusiness en accepteerde andere jobs. Af en toe ging hij naar Memphis terug en maakte ook meerdere opnamen, waaronder met de jonge B.B. King. Later tijdens de jaren 1950 voegde hij zich in Chicago bij de band van Muddy Waters. Tijdens de jaren 1950 speelde hij ook als studiomuzikant voor Chess Records. Tijdens deze periode nam hij enkele singles op voor Chess Records, met Willie Dixon als producent.

Horton, wiens bijnaam vanwege zijn hoofdbewegingen tijdens het spelen 'Shakey' was, werd een gevestigd bestandsdeel van het bluescircuit van Chicago en genoot tijdens het folkrevival grote populariteit. Pas in 1964 nam hij zijn eerste lp The Soul of Blues Harmonica op voor Chess Records. Tijdens de jaren 1970 toerde hij door de Verenigde Staten en Europa, vaak met Willie Dixon en zijn Chicago Blues All-Stars^[8]. Hij speelde met bluesrock-grootheden als Fleetwood Mac en Johnny Winter. Een echte aanrader is zijn bij Alligator Records uitgebrachte album Big Walter Horton with Carey Bell, dat ook is verschenen als cd. Bij de opnamen werken naast Big Walter Horton ook Carey Bell en Eddie Taylor mee. In de film The Blues Brothers trad hij op als begeleider van John Lee Hooker in het Maxwell Street-tafereel.

Big Walter Horton was een rustige, kleine man, die als een van de meest begaafde bluesharmonicaspelers in de geschiedenis van de blues werd beschouwd.

Overlijden

Big Walter Horton overleed in 1981 op 63-jarige leeftijd en werd bijgezet in Alsip. In 1982 werd hij opgenomen in de Blues Hall of Fame.