Baisers volés

Baisers volés is een Franse dramafilm uit 1968 zowel geregisseerd, (mede) geschreven als (mede) geproduceerd door François Truffaut. Het is het derde deel uit de vijfdelige Antoine Doinel-cyclus. Het verhaal is opnieuw (deels) autobiografisch, net als Truffauts debuut Les Quatre Cents Coups (1959). Truffauts alter ego Antoine Doinel wordt opnieuw gespeeld door Jean-Pierre Léaud. Het volgende deel in de Doinel-cyclus is Domicile conjugal (1970).

Baisers volés Gestolen kussen
Regie	François Truffaut
Producent	François Truffaut & Marcel Berbert
Scenario	François Truffaut, Claude de Givray & Bernard Revon
Hoofdrollen	Jean-Pierre Léaud Claude Jade
Muziek	Antoine Duhamel
Montage	Agnès Guillemot
Cinematografie	Denys Clerval
Distributie	United Artists
Première	4 september 1968
Genre	Tragikomedie
Speelduur	90 minuten
Taal	Frans
Land	Frankrijk
Budget	$350.000,-
Gewonnen prijzen	6
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal    Film

Baisers volés werd genomineerd voor zowel de Academy Award als de Golden Globe voor beste niet-Engelstalige film.

Verhaal

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Doinel wordt uit het leger gezet wegens ongeschiktheid (Truffaut werd zelf ooit uit het leger gezet na desertie). Hij wordt nachtwaker in een hotel en pakt zijn knipperlichtrelatie met de muziekstudente Christine weer op. Als privédetective in een schoenenzaak raakt hij hevig verliefd op de vrouw van zijn opdrachtgever. Zijn ex-vriendin Christine wint hem terug na Doinel met een smoes naar het huis van haar ouders te hebben gelokt.

Rolverdeling

Acteur	Personage
Jean-Pierre Léaud	Antoine Doinel
Claude Jade	Christine Darbon
Daniel Ceccaldi	Christines vader
Claire Duhamel	Christines moeder
Delphine Seyrig	Fabienne Tabard
Michael Lonsdale	Georges Tabard
Jacques Rispal	Colin
Marie-France Pisier	Colette Tazzi
André Falcon	mijnheer Blady

Achtergrond

Tijdens het maken van de opnamen werd Henri Langlois door de Franse minister van Cultuur ontslagen als directeur van de Cinémathèque Française die hij in 1936 met Georges Franju had opgericht. Hij werd opgevolgd door de gaullistische ambtenaar Pierre Barbin. Truffaut organiseerde een boycot van de Cinémathèque Française en Langlois kreeg steunbetuigingen uit binnen- en buitenland. Na twee maanden werd Langlois, vaak als de vader van de nouvelle vague beschouwd, herbenoemd als directeur. Truffaut verwerkte de gebeurtenissen in de film; in het openingsshot is de gesloten Cinémathèque Française te zien, en in de film vertelt Christine (Claude Jade) dat haar medestudenten de lessen verzuimen omdat hun directeur is ontslagen.

De titel van de film (Baisers volés, Gestolen kussen in het Nederlands) komt uit het liedje Que reste-t-il de nos amours? van Charles Trenet ("Bonheur fané, cheveux au vent - Baisers volés, rêves mouvants - Que reste-t-il de tout cela - Dites-le-moi").^[1] Dit liedje is te horen tijdens de aftiteling van de film.

In 1992 kwam François Truffaut, portraits volés uit, een documentaire over het leven van Truffaut die geregisseerd werd door Serge Toubiana en Michel Pascal. Die titel is een toespeling op Baisers volés.

Externe link

• (en)  Baisers volés in de Internet Movie Database

Films onder regie van François Truffaut

Les Quatre Cents Coups (1959) · Tirez sur le pianiste (1960) · Jules et Jim (1961) · La Peau douce (1964) · Fahrenheit 451 (1966) · La mariée était en noir (1968) · Baisers volés (1968) · La Sirène du Mississipi (1969) · L'Enfant sauvage (1969) · Domicile conjugal (1970) · Les Deux Anglaises et le Continent (1971) · Une belle fille comme moi (1972) · La Nuit américaine (1973) · L'Histoire d'Adèle H. (1975) · L'Argent de poche (1976) · L'Homme qui aimait les femmes (1977) · La Chambre verte (1978) · L'Amour en fuite (1979) · Le Dernier Métro (1980) · La Femme d'à côté (1981) · Vivement dimanche! (1983)

Bronnen, noten en/of referenties

1. Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Que reste-t-il de nos amours ? op de Franstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.