Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Epicondylitis lateralis, (backhand-)tenniselleboog of tennisarm is een pijnlijke chronische prikkelingstoestand in de arm. De term is enigszins misleidend omdat de aandoening vaker door andere overbelastende bewegingen dan tennis wordt veroorzaakt en het geen ontsteking (-itis), maar een abnormaliteit (-osis) is.
| Tenniselleboog | ||||
|---|---|---|---|---|
| Epicondylitis lateralis | ||||
 | ||||
| Coderingen | ||||
| ICD-11 | ||||
| MedlinePlus | 000449 | |||
| MeSH | D013716 | |||
| Richtlijnen | ||||
| NHG-standaard | M60/samenvatting | |||
| ||||
Het betreft de pezen die aanhechten aan het epicondylus laterale van het opperarmbeen (humerus). Deze pezen zijn de uiteinden van de handstrekkers, de extensorspieren van de onderarm die onder meer zorgen voor het strekken van de pols, hand en vingers.
Er bestaan vijf typen epicondylitis lateralis, te weten:
Type 2 en 5 zijn het meest, vaak tegelijk, voorkomend.
Vroeger werd ervan uitgegaan dat er ontstekingsstofjes aanwezig waren. Wetenschappelijk onderzoek heeft laten zien dat dit niet het geval is. Er komt steeds meer bewijs dat dit soort klachten worden veroorzaakt door triggerpoints en myofasciale pijn.[1]
De oorzaak van een epicondylitis is overbelasting van de pezen/spieren van de strekkers (extensoren) van de onderarm. Dit kan gebeuren door langdurige overbelasting waarbij de spier langdurig te veel belast wordt, dit komt vaak voor bij beeldschermwerk door het langdurig aanspannen bij het muizen en typen, of een snelle, korte, excentrische belasting.
Beeldvorming is vaak niet nodig om de diagnose te maken.
Een tenniselleboog gaat bij stopzetting van de overbelasting na verloop van tijd spontaan over. De hersteltijd is variërend. Vaak kost dit wel tijd, variërend van een paar weken tot een jaar. Met name niet/slecht gediagnosticeerde en behandelde tennisarmen kunnen langdurig aanwezig zijn. Het is niet zinvol absolute rust te houden.
Er zijn weinig behandelingen waarvan betrouwbaar wetenschappelijk onderzoek voldoende bewezen is dat hij significant effectiever is dan afwachten. Bij alle interventies speelt bovendien altijd het placebo-effect mee. Voor de aandoening zijn tientallen verschillende behandelingen gepropageerd. Dit is meestal een teken dat er niet een goed werkt.
Meestal worden de volgende adviezen gegeven:
Meer agressieve behandelingen zijn bijvoorbeeld:
Een tennisarm wordt mogelijk veroorzaakt door een repetitieve en excentrische overbelasting.
De beste behandeling voor deze – vaak beroepsmatige – aandoening is mogelijk een preventief beleid, waarbij men door middel van ergonomische maatregelen de oorzakelijke activiteiten met repetitieve overbelasting van de elleboog gaat vermijden. Of een dergelijk beleid effect heeft is echter evenmin ooit bewezen en bij de meeste mensen met een tenniselleboog is geen sprake van een duidelijke overbelasting in de periode voor de aandoening.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
