beeldhouwer Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Antoine Ferdinand Joseph Vriens (Vorst, 9 augustus 1902 – Ukkel, 1987) was een Belgisch beeldhouwer, medailleur en tekenaar.[1]
| Antoine Vriens | ||||
|---|---|---|---|---|
| Persoonsgegevens | ||||
| Geboren | Vorst, 9 augustus 1902 | |||
| Overleden | Ukkel, 1987 | |||
| Geboorteland | België | |||
| Beroep(en) | beeldhouwer, medailleur, tekenaar | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Antoine Vriens was een zoon van schilder Jules Marie Joseph Corneille Vriens en Marie Rosalie Pringels.[2] Hij bezocht het atheneum in Oostende en werd vervolgens opgeleid aan de Academie in Sint-Gillis, als leerling van Léandre Grandmoulin en Maurice Lefèbvre, en de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Brussel, als leerling van Isidore De Rudder en Paul Du Bois.[1] Hij werkte een aantal jaren op het atelier van Alfred Courtens in Sint-Joost-ten-Node.
Vriens maakte figuren, gedenktekens, medailles en portretten, hij had een voorkeur voor het verbeelden van het vrouwelijk naakt. Hij werd in zijn ideeën over beeldhouwkunst beïnvloed door Charles Despiau en Aristide Maillol.[3] Naast zijn monumentaal werk maakte hij ook kleinplastiek.[4] De beeldhouwer nam deel aan diverse tentoonstellingen, waaronder salons van Antwerpen, Gent en Luik en de wereldtentoonstellingen van Brussel (1935), New York (1939) en Brussel (1958). Hij kreeg vermeldingen bij de Godecharlewedstrijd (1924, 1927), won de Prix de Rome (1929), ontving de Prijs voor Sierkunst van de provincie Brabant (1931), de Prijs voor Beeldhouwkunst van de Academie in Brussel (1934), een zilveren medaille in Milaan (1936) en een gouden in Parijs (1937).[5]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
