Amerikaanse populier

De Amerikaanse populier of Amerikaanse zwarte populier (Populus deltoides) is een populierensoort uit de sectie Aegiros (zwarte populieren). De Amerikaanse populier komt van nature voor in Noord-Amerika en is rond 1750 voor het eerst ingevoerd in Frankrijk. De boom wordt gemiddeld 70 tot 100 jaar oud, maar ze kunnen onder goede groeiomstandigheden 200 tot 400 jaar oud worden. De Amerikaanse populier komt van nature voor langs rivieren.

Amerikaanse populier
Taxonomische indeling
Rijk: Plantae (Planten) Stam: Embryophyta (Landplanten) Klasse: Spermatopsida (Zaadplanten) Orde: Malpighiales Familie: Salicaceae (Wilgenfamilie) Geslacht: Populus (Populier)
Soort
Populus deltoides Marsh. (1785)
Verspreidingsgebied
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Amerikaanse populier op Wikispecies
Portaal    Biologie

Beschrijving

De boom kan 20–40 m groot worden met een stamdiameter tot 180 cm. De bast is zilverwit en glad of met kleine spleetjes, die op oudere leeftijd donkergrijs en diep gegroefd wordt.

• 
  Bast
• 
  Bladeren van subsp. monilifera
• 
  Vrouwelijke katjes
• 
  Mannelijke katjes

De ronde of iets hoekige twijgen zijn grijsachtig geel, hebben lijnvormige lenticellen en grote driehoekige bladlittekens. De winterknoppen zijn slank, puntig, 1–2 cm lang, geelbruin en harsachtig.

De 4–10 cm lange en 4–11 cm brede, driehoekige, vrij lang toegespitste bladeren hebben een 3–12 cm lange bladsteel. De bladsteel heeft aan de top twee kliertjes. De bladvoet is vlak of zwak hartvormig. De bladrand is blijvend, dicht gewimperd dit in tegenstelling tot de Canadese populier. De donkergroene, glimmende bladeren verkleuren in de herfst geel.

• 
  Zaden met vruchtpluis
• 
  Zaaddozen
• 
  Zaden met vruchtpluis

De Amerikaanse populier is tweehuizig (er zijn aparte mannelijke en vrouwelijke bomen). De bloeiwijze is een hangend katje dat meestal voor het uitlopen van het blad verschijnt. De 8–10 cm lange, mannelijke bloemkatten hebben (30)40-80 roodpaarse meeldraden. Ze vallen spoedig af na het loslaten van het stuifmeel, dat vervolgens door de wind wordt verspreid. (windbestuiving).

De vrouwelijke, groene, op moment van bestuiving 7–13 cm, later 15–20 cm lange katjes blijven na de bestuiving tot in mei en juni hangen. Dan springt de 6–15 mm lange, 3-4 kleppige doosvrucht open en komt het 3 × 1 mm grote zaad vrij.^[1][2][3] Het is omgeven door donzig pluis en voert ver op de wind mee. Sommige bomen produceren zoveel pluis dat het lijkt of het sneeuwt. Mensen kunnen voor dit pluis allergisch zijn. Lang niet alle pluis bevat een zaadje. Het zaad kiemt alleen op kale grond en voor verdere groei heeft de boom volle zon nodig. Een boom wordt vruchtdragend na 5-10 jaar.

Ondersoorten

Er worden de volgende drie ondersoorten onderscheiden:

• Populus deltoides subsp. deltoides.
  • Eastern Cottonwood. In zuidoost Canada (het zuiden van Ontario en Quebec), het oosten van de Verenigde Staten (westelijk van North Dakota tot Texas).
• Populus deltoides subsp. monilifera (Aiton) Eckenw.
  • Plains Cottonwood (synoniem: P. deltoides var. occidentalis Rydb.; P. sargentii Dode). In zuidelijk centraal Canada, in het zuiden van Alberta, Saskatchewan en Manitoba, en vanaf het midden van de Verenigde Staten tot het noorden van New Mexico en Texas.
• Populus deltoides subsp. wislizeni (S.Watson) Eckenw.
  • Rio Grande Cottonwood (synoniem: P. wislizeni (S.Watson) Sarg.; P. fremontii var. wislizeni S.Watson). In zuidelijk Colorado van Texas tot noordoost Mexico (Chihuahua, San Luis Potosi) en naar het westen tot Arizona.

• 
  Populus deltoides subsp. deltoides
• 
  Populus deltoides subsp. monilifera