Loading AI tools
Schots auteur Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ali Smith CBE FRSL (Inverness, 24 augustus 1962) is een Schotse auteur, toneelschrijver, academicus en journalist. Sebastian Barry omschreef haar in 2016 als "de Nobelprijswinnaar van Schotland in afwachting".[1]
| Ali Smith | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 24 augustus 1962 | |||
| Geboorteplaats | Inverness, Schotland | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| ||||
Smith werd geboren in Inverness op 24 augustus 1962 als dochter van Ann en Donald Smith. Haar ouders kwamen uit de arbeidersklasse[2] en ze groeide op in een sociale woning in Inverness.[3][4] Van 1967 tot 1974 ging ze naar de St. Joseph's RC Primary School. Tot 1980 ging ze naar Inverness High School.[5][6]
Ze studeerde van 1980 tot 1985 Engelse taal en literatuur aan de Universiteit van Aberdeen. Ze won de Bobby Aitken Memorial Prize for Poetry van de universiteit in 1984.[5]
Van 1985 tot 1990 ging ze naar Newnham College, Cambridge, waar ze een doctoraatsopleiding volgde over 'modernisme en vreugde in de Ierse en Amerikaanse literatuur'. Ze wilde de werken van James Joyce, Wallace Stevens en William Carlos Williams onderzoeken. Ze maakte deze opleiding niet af, mede vanwege de enorme omvang van haar schrijfactiviteiten.[5][7]
Ze verhuisde naar Edinburgh in 1990 en ging aan de slag als universitair docent Schotse, Engelse en Amerikaanse literatuur aan de Universiteit van Strathclyde.[8] In 1992 stopte Smith met doceren omdat ze aan het chronische-vermoeidheidssyndroom leed. Ze keerde terug naar Cambridge om te herstellen en begon romans, toneelstukken en korte verhalen te schrijven.[7][9]
In haar jeugd had Smith verschillende parttime banen, waaronder als serveerster, sla-schoonmaker, assistent bij een toeristeninformatie, receptioniste bij BBC Highland en copywriter.[9]
Terwijl Smith aan haar doctoraat werkte, schreef ze verschillende toneelstukken die werden opgevoerd tijdens het Edinburgh Festival Fringe en Cambridge Footlights. Nadat Smith Schotland verliet en terugkeerde naar Cambridge, schreef ze met name korte verhalen en werkte ze als freelance literatuurrecensent voor de krant The Scotsman.[9]
In 1995 publiceerde ze haar eerste boek, Free Love and Other Stories, een verzameling van 12 korte verhalen. De bundel won het Saltire First Book of the Year award en de Scottish Arts Council Book Award.[10]
Haar eerste roman, Like, verscheen in 1997. Haar tweede roman, Hotel World uit 2001, won de Encore Award, de East England Arts Award of the Year en de Scottish Arts Council Book of the Year Award en stond op de shortlist voor zowel de Orange Prize als de Booker Prize. The Accidental uit 2005 won de Whitbread Novel Award en stond ook op de shortlist voor zowel de Orange Prize als de Booker Prize. There but for the werd in 2011 gepubliceerd, in 2014 gevolgd door How to Be Both. How to be Both werd genomineerd voor de Booker Prize en de Folio prize, en won de Bailey’s Women's Prize for Fiction, de Goldsmith prize en Costa Novel of the Year.
Van haar meest recente romans Herfst, Winter en Lente, stond Herfst op de shortlist van de Booker Prize en Lente op de shortlist van de Orwell prize. Het vierde deel, Zomer, van dit "seizoenskwartet" verscheen in 2020.
Smith wordt gezien als een schrijver die regelmatig politieke thema's aan de kaak stelt in haar boeken.[11][12]
[13]
In genoemde tetralogie staat het leven in Groot-Brittannië na het Brexit-referendum centraal. Andere actuele thema's die een rol spelen in de boeken van Smith, zijn online shaming in The Accidental, seksediscriminatie in Girl Meets Boy en dakloosheid in Hotel World. Ook kunst keert regelmatig terug als motief in het werk van Smith. Zo staat de Italiaanse Renaissance kunst centraal in How To Be Both en in elke roman van het seizoenskwartet is het werk van een vrouwelijke beeldend kunstenaar onderdeel van de verhaallijn. In Herfst is dit popart kunstenaar Pauline Boty, in Winter beeldhouwer Barbara Hepworth, in Lente fotograaf Tacita Dean.[14]
Kenmerkend voor Smiths stijl is het veelvuldig gebruik van woordspelingen.[11] Smiths werk benadrukt de niet-lineariteit van tijd en de grenzen tussen echte en ingebeelde werelden zijn vaag. Ook komen er satirische passages voor in de boeken van Smith, wat haar soms een vergelijking oplevert met de Schotse auteur Muriel Spark.[15] Ook Virginia Woolf wordt genoemd als invloed.[16] Een andere inspiratiebron is schrijver Katherine Mansfield, naar wie Smith verwijst in Lente, in Artful en in het verhaal The Ex-Wife, uit de bundel Public Library and Other Stories.[17]
Smith schrijft artikels voor The Guardian, The Scotsman, New Statesman en de Times Literary Supplement.[18]
Smith woont in Cambridge met haar partner, filmmaker Sarah Wood.[44][45][46]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
