Loading AI tools
Nederlands fotograaf en beeldhouwer Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Alexander Schabracq (Amsterdam, 10 september 1957) is een Nederlands beeldend kunstenaar. Naast zijn eerste discipline als beeldhouwer, is hij ook schilder, collagekunstenaar, graficus, ijzersmid en edelsmid, keramist en meubel- en productontwerper.
| Alexander Schabracq | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Au bain Marie (1988), Zwolle | ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Geboren | Amsterdam, 10 september 1957 | |||
| Geboorteland | Nederland | |||
| Beroep(en) | beeldend kunstenaar | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Schabracq volgde een opleiding aan de Gerrit Rietveld Academie (1975-1981) in zijn geboorteplaats.[1] In 1981 richtte hij samen met muzikant en grafisch ontwerper Peter te Bos en beeldhouwer Dok Van Winsen de Galerie SPONZ op die tezamen met AORTA en W-139 het "alternatieve circuit" vormde in Amsterdam, dat daarna zou uitgroeien met meerdere kunstenaarsinitiatieven. Schabracq ontwikkelde sinds de vroege jaren 80 een veelzijdig oeuvre in diverse ambachtelijke disciplines. Zijn ontwikkeling is kunst-inhoudelijk beïnvloed door de contacten met kunstenaars als André Volten, Ger van Elk, Alphons Freijmuth, Jean Tinguely en Reinier Lucassen.[2] Na de Rietveld heeft hij een persoonlijk postacademisch traject afgelegd door in de ateliers van en voor Etienne Elias en Pieter Holstein, kunstenaars van de nieuwe figuratie, te werken. Hij was leraar aan de Academie voor Kunst en Industrie in Enschede (1985-1990).
In 1989 richtte Schabracq samen met de architect Tom Postma de studio SPECTRA op. Uit dit samenwerkingsverband ontstond het monumentale en sculpturale straatmeubilair op de Nieuwmarkt (1989), het Rokin en het Damrak (1991) in Amsterdam. Kenmerkend voor de kunstenaar zijn zijn exotisch ogende moderne variant van de totempaal en vreemdsoortige wezens, waarbij hij zich laat inspireren door het surrealisme, de Popart en de Europese variant hiervan het nouveau réalisme. Doordat Schabracq zich volgens eigen zeggen laat inspireren door deze per definitie modernistische stromingen, en hier ook rijkelijk uit citeert en overneemt (appropriation art), wordt zijn werk vanuit de jaren 80 wel tot het postmodernisme gerekend.[3]
Het deconstructivisme wordt beschouwd als onderdeel van het postmodernisme.[4][5] Vanaf 1987 maakt Schabracq een dertigtal werken die hij "deconstructions" noemt.[6][7] Hij toont deze werken in 1987 bij Galerie Barbara Farber te Amsterdam, op de Art-FORUM te Zürich en in de jaren daarna op internationale podia waaronder het Museo Espagnol d'Arte Contemporaneo te Madrid. Hij verwijst met deze zogenaamde deconstructions naar de Franse filosoof Jacques Derrida (1930-2004) die het begrip deconstructivisme begin jaren 60 in de taalwetenschappen en de filosofie introduceerde.[8] Een objectief beschrijfbare realiteit bestaat volgens hem net zomin als taaluitingen met een vaste en objectieve betekenis. In de architectuurwereld is het begrip in 1988 neergezet met de tentoonstelling "Deconstructivist Architecture" in het MoMa, New York. De verwarring en onzekerheid in de maatschappij probeerde men te vertalen naar bouwkunst. Dat leidde tot chaotisch ogende architectuurontwerpen van onder anderen Frank Gehry, Zaha Hadid, Coop Himmelb(l)au en Rem Koolhaas, waarvan de afzonderlijke bouwvolumes een onsamenhangend geheel lijkt te vormen.
In het jaar 2002 richt Schabracq de studio Tavola Quattro Design op waaruit kleine oplages van meubilair, keramiek en designproducten voortkomen.
_Groningen_NL.jpg)
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
