Acheloma

Acheloma^[1][2] (ook bekend als Trematops milleri) is een geslacht van uitgestorven temnospondyle Batrachomorpha (basale "amfibieën") dat leefde tijdens het Vroeg-Perm. De typesoort is Acheloma cumminsi.

Acheloma Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Vroeg-Perm
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Amfibia (Amfibieën) Orde: Temnospondyli Familie: Trematopidae
Geslacht
Acheloma Cope, 1882
Typesoort
Acheloma cumminsi
Skelet van Acheloma cumminsi
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Portaal    Biologie Herpetologie

Onderzoeksgeschiedenis

Acheloma werd in 1882 benoemd door Edward Drinker Cope op basis van een gedeeltelijke schedel met bijbehorende postcraniale elementen uit de Arroyo-formatie van Texas; het exemplaar wordt momenteel bewaard in het American Museum of Natural History in New York. Latere ontdekkingen van grote trematopiden uit de Arroyo-formatie werden benoemd als Trematops milleri en Trematops willistoni, maar deze zijn sindsdien synoniem geworden met Acheloma cumminsi. Trematops stonei uit de Washington Formation van Ohio en Trematops thomasi uit Oklahoma zijn ook synoniem geworden met Acheloma cumminsi. De tweede soort Acheloma dunni werd beschreven door Polley & Reisz (2011) uit de Richards Spur-vindplaats in Oklahoma.

Anatomie

Schoch & Milner (2014) geven negen kenmerken in hun diagnose van Acheloma:

• Getande kam op ploegschaarbeen die zich naar binnen uitstrekt tot aan het interne neusgat, de choana
• Vernauwde otische inkeping met bijna horizontale onderrand
• Het deel van de schedel vóór de oogkas is twee keer zo lang als het schedeldak
• Het neusgat is twee keer zo lang als de oogkassen
• Achterste schedeldak breed en naar achteren en bezijden uitgebreid
• Schedelrand wordt breder ter hoogte van en achter de oogkassen
• Bovenkaaksbeen en ectopterygoïde met hoge hoektanden
• Groot venster tussen de ploegschaarbeenderen
• Choana langwerpig en gebogen met een Y-vormige contour.

Acheloma cumminsi en Acheloma dunni onderscheiden zich door de vermeende afwezigheid in Acheloma cumminsi van onder de schedel uitstekende verhemeltebeenderen en ectopterygoïden, maar deze zijdelingse blootstelling bleek na nieuw onderzoek van het holotype van dit taxon toch aanwezig te zijn.

Ontwikkeling

Er zijn meer dan dertig exemplaren van Acheloma vorax bekend van de typelocaliteit bij Dresden. De ontogenetische veranderingen zijn het laatst in detail beschreven door Witzmann & Schoch (2006). De veranderingen die optreden zijn onder andere een proportionele verkorting van het dijbeen en de romp ten opzichte van de schedel en een duidelijke remodellering van het hyobranchiale apparaat, met resorptie van de ceratobranchialen van de larvale vorm en de vorming van een complex apparaat van hypobranchialen dat volgens de auteurs diende om de tong te ondersteunen. Op basis van de veranderingen aan het skelet en de verdeling van grootteklassen binnen de vindplaats, suggereerden Witzmann & Schoch (2006) dat Acheloma vorax een bifasische levensgeschiedenis had, met een aquatische larvale tot juveniele vorm en een terrestrische volwassen vorm.

Ecologie

Verschillende analyses hebben hypothesen bevestigd dat Acheloma een landbewonende temnospondyle was.

Fylogenie

Dissorophoidea	Sclerocephalus haeuseri Micromelerpeton credneri Micropholis stowi Eoscopus lockardi  Olsoniformes  Cacops morrisi  Trematopidae  Phonerpeton pricei  Acheloma  Acheloma cumminsi Acheloma dunni Actiobates peabodyi Ecolsonia cutlerensis Anconastes vesperus Tambachia trogallas

Bronnen, noten en/of referenties

1. Acheloma. www.prehistoric-wildlife.com. Gearchiveerd op 10 juni 2022. Geraadpleegd op 10-06-2022.
2. Fossilworks: Acheloma. www.fossilworks.org. Geraadpleegd op 10-06-2022.

• Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Acheloma op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.