Vreemdelingenrecht
rechtstak die zich bezighoudt met de rechtspositie van personen in een staat waarvan zij geen onderdaan zijn / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het vreemdelingenrecht is de tak van het recht die zich bezighoudt met de rechtspositie van personen in een staat waarvan zij geen onderdaan zijn. Een onderscheid kan worden gemaakt tussen privaatrechtelijk vreemdelingenrecht en bestuursrechtelijk vreemdelingenrecht.
Het privaatrechtelijk vreemdelingenrecht is het geheel van rechtsregels in een staat dat de rechtspositie van vreemdelingen ten opzichte van eigen onderdanen regelt door vreemdelingen bij de eigen onderdanen achter te stellen, eraan gelijk te stellen, of ze te bevoordelen.[1] Het houdt zich dus bezig met de discriminatie van vreemdelingen. Zo was het vroeger gebruikelijk om vreemdelingen te discrimineren op het gebied van het goederenrecht, bijvoorbeeld door het hun onmogelijk of moeilijker te maken (op nationaal grondgebied gelegen) vastgoed in eigendom te verkrijgen, of door bescherming te onthouden op het gebied van de intellectuele eigendom. Tegenwoordig is non-discriminatie van vreemdelingen in het privaatrecht eerder regel dan uitzondering en heeft het privaatrechtelijk vreemdelingenrecht aan relevantie ingeboet.
Het bestuursrechtelijk vreemdelingenrecht ziet op de juridische procedures van vreemdelingen: reguliere immigranten en asielzoekers. Reguliere immigranten zijn mensen die een verblijfsvergunning aanvragen om bijvoorbeeld medische redenen (om in een ziekenhuis behandeld te worden), voor het volgen van een studie, of voor werk (bijvoorbeeld als au pair). Tevens kan het gaan om mensen die een verblijfsvergunning aanvragen omdat ze slachtoffer zijn of getuige waren van mensenhandel.
Ook personen die bij hun buitenlandse partner of een familielid gaan wonen, zijn reguliere immigranten. Het regelen van een kort visum, bijvoorbeeld een toeristenvisum, van maximaal 90 dagen valt ook onder het vreemdelingenrecht.
Het asielrecht is als rechtsgebied een onderdeel van het vreemdelingenrecht. Dit gaat specifiek over asielzoekers en mensen die al een vluchtelingenstatus hebben, doordat vastgesteld is dat zij aan de daarvoor geldende criteria voldoen. Nederland conformeert zich aan de definitie in artikel 1 van het VN Vluchtelingenverdrag uit 1951 en het later daaraan toegevoegd Protocol van New York uit 1967.