Vreemdelingenbegraafplaats
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een vreemdelingenbegraafplaats is een afgeperkt gebied waar mensen werden begraven die tot een religieuze of etnische minderheid behoorden. Ook vreemde bezoekers die buiten hun gemeenschap stierven, zoals pelgrims, zeelieden, vreemde kooplui en arbeidsmigranten werden dikwijls op een vreemdelingenbegraafplaats ter aarde besteld. Deze mensen werden als vreemdelingen behandeld, omdat ze niet tot de eigen gemeenschap werden gerekend en minder rechten hadden. Dat kon verschillende redenen hebben.
Volgens de regels van de Rooms-Katholieke en oosters-orthodoxe kerken was het niet toegestaan om overledenen in gewijde aarde te begraven die de kerkelijke sacramenten niet hadden ontvangen. Dat kon gaan om heidenen en andersdenkenden, maar ook om mensen die bestraft waren of behoorden tot verachte beroepsgroepen. Of om mensen waarvan men meende dat ze door God waren gestraft vanwege hun omstreden levenswijze, zoals pestslachtoffers en lepralijders. Ook in protestantse kring, met name bij de lutheranen, leefden aanvankelijk dikwijls zulke opvattingen.
Religieuze gemeenschappen die er prijs op stelden dat de grafrust niet zou worden gestoord voordat de Dag des Oordeels zou zijn aangebroken, zoals joden en moslims, namen hun lot in eigen hand. Zij wisten dikwijls tegen betaling het recht te krijgen hun doden op eigen begraafplaatsen bij te zetten. Leden van andere minderheden , die te maken hadden met discriminatie en tegenwerking door de overheid, deden hetelfde.
Door kolonisatie van andere werelddelen werd het Europese model ook elders toegepast. De Europese kolonisten vormden doorgaans een minderheid die eigen begraafplaatsen inrichte naar het voorbeeld dat ze uit het moederland kenden.
Een vreemdelingenbegraafplaats kon een afzonderlijke begraafplaats zijn of een duidelijk afgeperkt deel van een begraafplaats. Van de mensen die er werden begraven waren de gegevens bekend en die werden vermeld op graftekens die bij hun eigen cultuur of religie horen.
Een bijzondere categorie vormden de ellendigenkerkhoven en begraafplaatsen voor drenkelingen en naamlozen. Onbekende vreemdelingen zoals drenkelingen, zwervers, slachtoffers van geweld en gesneuvelde militairen werden buiten de eigenlijke begraafplaatsen begraven.[1] Vaak belandden ze op het vreemdenkerkhof.