Loading AI tools
Ruimtevaartmissie Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Venera 15 was een Russische onbemande ruimtevlucht naar de planeet Venus uit de eerste helft van de jaren 80 van de vorige eeuw. Doel van deze missie was om, samen met zusterschip Venera 16, onderzoek te doen naar de oppervlakte van onze naaste buur. Deze gecombineerde missies waren de laatste uit het geslaagde Veneraprogramma.
Venera 15 | ||||
---|---|---|---|---|
Een winkel-tripelprojectie van het in kaart gebrachte Venuslandschap door Venera 15 en 16 | ||||
Organisatie | Sovjet-Unie | |||
Missienaam | Venera 15 | |||
Lanceringsdatum | 2 juni 1983 | |||
Lanceerbasis | Bajkonoer | |||
Draagraket | Proton | |||
Massa | Leeg 4000 kg, afgetankt 5250 kg | |||
Doel | Venus | |||
Baan om hemellichaam | 10 oktober 1983, periapsis 1000 km, apoapsis 65.000 km, omlooptijd 24 uur, inclinatie 92,5 ° | |||
Duur missie totaal | 2 juni 1983 - 10 juli 1984 | |||
|
In tegenstelling tot de meeste van hun voorgangers beschikten deze sondes niet over een lander. In plaats daarvan beschikten ze over een krachtige radar om een omvangrijk deel van de Venusiaanse oppervlakte in kaart te brengen. Dit Russische duo bouwde voort op de resultaten van de Amerikaanse Pioneer Venus 1. Het feit dat dit gebeurde vanuit een omloopbaan en dus geen landing noodzakelijk was, gold als groot voordeel. Ze raakten zo, in tegenstelling tot hun onfortuinlijke voorgangers, niet binnen een uur of twee defect door de hoge temperatuur in de Venusiaanse dampkring. Zo hadden de Russen een stuk langer plezier van hun geld. Een gemiddelde Venera kostte een aardige cent: 100 miljoen roebel, met de aantekening dat men ze praktisch altijd in duo's lanceerde.
Zowel Venera 15 als 16 waren aangepaste versies van twee andere vluchten, te weten Venera 9 en Venera 14.
De Sovjets wijzigden voor deze missie hun basisontwerp. Het centrale deel van het ruimtevaartuig verlengden ze met een meter en ze bouwden krachtigere accu's in. Het cilindervormige scheepje had een diameter van 6 m en een lengte van 5 m. Het beschikte over een 2,6 m grote schotelantenne voor contact met de Aarde, een 1 m grote schotelantenne voor de radiohoogtemeter en een radarantenne met een doorsnede van 1,4 m. Venera 15 kon op een golflengte van 5 cm tot op 260 miljoen km afstand contact met de vluchtleiding onderhouden, met een bitrate van 100 kbit per seconde.
De radarantenne en radiohoogtemeter waren boven op het vaartuig bevestigd, de communicatie-antenne aan de zijkant. Onderaan het vaartuig bevonden zich de brandstoftanks en raketmotoren voor koerscorrecties. Twee uitklapbare zonnepanelen waren aan de zijkant aangebracht. De radiohoogtemeter was gecentreerd met de as van het toestel, de oppervlakteradar keek 10° zijdelings ten opzichte van de lengteas.
Met brandstof woog het geheel 5250 kg, zonder brandstof 4000 kg.
Venera 15 beschikte over de volgende wetenschappelijke instrumenten:
Het toestel maakte dus geen visuele opnames van Venus, omdat het dichte wolkendek alle zicht naar beneden wegneemt is het aanbrengen van een camera voor dit doel vrij nutteloos.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.