Tagarcultuur
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Tagarcultuur (Russisch: Тагарская культура) was een bronstijd-cultuur die tussen de 9e en de 3e eeuw v.Chr. bloeide in Zuid-Siberië (Republiek Chakassië, zuidelijke deel van kraj Krasnojarsk, oostelijke deel van de oblast Kemerovo). De cultuur is vernoemd naar een eiland in de rivier de Jenisej tegenover Minoesinsk. De beschaving was een van de grootste centra van bronsproductie in Eurazië.
Tagarcultuur | ||||
---|---|---|---|---|
Regio | Zuid-Siberië | |||
Periode | bronstijd | |||
Datering | 9e tot 3e eeuw v.Chr. | |||
Voorgaande cultuur | Karasoekcultuur | |||
Volgende cultuur | Tescultuur | |||
|
De Tagarstammen worden beschreven als europiden, die met name overeenkomsten tonen met de Noord-Pontische Scythen. Ze woonden in houten kuilwoningen verwarmd door klei-ovens en grote haarden. Sommige nederzettingen werden omringd door vestingwerken. Ze leefden van veehouderij, voornamelijk rundvee en paarden, geiten en schapen. De oogst werd verzameld met bronzen sikkels en messen. Hun artefacten werden sterk beïnvloed door de Scythische kunst van de Pazyrykcultuur. Opvallend zijn grote koergans omheind met stenen platen, met vier verticale steles op de hoeken.
De Tagarcultuur wordt voorafgegaan door de Karasoekcultuur en opgevolgd door de Tescultuur en daaropvolgende Tasjtykcultuur. Ze zijn wel geïdentificeerd met de Dingling uit Chinese bronnen[1] en waren waarschijnlijk Turks-talig.[2]