veldslag in Verenigde Staten van Amerika Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
De Slag bij de Little Bighorn, ook wel Custer's Last Stand was een slag tussen Indianen en het Amerikaanse leger, die op 25 juni 1876 plaatsvond in een vallei van de rivier Little Bighorn, nabij Crow Agency in Montana.
| Slag bij de Little Bighorn | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg) | ||||
Custer's Last Stand | ||||
  | ||||
| Datum | 25-26 juni 1876 | |||
| Locatie | Bij de Little Bighorn, Big Horn County (Montana) | |||
| Resultaat | Overwinning voor de indianen | |||
| Strijdende partijen | ||||
| ||||
| Leiders en commandanten | ||||
| ||||
| Troepensterkte | ||||
| ||||
| Verliezen | ||||
| ||||
De voornaamste aanleiding was dat twee indianenstammen, namelijk Sioux en Cheyenne, hun reservaten verlieten en zich verzamelden in Montana om onder leiding van Sioux opperhoofden Sitting Bull, Crazy Horse en Touch the Clouds verder te vechten tegen de blanken.
Om de indianen terug te dwingen naar hun reservaten zette de US Army drie eenheden in, 1000 man onder generaal George Crook, en de Zevende Cavalerie onder leiding van generaal George Armstrong Custer, een onderscheiden en veelbelovende jonge bevelvoerder uit de Amerikaanse Burgeroorlog.
Op 25 juni zag Custer het indianenkampement op ongeveer 15 mijl afstand liggen. Tevens zag hij een groep van ongeveer 40 krijgers. Om te verhinderen dat deze groep het kampement zou waarschuwen verdeelde Custer zijn groep in drieën en zette hij de aanval in, een bevel van hogerhand naast zich neerleggend. Eén aanvalsgroep moest de krijgers verhinderen het kampement te bereiken. Een tweede aanvalsgroep zou de groep krijgers aanvallen en daarna samenkomen met de derde aanvalsgroep om het kampement aan te vallen.
Custer was een trotse en flamboyante man, die zich graag in de belangstelling bevond. Hij weigerde versterking van de aanwezige Gatling guns en de Tweede Cavalerie; het moest een overwinning worden voor de 7e alleen. De indianen hadden ongeveer drie keer zoveel krijgers als de aanvalsgroepen van Custer. Het geldt daarom als een tactische fout van Custer om zijn groep op te splitsen terwijl hij al in de minderheid was.[1]
Doordat zijn opponenten een omtrekkende beweging maakten zag Custer dat hij omsingeld werd. Hij beval zijn soldaten om hun paarden neer te schieten om zo een bescherming te vormen tegen kogels van de oprukkende Indianen. Custer en de meeste van zijn mannen zijn hierna gedood.[2] Uit recent onderzoek (voornamelijk aan de hand van de vindplaats van de kogels en de locatie van de lijken) blijkt dat er meer sprake was van grote paniek en wegvluchten dan een heroïsche "last stand".
Custer was een van de grotere aankomende generaals van de Amerikaanse Burgeroorlog, maar zijn beslissing om toch een krijgsmacht aan te vallen die drie keer groter was dan de zijne, wordt vandaag de dag nog steeds onderzocht.
Hoewel Sitting Bull persoonlijk niet aan het gevecht had deelgenomen, vluchtte hij na de slag met zijn stam naar Canada.[3] Bij zijn terugkeer in de Verenigde Staten in 1881 verleende de regering hem amnestie. Hij werd in 1890 door enkele indianenagenten doodgeschoten.
.svg){kind=small}