Loading AI tools
eiland in Rusland Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Simoesjir (Russisch: Симушир; Simušir, Japans: 新知島; Shinchi-jima , Aino シムシㇼ; Shimushir), wat Groot Eiland in Aino betekent, is een onbewoond vulkanisch eiland nabij het midden van de Koerilen in de Zee van Ochotsk in het noordwesten van de Stille Oceaan. Het Russische eiland stond voorheen bekend als Marikan.[1]
Eiland van Rusland | |
---|---|
Locatie | |
Land | Rusland |
Locatie | Zee van Ochotsk |
Coördinaten | 46° 58′ NB, 152° 2′ OL |
Algemeen | |
Oppervlakte | 227,6 km² |
Inwoners | 0 |
Hoogte | 1540 m |
Foto's | |
NASA foto van Simoesjir |
Ten tijde van het eerste Europees contact werd Simoesjir bewoond door de Aino. Het eiland staat op een kaart uit 1644 met de territoria van het Matsumae-domein, een feodaal domein uit de Edoperiode van Japan, en deze eigendommen werden officieel bevestigd door het Tokugawa-shogunaat in 1715. De Russische ontdekkingsreiziger Gerasim Izmailov strandde in het begin van de jaren 1770 op Simoesjir. De soevereiniteit ging aanvankelijk naar Rusland onder de voorwaarden van het Verdrag van Shimoda, maar werd aan het Japans Keizerrijk overgedragen volgens het Verdrag van Sint-Petersburg, samen met de rest van de Koerilen-eilanden. Het eiland werd daaropvolgend beheerd als deel van het district Simoesjir van de subprefectuur Nemuro van Hokkaido. Kolonisten op het eiland leefden van de visserij en het fokken van poolvossen en rendieren. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de burgerbevolking geëvacueerd naar de Japanse archipel en werd op Simoesjir een detachement van het Japans Keizerlijk Leger gelegerd. Het eiland werd tijdens de Slag om de Koerilen-eilanden zonder weerstand aan de Sovjet-troepen overgegeven.
Onder de Sovjet-Unie werd de Broutonbaai tussen 1987 en 1994 door de Sovjet-marine gebruikt als geheime onderzeebootbasis en het eiland had toen een bevolking van ongeveer 3000 mensen. De overblijfselen van de basis zijn nu nog duidelijk te zien op satellietbeelden.[2]
Tegenwoordig is het eiland onbewoond. Het wordt nu beheerd als onderdeel van de oblast Sachalin van de Russische Federatie.
Simoesjir is zeer langwerpig en bestaat uit een reeks stratovulkanen. Het eiland heeft een lengte van 59 kilometer met een breedte van 13 kilometer en een oppervlakte van 227,6 vierkante kilometer.[3]
De volgende vulkanen bevinden zich (van noordoost naar zuidwest) op het eiland:
Ondanks zijn gematigde breedte, geeft de krachtige Oyashio op de westelijke flank van het lagedrukgebied bij de Aleoeten Simoesjir een koud en zeer nat subarctisch klimaat (Köppen Dfc) dat zelfs bijna kwalificeert als een poolklimaat (ET), wat in laaggelegen gebieden alleen zou worden verwacht op breedtegraden van ongeveer 20 graden ofwel 2.200 kilometer verder naar het noorden. In tegenstelling tot typische subarctische of polaire klimaten zijn de winters echter slechts matig streng en is er geen permafrost, aangezien de gemiddelde jaartemperatuur rond de 2,8 °C ligt en de temperatuur nooit onder −22,2 °C is gedaald. De extreme winden die in de winter gemiddeld met maar liefst 43 kilometer per uur waaien zorgen er echter voor dat het veel kouder aanvoelt.[4] De zomers zijn mild, maar buitengewoon bewolkt met mist op 6 van de 7 dagen in de zomer[4] en minder dan 1.100 zonuren per jaar, wat vergelijkbaar is met Reykjavik of het extreem mistige Sichuanbekken. Zonneschijn komt het meest voor in de natste maanden september en oktober, wanneer de zware regen de laaghangende mist verwijdert, maar heldere dagen zijn in elk jaargetijde uiterst zeldzaam.
Maand | jan | feb | mrt | apr | mei | jun | jul | aug | sep | okt | nov | dec | Jaar |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Hoogste maximum (°C) | 10,0 | 8,0 | 11,1 | 19,2 | 25,0 | 28,1 | 32,0 | 31,0 | 26,8 | 20,9 | 18,3 | 11,3 | 32,0 |
Gemiddeld maximum (°C) | −2,5 | −3,0 | −1,4 | 3,3 | 7,2 | 9,1 | 12,5 | 14,7 | 13,8 | 10,1 | 4,6 | 0,1 | 5,7 |
Gemiddelde temperatuur (°C) | −4,5 | −5,0 | −3,4 | 0,7 | 3,6 | 5,5 | 8,8 | 10,7 | 10,2 | 7,2 | 2,0 | −2,0 | 3,1 |
Gemiddeld minimum (°C) | −6,9 | −7,4 | −5,9 | −1,9 | 0,7 | 2,6 | 5,4 | 7,2 | 6,8 | 3,9 | −0,7 | −4,5 | −0,1 |
Laagste minimum (°C) | −22,2 | −22,2 | −19,0 | −11,8 | −5,0 | −6,1 | 0,3 | 0,6 | 0,0 | −7,2 | −12,8 | −18,9 | −22,2 |
Neerslag (mm) | 74,2 | 81,9 | 82,0 | 88,6 | 112,3 | 72,1 | 96,5 | 121,5 | 163,9 | 151,3 | 132,9 | 91,6 | 1.268,8 |
Zonuren (uur/dag) | 31,0 | 44,8 | 86,8 | 117,0 | 124,0 | 111,0 | 102,3 | 102,0 | 132,0 | 130,2 | 60,0 | 33,0 | 89,7 |
Regendagen (dag) | 21,1 | 17,9 | 15,3 | 11,5 | 11,1 | 9,0 | 11,1 | 11,7 | 11,6 | 13,6 | 16,9 | 20,5 | 171,3 |
Bron: HKO (precipitation days)[5] |
In de lente nestelen de kuif- en de dwergalk, het vale stormvogeltje en de Japanse aalscholver op het eiland.[6]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.