RSC Anderlecht in het seizoen 2010/11
sportseizoen / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
RSC Anderlecht begon aan het seizoen 2010/11 als titelverdediger. Trainer Ariël Jacobs startte al aan zijn vierde seizoen als hoofdcoach van paars-wit. Hij zag hoe Jelle Van Damme in de zomer naar het Engelse Wolverhampton Wanderers trok, doelman Daniel Zitka naar zijn geboorteland terugkeerde en Mbark Boussoufa ondanks heel wat geruchten gewoon in Anderlecht bleef. Verder waren er ook opvallende nieuwkomers, zoals de Amerikaan Sacha Kljestan en de Argentijnen Pier Barrios en Pablo Chavarria.
Anderlecht | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Naam | Royal Sporting Club Anderlecht | |||||
Bijnaam | Paarswit | |||||
Opgericht | 1908 | |||||
Stadion | Constant Vanden Stockstadion | |||||
Capaciteit | 26.361 | |||||
Voorzitter | Roger Vanden Stock | |||||
Manager | Herman Van Holsbeeck | |||||
Trainer | Ariël Jacobs | |||||
Competitie | Eerste Klasse | |||||
| ||||||
|
Op Europees vlak probeerde Anderlecht zich in de zomer van 2010 te plaatsen voor de UEFA Champions League. In de laatste voorronde moest paars-wit het opnemen tegen de op papier haalbare tegenstander Partizan Belgrado. Na strafschoppen, waarin Anderlecht vier keer miste, won Partizan de wedstrijd. Anderlecht verhuisde daardoor naar de Europa League, waarin het de groepsfase nipt overleefde. In de tweede ronde lootte de club Ajax als tegenstander. Anderlecht, dat een jaar eerder nog van Ajax gewonnen had, hoopte op een goed resultaat, maar werd uiteindelijk makkelijk uitgeschakeld.
Het missen van de Champions League had aanvankelijk ook een slechte invloed op de resultaten in de eigen competitie. Anderlecht was nochtans goed aan het seizoen begonnen, met winst tegen AA Gent in de Supercup. Na een mindere competitiestart kon Anderlecht zich dan toch in het spoor van leider KRC Genk nestelen. Nog voor de winterstop veroverde paars-wit zelfs de koppositie in het klassement. De strijd om de titel leek een duel tussen Genk en Anderlecht te worden.
Tijdens de winterstop flirtte Jelle Van Damme met een terugkeer naar België. Hij had contacten met Anderlecht en Club Brugge, maar koos in extremis voor Standard Luik. Terwijl Standard zich duidelijk versterkte, vertrok Mbark Boussoufa, die enkele weken voordien voor de tweede keer de Gouden Schoen had gewonnen, naar het Russische Anzji Machatsjkala. Jan Polak was eerder al naar het Duitse VfL Wolfsburg verkast. Hun vertrek was een aderlating voor de Brusselaars, die ook aanvoerder Olivier Deschacht met een blessure misten. Anderlecht kwam sportief in de problemen en dreigde de eerste plaats te verliezen. Uiteindelijk - onder impuls van een sterke Silvio Proto en een jonge Romelu Lukaku - lukte het paars-wit toch om de reguliere competitie als leider af te sluiten.
Toen aan het begin van play-off I de punten werden gehalveerd, bleef er van de voorsprong van de Brusselse club niets meer over. Anderlecht verloor tijdens de play-offs regelmatig – met als dieptepunt de 1-3 nederlaag tegen een veredeld B-elftal van Standard – en zakte in geen tijd terug naar de derde plaats. Als reactie begonnen supporters de trainer, het bestuur en het transferbeleid op de korrel te nemen[1], en stelden oud-spelers als Bertrand Crasson en Pär Zetterberg de kwaliteit van de spelersgroep in vraag.[2]
De strijd om de titel werd tegen de verwachtingen in een duel tussen Standard en Genk. Anderlecht haakte nog voor het einde van de play-offs definitief af en moest zich tevreden stellen met de derde plaats en een ticket voor de Europa League. Het was van 2002 geleden dat Anderlecht nog eens derde was geworden. Paars-wit sloot het seizoen dus af met één prijs, de Supercup, want in de Beker van België raakten de Brusselaars niet verder dan de 1/8 finale.