Peripatus is een geslacht van de fluweelwormen (Onychophora), dat tot de levende fossielen wordt gerekend omdat het al ongeveer 570 miljoen jaar ongewijzigd is gebleven. Peripatus komt in verschillende landen voor, waaronder Nieuw-Zeeland, Costa Rica,[2] maar niet in Europa of Antarctica.
Snelle feiten Guilding, 1826 ...
Sluiten
Peripatus is een nachtelijk roofdier. Het komt aan voedsel door zijn prooi (meestal kleine insecten) in een witte, plakkerige vloeistof te vangen die hij vanuit twee sprieten bij zijn hoofd afschiet. Bij blootstelling aan de lucht hardt de vloeistof uit en zit de prooi vast. Daarna kauwt de Peripatus met zijn onafhankelijk van elkaar bewegende kaken een gat in het uitwendige skelet van zijn prooi. Hierdoor spuit hij spijsverteringsenzymen naar binnen, waarna hij de verteerde inhoud van de prooi opslorpt.
De volgende soorten zijn bij het geslacht ingedeeld:
- Peripatus basilensis Brues, 1935[3]
- Peripatus bouvieri Fuhrmann, 1913[4]
- Peripatus broelemanni Bouvier, 1899[5]
- Peripatus danicus Bouvier, 1900[6]
- Peripatus darlingtoni Brues, 1935[3]
- Peripatus dominicae Pollard, 1893[7]
- Peripatus evelinae Marcus, 1937[8]
- Peripatus haitiensis Brues, 1913[9]
- Peripatus heloisae Carvalho, 1941[10]
- Peripatus juanensis Bouvier, 1900[11]
- Peripatus juliformis Guilding, 1826[1]
- Peripatus lachauxensis Brues, 1935[3]
- Peripatus manni Brues, 1913[9]
- Peripatus ruber Fuhrmann, 1913[4]
- Peripatus sedgwicki Bouvier, 1899[5]
- Peripatus solorzanoi Morera-Brenes & Monge-Nájera, 2010[12]
- Peripatus swainsonae Cockerell, 1893 [13]
Bronnen, noten en/of referenties
Guilding, L. (1826). Mollusca Caribbaeana. Zoological Journal 2: 437–449.
Brues, C.T. (1935) Varietal forms of Peripatus in Haiti. Psyche 42: 58–62.
Fuhrmann, O. (1913). Über einige neue neotropische Peripatus-Arten. Zoologischer Anzeiger 42: 241–248.
Bouvier E. L. (1899). Sur les variations et les groupements spécifiques des Péripates américains. Comptes Rendus Hebdomadaires des Seances de l’Academie des Sciences 128: 1344–1346.
Bouvier, E. L. (1900). Nouvelles observations sur les Peripatus de la Collection du Musée Britannique. Quarterly Journal of Microscopical Science 43: 749–757.
Pollard, E. C. (1893). Notes on the Peripatus of Dominica. Quarterly Journal of Microscopical Science 35: 285–293.
Marcus, E. (1937) Um Onychophoro novo, Peripatus (Epiperipatus) evelinae, spec. nov. de Goyaz. Revista do Museu Paulista 21: 903–910.
Brues, C. T. (1913). Preliminary descriptions of two new forms of Peripatus from Haiti. Bulletin of the Museum of Comparative Zoology 54: 517–521.
Carvalho, A.L. de (1941) Nota prévia sôbre uma nova espécie de “Peripatus” do Brasil Central. Revista Brasileira de Biologia 1: 447–448.
Bouvier, E. L. (1900). Observations nouvelles sur le Peripatus [Onych.]. Bulletin de la Société Entomologique de France [1900]: 394–395.
Morera-Brenes, B. & Monge-Nájera, J. (2010) A new giant species of placented worm and the mechanism by which onychophorans weave their nets (Onychophora: Peripatidae). Revista de Biología Tropical 58: 1127–1142.
Cockerell, T. D. A. (1893). Notes on Peripatus jamaicensis, Grabh. and Ckll.. Zoologischer Anzeiger 16: 341–343.