Loading AI tools
Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
De Pacificatie van Gent (ook: Bevrediging van Gent) is een op 8 november 1576 gesloten overeenkomst tussen de gewesten Holland, Zeeland en Utrecht en een twaalftal andere gewesten van de Nederlanden, om zich aaneen te sluiten in een zogeheten Generale Unie tegen de katholieke koning Filips II van Spanje. Ze werd ondertekend en bezegeld in een zaal van het Stadhuis van Gent, later de pacificatiezaal genoemd. Het wordt gezien als een politiek succes van stadhouder Willem van Oranje, die als bestuurder in zijn ambt werd bevestigd en in de tekst liet opnemen dat alle verdragssluitende partijen de veiligheid van de Hervormde godsdienst zo goed mogelijk zouden borgen.
De samenwerking werd mogelijk dankzij muiterij van soldaten in dienst van de Spaanse koning bij het Leger van Vlaanderen, die hun achterstallige soldij door grootschalige plunderingen wilden aanvullen. Hierdoor was onder alle gezindten in de Lage Landen een sterk anti-Spaanse stemming ontstaan.
De pogingen van Filips II om het protestantisme te onderdrukken en om regering, rechtspraak en belasting te hervormen en te centraliseren, leidden tot een opstand in de Lage Landen. De ontevreden edelman Willem van Nassau, prins van Oranje, liep over naar de openlijk opstandige provincies Holland (Den Briel op 1 april 1572) en Zeeland. Hoewel er ook in het zuiden veel wrevel tegen de koning was, bleef men in naam loyaal. Koning Filips II behaalde wat militaire successen, maar de opstand werd er niet mee bedwongen. In 1575 ging Spanje bankroet aan de hoge kosten van de huurlingen. Deze gingen in juli 1576 muiten wegens gebrek aan soldij. Na de Plundering van Aalst brachten de Staten van Brabant troepen op de been. In overleg met Oranje pleegden ze op 4 september een coup door de gevangenname van de Raad van State, toen het hoogste gezag in de Nederlanden. In de dagen daarna riepen ze op eigen initiatief de Staten-Generaal bijeen in Brussel. Die stuurden een negenkoppige delegatie naar Gent om te onderhandelen met Holland, Zeeland en hun stadhouder Oranje over een vredesregeling. De hoofdlijnen werden overeengekomen van 19 tot 28 oktober, terwijl het plaatselijke Spanjaardenkasteel werd belegerd en uitgehongerde Spaanse troepen Maastricht plunderden. Toen vervolgens op 4 november ook Antwerpen geplunderd en in vlammen gezet werd (Spaanse Furie) was de laatste twijfel weggenomen over de bekrachtiging van het akkoord.
Met de Pacificatie van Gent sloten aan de ene kant Marnix van Sint-Aldegonde met acht andere gemachtigden vanwege de Prins van Oranje en de Staten van Holland en Zeeland, en aan de andere kant Elbertus Leoninus en andere afgevaardigden vanwege Brabant, Vlaanderen, Artesië (Artois), Henegouwen, Valencyn, Rijssel, Douay, Orchies, Namen, Doornik, Utrecht en Mechelen.
De 'Pacificatie van Gent' zorgde in alle delen van West-Europa voor ophef. In de vredesregeling werd onder meer vastgelegd dat zonder tussenkomst van de vorst de Nederlanden konden beslissen over vrede en hun politieke toekomst. [1]
Het Verdrag omvatte de volgende 25 artikelen:
De godsdienstkwestie, die te doen had met de tegenstellingen tussen katholieken en protestanten. werd niet opgelost, maar doorgeschoven naar de eerste vergadering van de Staten-Generaal. De reden hiervoor was de interne verdeeldheid: de gewesten Holland en Zeeland werden overheerst door calvinisten en eisten godsdienstvrijheid voor calvinisten, de overige gewesten waren nog grotendeels katholiek en eisten godsdienstvrijheid voor iedereen, ook in Holland en Friesland. In Friesland waren de Doopgezinden of dopersen, volgelingen van de Friese reformator Menno Simonsz, sterk vertegenwoordigd. Wel werd afgesproken dat tot een definitieve overeenkomst de beide geloven naast elkaar zouden moeten kunnen bestaan, waarbij in Holland en Friesland de gereformeerde godsdienst de openbare religie was en in de overige gewesten de katholieke.[3] De Pacificatie wordt traditioneel beschouwd als het einde van de Rooms-Katholieke vervolgingen, de inquisitie in de Nederlanden.
Het vredesverdrag werd bekrachtigd op 7 januari 1577 in Brussel door de Staten-Generaal van de Nederlanden. Deze Eerste Unie van Brussel hield in dat in Zeeland en Holland, Buren en Bommel alleen het calvinisme werd toegestaan en in de andere gewesten ook de katholieke godsdienst, maar de besturen mochten de calvinisten niet vervolgen. De prins van Oranje werd erkend als stadhouder van Holland en Zeeland.
De Pacificatie van Gent leek het grote ideaal van Willem van Oranje, met name eenheid van de 17 gewesten van de Lage Landen op basis van godsdienstvrijheid, binnen handbereik te brengen. Al snel bleek dit ideaal niet haalbaar. Drie jaar later vielen de Nederlanden uiteen in respectievelijk de Unie van Atrecht en de Unie van Utrecht (Nadere Unie).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.