Ophiacodon
geslacht uit de familie Ophiacodontidae / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Ophiacodon[1][2][3] is een geslacht van uitgestorven Synapsida dat behoort tot de Eupelycosauria, meer bepaald de Ophiacodontidae. Er zijn zes soorten benoemd, die allen 3 tot 3,6 meter lang waren. Ophiacodon leefde van het Onder-Carboon tot het Onder-Perm in Noord-Amerika en Europa. Het geslacht werd in 1878 door paleontoloog Othniel Charles Marsh samen met zijn typesoort O. mirus benoemd en omvat momenteel vijf andere soorten. Als ophiacodontide is Ophiacodon een van de meest basale synapsiden en ligt hij dicht bij de evolutionaire lijn die leidt naar zoogdieren.
Snelle feiten Ophiacodon mirus ...
Ophiacodon Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Vroeg-Perm | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | ||||||||||
| ||||||||||
Geslacht | ||||||||||
Ophiacodon Marsh, 1878 | ||||||||||
Typesoort | ||||||||||
Ophiacodon mirus | ||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | ||||||||||
Ophiacodon op Wikispecies | ||||||||||
|
Sluiten