Loading AI tools
boek van Leo Tolstoj uit 1869 Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Oorlog en vrede (Russisch: Война и Мир, Vojna i Mir, voor alfabetische hervorming: Война и Миръ) is een roman van de Russische schrijver Leo Tolstoj die gaat over de oorlogen tussen Rusland en Frankrijk onder Napoleon (1805-1814), zoals die werden ervaren door vijf aristocratische families in Sint-Petersburg en Moskou.
| Oorlog en vrede | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
De kaft van de eerste editie van Oorlog en vrede (1869) | ||||
| Oorspronkelijke titel | Война и Миръ (Vóór alfabetische hervorming van 1918) | |||
| Auteur(s) | Lev Tolstoj | |||
| Land |  Rusland | |||
| Oorspronkelijke taal | Russisch | |||
| Genre | roman | |||
| Oorspronkelijk uitgegeven | 1869 | |||
| ||||
Toen Lev Tolstoj aan Oorlog en vrede begon, was hij van plan een boek te schrijven over de oorzaken van de Dekabristenopstand tegen tsaar Nicolaas I in 1825. Tijdens zijn studie hiernaar raakte hij echter steeds verder terug in de tijd en meende hij zelfs de oorzaken van de Franse inval in Rusland te moeten beschrijven. Uiteindelijk week Tolstoj volledig af van zijn oorspronkelijke opzet. Hoewel de figuur van Andrej Bolkonski duidelijk geïnspireerd is door de dekabrist Sergej Volkonski, wordt uiteindelijk alleen in de epiloog vermeld dat de zoon van Bolkonski tot de groep Dekabristen gaat behoren.
In het boek beschrijft Tolstoj uitgebreid de veldslagen van de Grande Armée, waarvan uiteindelijk slechts één procent terugkeerde in Frankrijk.
Hij las brieven, tijdschriften, autobiografische en biografische werken van en over de historische figuren die hij in de roman beschrijft, vooral Napoleon en Koetoezow. Hierdoor kon de auteur het echte karakter van deze figuren weergeven. Er zijn 160 historische figuren in de roman "Oorlog en Vrede".
Het verhaal draait om de adellijke families Bezoechov, Bolkonski en Rostov en beschrijft het leven van deze families tegen de achtergrond van de oorlogen tegen Frankrijk, eerst onder aanvoering van tsaar Alexander I, later onder aanvoering van maarschalk Michail Koetoezov en zijn generaals Michail Barclay de Tolly en Pjotr Bagration. Het verhaal wisselt beschrijvingen van het leven bij de adellijke families thuis af met uitvoerige beschrijvingen van de veldslagen.
Prins Andrej Bolkonski dient in het leger als officier. Als bij de geboorte van zijn zoon zijn vrouw overlijdt, kan hij het niet opbrengen om bij zijn familie te blijven. Hij neemt deel in diverse grote veldslagen, waarbij hij de dood meermalen in de ogen ziet.
Pierre Bezoechov is een feestbeest met slechte vrienden en de bastaardzoon van een graaf, die op sterven ligt. Op de soirée van Anna Pavlowna, een hofdame van de keizerin is hij door zijn liberale ideeën een buitenbeentje. Zijn goede vriend Andrej Bolkonski tikt hem daarvoor op de vingers. Zijn onverwachte erfenis, na het overlijden van zijn vader, een graaf met een groot fortuin maakt hem echter sociaal wenselijk: ineens is Pierre schatrijk.
Graaf Pyotr Kirillovich ("Pierre") Bezoechov is één van de centrale figuren van de roman en de stem van Tolstoj's eigen wereldbeeld en innerlijke strijd. Pierre heeft een opleiding in het buitenland genoten en kent de Franse cultuur. Pierre komt echter terug naar Rusland met het gevoel een buitenstaander te zijn, omdat hij automatisch wordt beschouwd als een jacobijn of een aanhanger van Napoleon. Omwille van zijn geld wordt hij een veelgevraagd man in adellijke sociale kringen.
Hij trouwt met de intrigante Helena Koeragina. Pierre komt vervolgens tot bezinning over zijn levenswijze. Hij sluit zich aan bij de vrijmetselaars. Na het aanschouwen van de slag bij Borodino keert hij te voet terug naar Moskou, waar hij later gevangengenomen wordt door de Fransen. Uiteindelijk wordt hij bevrijd door de Russen, waarna hij Natasja en Andrej weer ontmoet. Later zal hij met Natasja trouwen.
Natasja Rostova is een jong meisje uit een verarmd geslacht van Russische landadel. Haar vader hoopt, door haar uit te huwelijken aan Andrej Bolkonski, met de bruidsschat de familiebezittingen te kunnen behouden. Natasja wordt verliefd op Bolkonski en verlooft zich met hem. Ze wordt echter verleid door Anatole Koeragin en beëindigt de verloving met Bolkonski. In een veldslag raakt Andrej zwaargewond. Bij de vlucht voor de Fransen uit Moskou neemt de familie Rostov Andrej als gewonde mee. Natasja verzorgt Andrej en hun relatie herstelt zich. Een huwelijk kan echter niet meer plaatsvinden, want Bolkonski sterft alsnog aan zijn verwondingen. Natasja wordt daarna verliefd op Pierre Bezoechov, die inmiddels door de Russen bevrijd is. Pierres vrouw Helena is intussen gestorven en Natasja en Pierre trouwen niet veel later.
Er zijn verschillende versies van het boek in omloop.[1] Ze verschillen sowieso in lengte en het gebruik van de Franse taal in dit Russische boek. In zijn eerste opgeleverde versie, de oerversie, met minder filosofische uitweidingen, overleeft vorst Andrej de Slag bij Borodino.[2] Deze versie, die Tolstoj aanvankelijk de titel 'Eind goed, al goed' meegaf, eindigt met een dubbelhuwelijk van Natasja en Pierre enerzijds en de zus van Andrej (prinses Marja) met broer van Natasja (Nikolaj) anderzijds.
Tolstoj heeft met zijn boek Oorlog en vrede niet een roman in de gebruikelijke betekenis van het woord willen schrijven. Evenmin heeft hij een geschiedenisboek willen schrijven. Dit blijkt uit zijn persoonlijke nawoord in het boek.
De roman Oorlog en vrede vertoont niettemin veel elementen van de beide genoemde genres. Hoewel de in de roman figurerende karakters en hun belevenissen grotendeels fictief zijn, zijn de beschrijvingen van de veldslagen en van de politieke situatie zo nauwkeurig mogelijk weergegeven, zij het dat Tolstoj die beschrijft in zijn persoonlijke visie. Met name voor en na de grote veldslagen vinden we uitgebreide analyses. Naar de overtuiging van Tolstoj zijn de belangrijke gebeurtenissen in de wereldgeschiedenis en uit ons persoonlijke leven voorbestemd en onveranderlijk. In geen van zijn werken komt dit duidelijker naar voren dan in Oorlog en vrede. Waarom veroverde Napoleon bijna heel Europa en vond daarbij betrekkelijk weinig tegenstand? Waarom trok Napoleon daarna, zonder duidelijke militaire reden, zijn troepen weer plotseling terug uit Rusland? Over zijn antwoorden op deze en andere vragen – waarover door historici doorgaans anders gedacht werd dan door Tolstoj – legt Tolstoj in Oorlog en vrede verantwoording af. Hij heeft dan ook vijf jaar onafgebroken aan het boek gewerkt (zie weer zijn nawoord).
En wanneer de lezer het verhaal goed tot zich laat doordringen, zijn de belangrijkste gebeurtenissen uit de levens van de hoofdfiguren ook zo gegaan als ze gegaan zijn, omdat in de filosofie van Tolstoj er geen ander bevredigend verloop denkbaar was. Met name het leven van Pierre vertoont een duidelijke lijn. Andere wendingen in zijn leven zouden het boek onbevredigend voor de auteur gemaakt hebben.
Een andere pilaar in Tolstojs denken is dat massa's het verloop van de geschiedenis bepalen, niet individuen zoals een generaal die een bepaalde tactische beslissing neemt. Napoleon begaat de te verwachten historische fout van een overmoedig tiran met de inname van Moskou. Hij wist dat zijn aanvoerlijnen in de Russische winter veel te lang zouden zijn.
In 1805, ruim 60 jaar voor het verschijnen van Oorlog en vrede, geeft een van de hoofdpersonen, Anna Pavlovna Scherer, in haar salon aan het begin van het boek een perfecte samenvatting van de gedachten van haar salongangers. Napoleon is dan nog ver weg. Deze invalshoek wordt ook door andere grote Russische schrijvers zoals Fjodor Dostojevski en Anton Tsjechov gedeeld.
Rusland moet Europa redden, Rusland alleen.
De roman Oorlog en vrede heeft een grote invloed op de Russische literatuur. Vooral de figuur van Natasja Rostova wordt beschouwd als een van de sterke Russische vrouwen in de literatuur, samen met Tatjana uit Jevgeni Onegin van Aleksandr Poesjkin. Ook op de Nederlandstalige literatuur was er een duidelijke invloed, zoals in het werk van Stijn Streuvels, die Tolstoi zeer bewonderde. Streuvels deed zelfs een poging om Russisch te leren als autodidact.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
