Molnupiravir
chemische verbinding / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Molnupiravir is een experimenteel antiviraal geneesmiddel dat oraal ingenomen kan worden en werd ontwikkeld voor de behandeling van griep. Het is een prodrug van het synthetische nucleosidederivaat N4-hydroxycytidine en oefent zijn antivirale werking uit door de introductie van kopieerfouten tijdens virale RNA-replicatie.[1][2]
Snelle feiten Chemische structuur, Databanken ...
Molnupiravir | ||||
---|---|---|---|---|
Chemische structuur | ||||
Databanken | ||||
CAS-nummer | 2349386-89-4 | |||
PubChem | 145996610 | |||
Chemische gegevens | ||||
Molecuulformule | ||||
IUPAC-naam | ((2R,3S,4R,5R)-3,4-dihydroxy-5-(4-(hydroxyimino)-2-oxo-3,4-dihydropyrimidin-1(2H)-yl)tetrahydrofuran-2-yl)methyl isobutyrate | |||
Molmassa | 329,31 g/mol | |||
SMILES | CC(C)C(=O)OC[C@@H]1[C@H]([C@H]([C@@H](O1)N2C=CC(=NC2=O)NO)O)O | |||
|
Sluiten
Het middel is ontwikkeld aan de Emory-universiteit door het innovatiebedrijf van de universiteit, Drug Innovation Ventures at Emory (DRIVE). Het werd vervolgens overgenomen door Ridgeback Biotherapeutics, dat later begon samen te werken met Merck & Co. (MSD) om het medicijn verder te ontwikkelen als virusremmer tegen COVID-19.[3]
De merknaam van hun medicijn is Lagevrio®.[4]