Loading AI tools
Nederlands grafisch ontwerper Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Milan Hulsing (Amsterdam, 14 juli 1973) is een Nederlandse striptekenaar, illustrator, animator, grafisch ontwerper en schrijver. Als animator werkte hij onder anderen met Sylvia Kristel aan haar korte film Topor et Moi en regisseerde en animeerde hij Magic Show. Zijn bekendste strip is Stad van Klei.
Milan Hulsing | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Milan Hulsing | |||
Geboren | 14 juli 1973 | |||
Geboorteplaats | Amsterdam | |||
Land | Nederland | |||
Beroep | striptekenaar, illustrator, animator, grafisch ontwerper, schrijver | |||
Werk | ||||
Genre | Striproman, horror, surrealisme, sciencefiction | |||
Invloeden | Charles Burns, Daniel Clowes, Michiel de Jong, Yves Chaland, Jacques Tardi, Hugo Pratt, Pascal Rabaté, Bruno Schultz, Vladimir Nabokov | |||
Bekende werken | Wat Fred Niet Wist Operatie Hanuman Stad van Klei Magic Show | |||
Uitgeverij | Oog & Blik | |||
(en) IMDb-profiel | ||||
Milan Online (blog) Website | ||||
|
Milan Hulsing studeerde in 1994 af aan de Willem de Kooning Academie met een strip naar een verhaal van Nabokov.[1] Vervolgens studeerde hij film- en theaterwetenschappen. Zijn eerste strips verschenen medio jaren negentig in de underground comic The Fridge (een eigen beheeruitgave met medestudenten Michiel de Jong, Chris Berg en Luuk Bode) en in het stripblad Incognito. In 1999 werkte Hulsing mee aan Comix 2000 en in 2000 aan de door Hanco Kolk en Peter de Wit uitgegeven zwart-witte Pincet Reeks. Dat resulteerde in het bekroonde Ode aan Wilhelm, op zijn scenario getekend door Michiel de Jong, en zijn eigen debuut De grote man. In 2004 verscheen Wat Fred Niet Wist. Enkele van de acht verhalen in deze bekroonde bundel waren in kleur. Sommige verschenen eerder in Zone 5300, waarin hij nog steeds regelmatig publiceert.
Zijn strips en illustraties verschenen ook in de VPRO Gids, Hollands Maandblad, Academische Boekengids, Schokkend Nieuws en op lp-hoezen (die hij soms ook ontwerpt). In 2011 illustreerde hij de rubriek 10 Dingen Die Ik Geleerd Heb Van voor de Nederlandse Mad[2]. Het Algemeen Dagblad publiceerde in 2006 het eerste Lana Planck verhaal, een klassieke avonturenstrip getekend door Michiel de Jong op tekst van Hulsing. Het resultaat, Operatie Hanuman, werd in 2008 bekroond als beste album van het jaar.
Als student was Hulsing fan van Charles Burns, Daniel Clowes en Jacques Tardi - wat nog doorwerkt in Wat Fred Niet Wist.[1] Het verhaal 'Wat Fred Niet Wist' is getekend en geïnkt in de stijl van de door hem bewonderde Michiel de Jong, en de tekenstijl van het verhaal 'De bloedelozen' is gebaseerd op de houtsneden van Frans Masereel.[1] Op stripgebied wordt hij tegenwoordig het meest beïnvloed door Pascal Rabaté, vooral diens Ibicus.[3] Andere inspiratiebronnen zijn grafiek uit het interbellum, Tsjechische animatiefilms en cinema uit de jaren zestig. Onder zijn literaire invloeden zijn Bruno Schultz en Vladimir Nabokov.
Hulsing werkt zowel in zwart-wit als kleur, wisselt pen en penseel af en maakt zowel tekstloze als tekstrijke strips. Verder wisselt hij regelmatig van stijl. In een interview verklaarde hij daarover:
'Als ik een verhaal in mijn hoofd heb, vormt zich daar vanzelf een plaatje bij. Ik gebruik ook steeds andere technieken. De ene keer zware schaduwvlakken, dan weer meer klare lijn en dan weer full color.'
— [1]
Zijn strips worden gekenmerkt door surrealistische elementen en een broeierige sfeer. Hulsing heeft lang geprobeerd strips als films op te bouwen.[1]
Naar eigen zeggen wordt Hulsing als tekenaar heen en weer geslingerd tussen twee ambities: werk van korte en lange adem maken, waarbij de korte baan vaak won.[1] In 2006 verhuisde hij voor vijf jaar naar Cairo, waar zijn vrouw in de Nederlandse ambassade werkte.[4] Omdat hij zijn ervaringen wilde verwerken in een werk van lange adem, maar niet vanuit het perspectief van een outsider,[5] begon hij in 2008 aan een bewerking van Al-Khaldiya ('Over de brug') van de Egyptische dissidente schrijver Mohamed el-Bisatie. Deze allegorische novelle, een verhulde kritiek op de corrupte overheid, gaat over een lucratieve zwendel die een ambtenaar tot waanzin drijft.
Hulsing koos de novelle omdat die 'een duidelijk, algemeen beeld van de situatie in Egypte' geeft, maar maakte een vrije bewerking waarin de tegenstellingen minder zwart-wit zijn en het einde anders is.[3][5] Stad van Klei kan op meerdere manieren geduid worden: als studie van een mentale inzinking, als allegorie en aanklacht tegen het leven in het moderne Egypte of als magisch-realistisch fantasy-verhaal.[6]
De vertelstijl en camerahoeken doen denken aan Duitse expressionistische films uit de jaren twintig, met name Das Cabinet des Dr. Caligari.[6][7] De tekenstijl is zeer los: digitaal bewerkte aquarellen in een beperkt palet van donkere aardetinten: saai grijs voor de werkelijkheid, diep roodbruin voor de fantasie van de hoofdpersoon.[8] Daardoor vonden sommige critici personages soms moeilijk uit elkaar te houden en de gezichten te gestileerd,[8][9] maar volgens andere weet Hulsing 'als geen ander emotie en eigenheid van personages uit te drukken'.[7]
Bij toeval viel de publicatiedatum samen met de Egyptische opstand. Veel Nederlandse en Vlaamse media interviewden Hulsing daardoor als ooggetuige, waarbij zijn striproman inhoudelijk nauwelijks ter sprake kwam.[7] De buitenlandse belangstelling dateert van festival van Angoulême, in januari 2011, voor de opstand begon. In 2011 verscheen een Franse vertaling bij Editions de l'An 2, het fonds van striptheoreticus Thierry Groensteen.
Hulsings inzending voor de Jan Hanlo Media-Essayprijs 2011, met als thema 'de zintuigen', was net klaar toen hij de revolutie op het Tahrirplein meemaakte. Hij wilde die ervaring toch in zijn bijdrage verwerken en kreeg toestemming van de jury.[10] Het stripessay 'Stille chaos' kreeg een nominatie en werd opgenomen in de bundel Vijf zinnen – tien strips. In april 2015 verscheen Hulsing's stripbewerking van De Aanslag van Harry Mulisch. Hulsing werkt momenteel aan een nieuwe striproman naar eigen scenario.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.