Megalithische tempels van Ġgantija
tempel in Malta / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De megalithische tempels van Ġgantija (IPA: [dʒɡanˈtiːja]) bevinden zich op het Maltese eiland Gozo. Ze dateren uit de periode 3600-2500 v.Chr., het zogenaamde Chalcolithicum van de Ggantijafase tot de Tarxienfase. Ze werden opgegraven in 1827. De twee tempels zijn de eerste van de vele megalithische tempels en grotten op de Maltese archipel met hoefijzervormige of niervormige elementen in het grondplan. Ze zijn misschien gebruikt in het kader van een vruchtbaarheidscultus, wat door sommigen wordt afgeleid uit vrouwenbeeldjes die er zijn gevonden.
Ġgantija | ||
---|---|---|
Onderdeel van de werelderfgoedinschrijving: Megalithische tempels op Malta: Ġgantija, Ħaġar Qim, Mnajdra, Ta' Ħaġrat, Skorba, Tarxien | ||
Land | MLT | |
Coördinaten | 36° 3′ NB, 14° 16′ OL | |
UNESCO-regio | Europa en Noord Amerika | |
Criteria | iv | |
Inschrijvingsverloop | ||
UNESCO-volgnr. | 132 | |
Inschrijving | 1980 (4e sessie) | |
Uitbreiding | 1992 | |
Kaart | ||
UNESCO-werelderfgoedlijst |
Volgens een plaatselijke legende zijn de Ggantijatempels gebouwd door reuzen, vandaar de naam, die 'gigantenwerk' betekent. De legende vertelt ook dat deze giganten op Gozo woonden en de tempels als cultusplaats gebruikten.[1]
Tot de ontdekking van de 11.000 jaar oude tempel op de Göbekli Tepe in oostelijk Anatolië gold Ġgantija als de oudste tempel ter wereld die uit bewerkte steen was opgetrokken. De uit ruwe steen opgebouwde megalithische bouwwerken van Barnenez en Carnac in Bretagne zijn echter eeuwen ouder.
In 1980 zijn deze tempels tot werelderfgoed van de UNESCO verklaard.