Loading AI tools
Amerikaans muzikant (1939-1994) Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Major Lance (Winterville (Mississippi), 4 april 1939 of 1941[1][2] of 1942[3][4] – Decatur (Georgia), 3 september 1994) was een Amerikaanse jazzzanger. Na een aantal Amerikaanse hits in de jaren 1960, waaronder The Monkey Time en Um, Um, Um, Um, Um, Um, werd hij in de jaren 1970 een iconisch figuur in het Verenigd Koninkrijk onder aanhangers van northern soul. Hoewel hij in 1982 stopte met het maken van platen, bleef Major Lance optreden tijdens concerten en toernees tot aan zijn dood in 1994. Zijn dochter, Keisha Lance Bottoms, is de huidige burgemeester van Atlanta.
| Major Lance | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Major Lance in 1965 | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | Winterville (Mississippi), 4 april 1939/1941/1942? | |||
| Overleden | Decatur (Georgia), 3 september 1994 | |||
| Overlijdensplaats | Decatur | |||
| Land |  Verenigde Staten | |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 1959-1994 | |||
| Genre(s) | soul, pop, r&b | |||
| Beroep | zanger | |||
| Label(s) | Mercury, Okeh, Dakar, Curtom, Volt, Playboy, Osiris, Columbia, Soul (Motown) | |||
| (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) Last.fm-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Eerder was er enige discussie geweest over het geboortejaar van Major Lance. Sommige bronnen beweerden dat hij was geboren in 1941[1][2][5] of in 1942 (zoals Lance beweerde).[3][4] 1939 blijkt echter het juiste geboortejaar te zijn. In de Amerikaanse volkstelling van 1940 wordt 'Magere' Lance vermeld in Washington County (Mississippi) als de een jaar oude zoon van Lucendy Lance, een weduwe.[6] De grafsteen van Lance bevestigt ook dat hij in 1939 werd geboren.[7] 'Major' was zijn voornaam, geen bijnaam of artiestennaam.
Lance, een van de twaalf kinderen[8], verhuisde als kind met het gezin naar het midden van Chicago in de Cabrini-Green-projecten[9], een gebied met veel criminaliteit[10], waar hij een jeugdvriendschap ontwikkelde met Otis Leavill, die eveneens de Wells High School bezocht.[11] Dit was dezelfde school die Curtis Mayfield en Jerry Butler bezochten.[12] Mayfield noemde Lance een sprankelende kerel en een geweldige basketbalspeler. Zijn held was Jackie Wilson en Lance kwam altijd langs en zocht in Mayfields tas naar liedjes die hij had geschreven, maar die Mayfield niet wilde uitbrengen met The Impressions.[13]
Lance was ook een honkballer.[8] Lance en Otis deden allebei aan boksen en zongen ook als leden van de Five Gospel Harmonaires.[14] Beiden werkten ook samen bij een drogisterij.[10]
Lance en Otis Leavill formeerden halverwege de jaren 1950 de band The Floats, maar gingen uit elkaar voordat ze materiaal opnamen. Lance werd een prominente danser in de lokale televisieshow Time for Teens[15] en presentator Jim Lounsbury bezorgde hem een eenmalig platencontract bij Mercury Records. Mercury bracht in 1959 zijn single I Got a Girl uit, geschreven en geproduceerd door Curtis Mayfield, die echter niet succesvol was. Lance had de komende jaren verschillende banen.
In 1962 tekende hij bij Okeh Records op aanbeveling van Mayfield. Lance verscheen constant op het kantoor van Okeh en bood aan om boodschappen te doen voor Carl Davis, hem te vertellen over de plaat die hij ooit had gemaakt en hoe hij en Curtis Mayfield vrienden waren uit hun jeugd.[10] Zijn eerste single Delilah was niet succesvol,[10] maar het vestigde zijn partnerschap met het schrijvers- en arrangeerteam van Mayfield, Carl Davis en Johnny Pate, vaak met leden van Mayfields band The Impressions met achtergrondzang. Samen ontwikkelden ze een kenmerkende, latin-getinte klank, die de ziel van Chicago belichaamde in tegenstelling tot muziek die elders werd opgenomen.
De tweede Okeh-single The Monkey Time (ook geschreven door Curtis Mayfield) was de eerste hit van Major Lance, werd een #2 in de Billboard r&b-chart en een #8 pophit in 1963. The Monkey Time werd de eerste hitsingle van Okeh in 10 jaar.[16]
Een opeenvolging van hits volgde snel, waaronder Hey Little Girl, Um, Um, Um, Um, Um, Um (zijn grootste hit, hij bereikte #5 in de Amerikaanse hitlijst en #40 in het Verenigd Koninkrijk, waar het zijn enige chartsucces was), The Matador (de enige die niet door Mayfield is geschreven), Rhythm, Some I Wonder, Come See en Ain't It A Shame.[17][18]
In 1965 verliet Pate Okeh en Mayfield begon zich te concentreren op het werken met zijn eigen band. Lance en Davis bleven samenwerken. Too Hot To Hold was een kleine hit, maar ze hadden een afnemend succes voordat Davis op zijn beurt het bedrijf verliet.
In de jaren 1960 toerde Lance door het Verenigd Koninkrijk, waar hij werd gesteund door Bluesology, een band met onder meer pianist Reggie Dwight, later bekend als Elton John.[19]
In de daaropvolgende twee jaar werkte hij met verschillende producenten, waarbij alleen Without a Doubt in 1968 een kleine hit werd. Kort daarna verliet Lance Okeh en wisselde naar Dakar Records, waar hij de Top 40 r&b-hit Follow the Leader had. Daarna stapte hij over naar het Curtom-label van Mayfield, wat resulteerde in zijn laatste twee Top 40 r&b-hits Stay Away From Me (I Love You too Much) en Must Be Love Coming Down. Stay Away From Me stond ook op #4 in de Soul Brothers Top 20 van Jet Magazine. Hij verliet Curtom in 1971 en nam korte tijd op voor de labels Volt en Columbia Records.
In 1972 verhuisde hij naar Engeland om te profiteren van het succes van zijn oudere platen onder fans van northern soulmuziek in dansclubs, die voornamelijk zeldzame en obscure Amerikaanse soul- en r&b-platen speelden. In Engeland nam hij in 1972 het album Major Lance's Greatest Hits Live Recorded at the Torch op in de Torch, een club in Stoke-on-Trent,[20] dat is beschreven als misschien wel het beste northern soul-album ooit gemaakt.
Lance keerde in 1974 terug naar Atlanta en nam een bijgewerkte discoversie op van Um, Um, Um, Um, Um, Um voor Playboy Records.[21] Hij richtte het nieuwe label Osiris op, met voormalig Booker T & the MG's-drummer Al Jackson, maar opnieuw met weinig succes. Zijn carrière raakte in een neerwaartse spiraal. Hij nam kort op voor Motown en bracht in 1978 de laatste single ooit I Never Thought I'll Be Losing You uit bij de dochteronderneming van Soul Records. Later ontdekte hij dat zijn opnamen populair waren geworden op het strandmuziekcircuit in de Carolinas, waar hij liveoptredens bleef doen. Hij nam het comeback-album The Major's Back op en verschillende nummers voor het Kat Family-label. Zijn laatste optreden was in juni 1994 op het 11e Chicago Blues Festival.
Op 28 februari 1995, kort na de dood van Lance, bracht Sony de cd-collectie Everybody Loves a Good Time: Best of Major Lance uit. Deze bevat 40 opnamen voor Okeh van 1962 tot 1967 op twee schijven. Allmusic-recensent Richie Unterberger gaf de cd 4 en een halve ster en noemde het een heerlijke dubbel-cd compilatie met 40 songs van Lance's beste werk voor Okeh tussen 1962 en 1967, inclusief alle hitsingles, nogal wat missers en B-kanten, vijf niet eerder uitgebrachte nummers en enkele Curtis Mayfield-nummers van zijn debuut-lp.[22] Sony bracht later een kortere versie van de cd-collectie The Very Best of Major Lance uit.
Major Lance was getrouwd met Christine-Boular Lance. Hij had 9 kinderen.[23] Hij is twee keer in zijn leven gearresteerd. In 1965 werd hij gearresteerd in strijd met de vaderschapswet. Een vrouw uit Chicago, Para Lee Thomas, beweerde dat ze een zoon had van Lance, Ronnie Maurice Lance, geboren op 13 januari 1964. Ze beweerde dat Lance had beloofd haar dokters- en ziekenhuisrekeningen van ongeveer $375 te betalen, maar deze betalingen werden niet voldaan. Rechter Benjamin J. Kanter vaardigde een bevel tot arrestatie van Lance uit, waarmee de borgsom van Lance werd vastgesteld op $1.000.
Na een korte opname voor het Motown-dochterlabel Soul, werd hij in 1978 veroordeeld voor cocaïnebezit en zat hij een gevangenisstraf van vier jaar uit.[24]
In 1987 kreeg Lance een hartaanval. Later werd hij bijna blind door glaucoom.[25] Als gevolg hiervan maakte hij geen opnamen meer.[14][25]
Zijn dochter met Sylvia Robinson, Keisha Lance Bottoms, is sinds 2018 burgemeester van Atlanta, Georgia.
Major Lance overleed in september 1994 op 55-jarige leeftijd in zijn slaap aan een hartaandoening. Hij werd begraven op de Washington Memory Gardens Cemetery in Homewood (Illinois).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
