Ludwigslied
literair werk / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het Ludwigslied, ook bekend als de Rithmus teutonicus, is een Oudhoogduits eindrijm-gedicht in het Rijnfrankische dialect, dat de overwinning bezingt die de West-Frankische koning Lodewijk III van het West-Frankenrijk op 3 augustus 881 in Picardië op de Vikingen behaalde tijdens de Slag bij Saucourt-en-Vimeu (15 kilometer ten westen van het huidige Abbeville). Het is het oudste historische lied in de Duitse taal.
Het Ludwigslied benadrukt vooral de vroomheid en godsvrucht van de koning. Aangezien Lodewijk al een jaar later overleed, maar in het lied nog als levende wordt bezongen, is het Ludwigslied een van de weinige vroegmiddeleeuwse dichtingen, die relatief nauwkeurig kan worden gedateerd: het werd waarschijnlijk tussen 881 en 882 geschreven.[1]