Berio studeerde compositie aan het conservatorium te Milaan bij Ghedini. Later was hij leerling van Dallapiccola.[1] Hij richtte in 1953 in samenwerking met Bruno Maderna de Studio di Fonologia op, een experimenteel orkest. Later werd hij professor aan de befaamde Juilliard School in New York.
Zijn oeuvre omvat een breed scala aan vormen en vormexperimenten. Hij schreef zowel kamermuziek, composities voor groot orkest en vocalisten als elektronische muziek. Hij werkte zijn leven lang aan een reeks Sequenze voor solo-instrumenten. Het gebruik van muzikale en literaire citaten en het incorporeren van allerlei soorten volksmuziek is kenmerkend voor zijn werk. Onder de auteurs van wie hij teksten gebruikte behoorden James Joyce, Edoardo Sanguineti, e.e.cummings, Italo Calvino, Samuel Beckett en Claude Lévi-Strauss. Grote populariteit won hij met zijn Folk Songs in 1964 en zijn voor de Swingle Singers gecomponeerde Sinfonia in 1968. Berio orkestreerde ook muziek van andere componisten. Rendering is zijn completering en orkestratie van schetsen voor een onvoltooide symfonie (nr 10) van Franz Schubert.
1949Magnificat, voor 2 sopranen solo, gemengd koor en orkest
(1989) "D'Altro Canto Altro", voor 5 stemmen, koor en orkest, creatie op 26 augustus 1989, als slotstuk van het evenement "1000 choristes pour les droits de l'homme" in Cergy-Pontoise (Parijs, F)
