Lalendorf
gemeente in Mecklenburg-Voor-Pommeren Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
gemeente in Mecklenburg-Voor-Pommeren Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Lalendorf is een gemeente in de Duitse deelstaat Mecklenburg-Voor-Pommeren, en maakt deel uit van de Landkreis Rostock. Lalendorf telt 3.525 inwoners.[1]
Gemeente in Duitsland | |||
---|---|---|---|
Situering | |||
Deelstaat | Mecklenburg-Voor-Pommeren | ||
Landkreis | Rostock | ||
Amt | Krakow am See | ||
Coördinaten | 53° 45′ NB, 12° 23′ OL | ||
Algemeen | |||
Oppervlakte | 139,12 km² | ||
Inwoners (31-12-2020[1]) |
3.525 (25 inw./km²) | ||
Hoogte | 34 m | ||
Burgemeester | Karl-Heinz Stiewe (CDU) | ||
Overig | |||
Postcode | 18279 | ||
Netnummer | 038452 | ||
Kenteken | LRO | ||
Gemeentenr. | 13 0 72 063 | ||
Website | Officiële website | ||
Locatie van Lalendorf in Rostock | |||
![]() | |||
Foto's | |||
![]() | |||
Kerk (1859) in Schlieffenberg, gem. Lalendorf | |||
|
De gemeente bestaat uit de volgende 25 Ortsteile:
Neu Zierhagen, bij Schlieffenberg, komt in 2024 niet meer voor op de lijst van Ortsteile als vermeld op de gemeentewebsite. Vermoedelijk woont er niemand meer.
De Bundesstraße 104 loopt door Lalendorf. De Autobahn A19 heeft haar afrit nummer 13 op 12 km ten oosten van Güstrow (stad) en 6 km ten westen van het dorp Lalendorf. Afrit 14 van deze zelfde Autobahn, bij het dorpje Kuchelmiß, ligt 3 km ten westen van Langhagen.
Lalendorf ligt aan de westelijke uitlopers van de Mecklenburgische Schweiz in de Mecklenburgische Seenplatte, een merengebied in het noordoosten van Duitsland. De gemeente ligt tussen de steden Güstrow, Teterow, Laage en Krakow am See. De gemeente heeft een oppervlakte van 140 km², waarmee het de grootste gemeente is in het Amt Krakow am See.
Door de gemeente loopt de spoorlijn Neustrelitz - Warnemünde, waaraan Langhagen een station heeft.
Een andere spoorlijn, tussen Bützow en de Poolse stad Szczecin (vóór 1945: Stettin), doet het in 1864 in gebruik genomen station van Lalendorf aan, 30 km ten oosten van Station Bützow.
De gemeente bestaat voornamelijk van het toerisme naar het omliggende merengebied.
Op enkele locaties vindt industriële grind- en zandwinning plaats.
De agrarische sector, inclusief de fok van edele rijpaarden, is teruggelopen sinds 1990, maar zeker nog niet zonder betekenis.
In het gebied woonde in het Neolithicum reeds mensen. Dat blijkt uit enkele bewaard gebleven hunebedden[2], opgeworpen door dragers van de Trechterbekercultuur (3200-2500 v. Chr.). Bij Lalendorf is een grafveld uit de 1e eeuw van de jaartelling ontdekt en archeologisch onderzocht; tot welk volk degenen behoorden, die dit grafveld aanlegden, is onduidelijk gebleven. De gemeente bestaat uit in het algemeen kleine plattelandsdorpen. Veel dorpen werden vanaf de 18e of vroege 19e eeuw gedomineerd door voorname landhuizen, bewoond door meestal adellijke families. Zo verwierf heer George Willem van Schaumburg-Lippe (1784-1860) in 1841 Schloss Vietgest. In 1945, aan het eind van de Tweede Wereldoorlog, werd het gebied veroverd door het Rode Leger van de Sovjet-Unie. Het communistische regime van de SBZ onteigende alle grootgrondbezit van de Junkerfamilies al in 1945 of 1946. Daarna , in de DDR (1949-1990), werd dit in het algemeen boerenland. De landhuizen werden appartementencomplexen, instellingen voor onderwijs, gezondheidszorg of vakantieverblijf op socialistische grondslag. Enkele fungeerden als hotel of museum.
Bij Station Langhagen is twee keer een ernstig treinongeval gebeurd:
Na de Duitse hereniging in 1990 zijn enkele landgoederen gerestaureerd of, vaak door telgen van de adellijke geslachten, die ze vóór 1945 bezaten, als privé-woonverblijf of hotel in gebruik genomen.
De toenmalige gemeenten Mamerow en Vietgest werden op 1 juli 2001 onderdeel van Lalendorf. Wattmannshagen kwam op 1 januari 2004 bij de gemeente en op 25 mei 2014 werd Langhagen in de gemeente Lalendorf opgenomen.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.