Johannes Blaskowitz

Johannes Albrecht Blaskowitz (Paterswalde, Oost-Pruisen^[7], 10 juli 1883 – Neurenberg, 5 februari 1948) was een Duits generaal die op 6 mei 1945 een uitwerkingsovereenkomst van de capitulatie van Duitse troepen in Nederland tekende. Hiermee kwam in Nederland een einde aan de Tweede Wereldoorlog.

Johannes Blaskowitz
Geboren	10 juli 1883 Paterswalde, Wehlau, Koninkrijk Pruisen, Duitse Keizerrijk
Overleden	5 februari 1948 Neurenberg, Geallieerde bezettingszones in Duitsland
Rustplaats	Friedhof Bommelsen, Landkreis Heidekreis, Nedersaksen, Duitsland[1]
Land/zijde	Duitse Keizerrijk  Weimarrepubliek  nazi-Duitsland
Onderdeel	Pruisische leger Deutsches Heer Reichswehr Heer
Dienstjaren	1901 - 1945
Rang	Generaloberst
Eenheid	Infanterie-Regiment „von Grolmann“ (1. Posensches) Nr. 18 9. Badischen Infanterie-Regiments Nr. 170
Bevel	8e Leger 1 september 1939 - 14 oktober 1939[2] 2e Leger 14 oktober 1939 - 20 oktober 1939[3] Opperbevelhebber Zuid 20 oktober 1939 - 5 mei 1940[4] 9e Leger 14 mei 1940 - 29 mei 1940[3] Heeresgruppe D 5 februari 1942 - 15 maart 1942[5] 1e Leger 24 oktober 1940 - 2 mei 1944 Armeegruppe G/ Heeresgruppe G 10 mei 1944 - 21 september 1944[2] Heeresgruppe G 24 december 1944 - 28 januari 1945[2] Heeresgruppe H 28 januari 1945 - 21 maart 1945[2] 25e Leger 21 maart 1945 - 7 april 1945[6] Vesting Holland 7 april 1945 - 8 mei 1945[6]
Slagen/oorlogen	Eerste Wereldoorlog Oostfront Westfront Tweede Wereldoorlog Poolse Veldtocht Slag om Frankrijk Operatie Dragoon
Onderscheidingen	Zie decoraties
Portaal    Tweede Wereldoorlog

Blaskowitz werd geboren in Paterswalde, Oost-Pruisen, als zoon van dominee Hermann Blaskowitz en Marie Kühn. In 1894 ging hij naar de cadettenschool in Köslin en vervolgens in Groß-Lichterfelde (bij Berlijn). In 1899 werd hij vaandrig in het 18e infanterieregiment van Pruisen. In 1909 ging hij naar de militaire academie van Berlijn, waar hij in 1911 afstudeerde.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog vocht Blaskowitz aanvankelijk aan het oostfront, en later aan het westfront. Als officier ontving hij diverse onderscheidingen. In 1916 werd hij naar de generale staf overgeplaatst. Na afloop van de oorlog werd Blaskowitz opgenomen in de Reichswehr van de nieuwe republiek. Hij werd op 1 juni 1921 tot majoor bevorderd.

Tweede Wereldoorlog

Op 1 oktober 1932 werd Blaskowitz bevorderd tot generaal-majoor, en op 1 december 1933 tot luitenant-generaal. Inmiddels was hij inspecteur van de krijgsscholen geworden, en in 1936 werd hij generaal van de infanterie. Als legerleider was hij in 1938 bij de intocht van het Duitse leger in Sudetenland betrokken, en in 1939 bij de verovering van Polen.

Op 27 september 1939 nam Blaskowitz de capitulatie van Warschau in ontvangst, en op 20 oktober werd hij opperbevelhebber van het Duitse bezettingsleger in Polen. Hij protesteerde bij opperbevelhebber Walther von Brauchitsch tegen het mishandelen en vermoorden van Joden en niet-Joden door de zogeheten Einsatzgruppen. Op grond hiervan werd hij op 14 mei 1940 door Hitler ontslagen als opperbevelhebber in Polen. In juni werd hij militair gouverneur van Noord-Frankrijk. Op 25 oktober kreeg hij het bevel over het Duitse 1e Leger in Frankrijk, dat de kust tussen Bretagne en de Pyreneeën verdedigde. Tijdens Operatie Anton (november 1942) had hij het bevel over zowel het 1e Leger als het 7e Leger.

Op 8 mei 1944 werd hij opperbevelhebber van legergroep-G, die hij na de landing in Normandië in een reeks achterhoedegevechten naar de Elzas leidde. Op 28 januari 1945 volgde hij generaal Kurt Student op als bevelhebber van legergroep-H, met als opdracht een offensief in Elzas-Lotharingen te beginnen. Nadat dit was mislukt werd hij overgeplaatst naar Nederland. Op 10 april 1945 werd hij benoemd tot bevelhebber van de Festung Holland en nam in Hilversum het commando over van generaal Christiansen. Een van zijn laatste bevelen was voor het openhouden van een vluchtroute voor Duitse legereenheden via de stad Groningen naar Duitsland hetgeen in Groningen leidde tot felle gevechten en veel schade aan het eind van de oorlog.^[8]

Capitulatie

Op 4 mei 1945 capituleerde de Duitse admiraal Von Friedeburg te Lüneburg namens de Duitse troepen in Noordwest-Duitsland, Nederland, Sleeswijk-Holstein en Denemarken voor de Britse veldmaarschalk Montgomery. De volgende dag werd Blaskowitz door de Canadese generaal Charles Foulkes naar Hotel De Wereld in Wageningen ontboden om de uitwerking in Nederland van de Duitse capitulatie in Noordwest-Europa te bespreken. Prins Bernhard was hierbij aanwezig als commandant van de Binnenlandse Strijdkrachten. Blaskowitz tekende een overgave-order en kreeg 24 uur om inlichtingen over Duitse posities te verzamelen die de geallieerden nodig hadden voor hun opmars in West-Nederland.^[9]
De volgende dag werd de technische uitwerking van de overgave getekend in de Aula van de Landbouw Hogeschool in Wageningen.

Blaskowitz werd gevangengezet in Dachau, daarna in Stadtallendorf, en ten slotte in Neurenberg, waar hij voor het oorlogstribunaal terecht zou moeten staan. Nog voor het proces tegen hem was begonnen, pleegde hij begin 1948 op 64-jarige leeftijd zelfmoord door in de gevangenis van Neurenberg van een galerij te springen. Sommige medegevangenen beweerden dat hij was vermoord door SS'ers, maar dit is niet bewezen. Blaskowitz is begraven in Bommelsen, een klein dorpje in Heidekreis.

• 
  Blaskowitz en von Rundstedt nemen een parade af in Warschau kort na de Poolse capitulatie
• 
  Blaskowitz inspecteert de kustverdediging in Frankrijk (Atlantikwall)

Trivia

• Zijn hoofdkwartier hield hij in een bunker in Hilversum, die heeft in de volksmond de naam Blaskowitzbunker, hij heeft echter maar zeer kort van de bunker gebruik gemaakt aangezien hij pas op 10 april 1945 bevelhebber werd van Nederland.

Militaire loopbaan

• Kadett: 1899^[10]
• Fähnrich: 2 maart 1901^[10][11]
• Leutnant: 27 januari 1902^[10] (Patent van 10 juli 1900)^[11]
• Oberleutnant: 27 januari 1910
• Hauptmann: 17 februari 1914^[10]
• Major: 1 juni 1921^[12] - 1 januari 1922^[10]
• Oberstleutnant: 1^[12]- 6 april 1926^[10]
• Oberst: 1 oktober 1929^[10][12]
• Generalmajor: 1 oktober 1932^[10][12]
• Generalleutnant: 1 december 1933^[10][12][13]
• General der Infanterie: 3^[12]- 1 augustus 1936^[10]
• Generaloberst: 1 oktober 1939^[10][13][14]

Decoraties

• Ridderkruis op 30 september 1939 en General der Infanterie en Opperbevelhebber van het 8e Leger^{[10][13][15][16]}
• Ridderkruis met Eikenloof (nr.640) op 29 oktober 1944 als Generaloberst en Commandant van de Heeresgruppe G^{[10][13][15][16]}
• Ridderkruis met Eikenloof en Zwaarden op (nr.146) op 25 april 1945 als Generaloberst en Opperbevelhebber in Nederland^{[10][13][15][16][17]}
• IJzeren Kruis 1914, 1e Klasse^[12][13] (2 maart 1915) en 2e Klasse^[12][13] (27 september 1914)^[18]
• Gesp bij het IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse^[13] (21 september 1939) en 2e Klasse^[13] (11 september 1939)^[10][16][18]
• Duitse Kruis in zilver op 30 oktober 1943 als Generaloberst en Opperbevelhebber van het 1e Leger^[10][16][19]
• Gewondeninsigne 1918 in zwart^[10][12]
• Erekruis voor de Wereldoorlog op 10 november 1934^[16]
• Medaille ter Herinnering aan de 13e Maart 1938 in 1938
• Anschlussmedaille met
  • Gesp „Prager Burg“ op 1 oktober 1938^[16]
• Orde van Militaire Verdienste (Beieren), 4e Klasse met Zwaarden op 15 mei 1916^[10]
• Ridderkruis in de Huisorde van Hohenzollern met Zwaarden^[12] op 1 september 1917
• Ridder der Tweede Klasse in de Orde van de Leeuw van Zähringen met Zwaarden in 1915^[10]
• Ridderkruis der Eerste en Tweede Klasse van het Friedrich August-Kruis met Zwaarden op 26 mei 1916
• Militaire Max Joseph-Orde^[12]
• Kruis voor Oorlogsverdienste, 1e Klasse en 2e Klasse^[10][16]
• Grootkruis in de Orde van de Italiaanse Kroon op 28 januari 1941^[10][16]
• Dienstonderscheiding van Leger en Marine voor (25 dienstjaren)^[16]
• Hij werd eenmaal genoemd in het Wehrmachtsbericht. Dat gebeurde op:
• 27 september 1939^[10][16][20]

Bronnen, noten en/of referenties

• (de) Patzwall, Klaus D.; Scherzer, Veit. Das Deutsche Kreuz 1941 – 1945 Geschichte und Inhaber Band II. Norderstedt, Germany: Verlag Klaus D. Patzwall. 2001, ISBN 978-3-931533-45-8.
• (de) Scherzer, Veit. Die Ritterkreuzträger 1939–1945 Die Inhaber des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939 von Heer, Luftwaffe, Kriegsmarine, Waffen-SS, Volkssturm sowie mit Deutschland verbündeter Streitkräfte nach den Unterlagen des Bundesarchives. Jena, Germany: Scherzers Miltaer-Verlag. 2007, ISBN 978-3-938845-17-2.
• (de) Thomas, Franz. Die Eichenlaubträger 1939–1945 Band 1: A–K. Osnabrück, Germany: Biblio-Verlag. 1997, ISBN 978-3-7648-2299-6.
• (en) Kursietis, Andris J. (1999). The Wehrmacht at War 1939-1945. Aspekt, Soesterberg, 14, 17, 18, 27, 31, 281. ISBN 90-75323-38-7. Geraadpleegd op 6 oktober 2019.
• (de) Heuer, Dr. Gerd F. (Juli 2002). Die Generalobersten der Heeres; Inhaber höchster deutscher Kommandostellen 1933-1945. Pabel-Moewig Verlag Kg, Duitsland, 33, 36, 37. ISBN 978-3811814080. Geraadpleegd op 21 oktober 2020.
• (de) Die Wehrmachtberichte 1939-1945; Band 1 1.September 1939 bis 31.Dezember 1941. Gesellschaft für und Bildung mbH, Köln (1989), 40. ISBN 3-89340-004-4. Geraadpleegd op 21 oktober 2020.

---

1. http://www.findagrave.com/cgi-bin/fg.cgi?page=gr&GRid=34945804
2. Kursietis 1999, p.18.
3. Kursietis 1999, p.27.
4. Kursietis 1999, p.14.
5. Kursietis 1999, p.17.
6. Kursietis 1999, p.31.
7. Thans Bolsaja Poljana, Oblast Kaliningrad in de Russische Federatie.
8. Bevrijdend antwoord op prangende oorlogsvraag, verslag op rtvnoord.nl, 30 augustus 2018. Gearchiveerd op 1 september 2018.
9. Capitulatie of dienstbevel: 5 of 6 mei 1945, Historis che Vereniging Oud-Wageningen. Gearchiveerd op 4 mei 2022.
10. http://www.ritterkreuztraeger.info/rksc/b/SC146Blaskowitz.pdf
11. Heuer 2002, p.33.
12. Heuer 2002, p.34.
13. Kursietis 1999, p.281.
14. Heuer 2002, p.36.
15. Scherzer 2007, p.224
16. https://www.tracesofwar.nl/persons/7599. Gearchiveerd op 24 mei 2021.
17. Heuer 2002, p.37.
18. Thomas 1997, p.49
19. Patzwall and Scherzer 2001, p.537
20. Die Wehrmachtberichte 1939-1945; Band 1 1989, p.40.

Mediabestanden

Zie de categorie Johannes Blaskowitz van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.