Loading AI tools
Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
De Inname van de Naamse citadel op 24 juli 1577[1] was een belangrijke gebeurtenis in de Tachtigjarige Oorlog. Een al bijna 6 maanden durende wapenstilstand werd verbroken en daarmee werd een einde gemaakt aan de gunstigste periode van de oorlog voor de Staatsen.
| Inname van de Naamse citadel | ||||
|---|---|---|---|---|
| Onderdeel van de Tachtigjarige Oorlog | ||||
 | ||||
| Datum | 24 juli 1577[1] | |||
| Locatie | Namen, graafschap Namen, Nederlanden | |||
| Resultaat | Spaanse overwinning | |||
| Strijdende partijen | ||||
| ||||
| Leiders en commandanten | ||||
| ||||
| Verliezen | ||||
| ||||
Landvoogd don Juan van Oostenrijk kwam onder moeilijke omstandigheden aan in de Nederlanden: zijn in maart 1576 overleden voorganger Requesens had het zwaar onderbetaalde Leger van Vlaanderen leiderloos achtergelaten en in veel plaatsen doen muiten, wat leidde tot de Spaanse Furie en de daaropvolgende Pacificatie van Gent van alle Nederlandse gewesten tegen de Spaanse aanwezigheid (november 1576). De door Spaanse muiterij in elkaars armen gedreven katholieke en protestantse edelen eisten samen onder meer het onmiddellijke vertrek van de Spaans-Italiaanse troepen. De Unie van Brussel (9 januari 1577) stelde bovendien dat Filips II als koning en don Juan als landvoogd erkend zouden worden en het katholieke geloof gehandhaafd, als men de Pacificatie maar zou aanvaarden. Don Juan trad in onderhandeling met de Staten-Generaal en kwam op 12 februari 1577 te Marche-en-Famenne tot het Eeuwig Edict, dat deze eisen inwilligde. De nu ontstane wapenstilstand hield in dat alle Spaanse en Italiaanse troepen uit de Nederlanden (Luxemburg uitgezonderd) dienden te vertrekken en de Staten-Generaal zelf voor de handhaving van het katholicisme zouden zorgen. In maart en april begonnen de vreemde troepen zich ook daadwerkelijk terug te trekken. Koning Filips II aanvaardde het Eeuwig Edict op 7 april en op 10 mei 1577 hield Don Juan zijn Blijde Intrede te Brussel, waarbij hij plechtig op een bijbel zwoer dat hij de Pacificatie van Gent en de privileges van de Nederlanden zou eerbiedigen.[2]
Willem van Oranje, Marnix van Sint-Aldegonde en gelijkgestemde edellieden waren echter nog niet tevreden met de gang van zaken. Tijdens de zogeheten 'vredehandel van Geertruidenberg' uitte Oranje tegenover Aarschot (die namens Don Juan onderhandelde) zijn angst dat het met hen hetzelfde zou aflopen als Egmont en Horne, dat hij tegen het herstel van het katholicisme was en dat hij de garanties dat zijn zoon Filips Willem van Oranje uit gevangenschap zou terugkeren niet overtuigend vond. Toen Oranje het Eeuwig Edict uiteindelijk afwees, liet Don Juan openlijk verkondigen dat hij daarmee de Pacificatie van Gent overtrad. Don Juan zelf voelde zich in toenemende mate onveilig en vreesde voor zijn leven.[2] In de onderhandelingen die hij hield in Brussel, Mechelen en Leuven zat geen schot in de zaak en gedroeg men zich vijandig. De landvoogd meende geen andere optie te zien dan het leger uit Italië en Luxemburg terug te roepen en zich eerst meester te maken van de strategische Citadel van Namen.
De inname zelf stelde niet veel voor: don Juan en zijn leger kwamen aan bij de Naamse citadel, waar hij hartelijk ontvangen werd door de nietsvermoedende slotvoogd Jan van Bourgondië, de heer van Froidmont. Er was al 5,5 maanden een wapenstilstand van kracht en er werd voortdurend onderhandeld, en don Juan werd op dat ogenblik formeel door de Staten-Generaal erkend. Groot was de verbazing toen hij en zijn troepen eenmaal binnen de vesting hun wapens trokken en er bezit van namen. De Staatse bewakers van Froidmont verzetten zich niet.[3]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
