![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fe/SFEDTD01.png/640px-SFEDTD01.png&w=640&q=50)
IJzer-EDTA
chemische verbinding / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
IJzer-EDTA of DTPA-ijzerchelaat is een chemische stof, een complex van ijzer en EDTA, die zowel geschikt is als ijzermeststof voor planten als voor een bron van ijzer in voeding voor mensen.[1][2] IJzer-EDTA is een kristallijn, geel-bruin poeder, dat bijzonder goed oplost in water. De chemische samenstelling is FeNa-EDTA.3H2O, waarbij EDTA staat voor “EthyleneDiamineTetraAcetic acid”. Een andere aanduiding voor ijzer-EDTA in de context van voeding is natrium-ijzer(III)EDTA. De farmaceutische naam is natriumferedetaat. Complexering met EDTA dwingt het ijzerion in de driewaardige vorm.[3] Een ander vorm is met ammonium in plaats van natrium.
DTPA-ijzerchelaat | ||||
---|---|---|---|---|
Structuurformule en molecuulmodel | ||||
![]() | ||||
DTPA-ijzerchelaat in natriumvorm | ||||
![]() | ||||
DTPA-ijzerchelaat in ammoniumvorm | ||||
![]() | ||||
DTPA-ijzerchelaat in ammoniumvorm | ||||
Algemeen | ||||
Molecuulformule | C14H20FeN3O10- | |||
IUPAC-naam | 2-[bis[2-[bis(carboxylatomethyl)amino]ethyl] amino]acetate;hydron;iron(2+) | |||
Andere namen | DTPA ferrous chelate, DTPA ferrous chelate, 59Fe-labeled, ferrous diethylenetriamine-N,N,N',N,N-pentaacetate, ferrous DTPA | |||
Molmassa | 446,17 g/mol | |||
SMILES | [H+].[H+].C(CN(CC(=O)[O-])CC(=O)[O-])N(CCN(CC(=O)[O-])CC(=O)[O-])CC(=O)[O-].[Fe+2] | |||
CAS-nummer | 20438-93-1 | |||
EG-nummer | 243-821-1 | |||
Wikidata | Q6072926 | |||
LD50 (muizen) | 220 mg/kg | |||
Fysische eigenschappen | ||||
Aggregatietoestand | poeder | |||
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
|
IJzer is een micronutriënt die nodig is voor planten voor onder ander de chlorofylvorming en wortelgroei. Door zich te binden aan Fe2+ ionen voorkomt DTPA de neerslag van Fe2+ als Fe(OH)3, of Fe2O3 · n H2O, die slecht oplosbaar zijn als oxy-hydroxiden na hun oxidatie door zuurstof. Het verhoogt de oplosbaarheid van Fe2+ en Fe3+ ionen in water, en daarmee de biologische beschikbaarheid van ijzer voor planten.