Huia (vogel)
uitgestorven vogel uit de familie Nieuw-Zeelandse lelvogels Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
uitgestorven vogel uit de familie Nieuw-Zeelandse lelvogels Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
De huia (Heteralocha acutirostris) was een vogelsoort die endemisch was in Nieuw-Zeeland. De soort is uitgestorven. Sinds 1907, toen W.W. Smith op 28 december in de Tararua Ranges drie vogels zag, zijn er geen betrouwbare waarnemingen meer gedaan.
| Huia Status: Uitgestorven (1907)[1] (2016) | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
| Tekening uit 1888, voor mannetje, achter vrouwtje | ||||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Soort | ||||||||||||||
| Heteralocha acutirostris (Gould, 1837) | ||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons | ||||||||||||||
Huia op  Wikispecies | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
De vogel had een blauwzwart verenkleed, helderoranje lellen op de wangen en witte uiteinden aan de staartveren. Het was de enige bekende vogelsoort waarbij de snavels van de geslachten radicaal verschillen. De snavel van het mannetje was korter (circa zes centimeter) en recht, terwijl de snavel van het vrouwtje langer (tot tien centimeter) en gekromd was. Het was een opvallend voorbeeld van seksuele dimorfie. Huia's waren nog nauwelijks wetenschappelijk onderzocht voordat ze uitstierven.
De seksuele dimorfie van de snavel was een aanpassing aan de coöperatieve voedingsstrategieën van de vogel. Het mannetje gebruikte zijn snavel om in de buitenste lagen van levend of rottend hout te beitelen waardoor hij het vrouwtje in staat stelde om plekken te bereiken die ontoegankelijk waren voor het mannetje. De anatomie van de musculatuur van de kop en de nek van het mannetje suggereert ook dat het mannetje zijn snavel in rottend hout kon steken en zijn snavel met grote kracht kon opensperren om het hout te splijten. Het dieet bestond uit insecten en hun larven, spinnen en kleine bessen. Het voedsel werd gedeeld.
Van het broedseizoen werd aangenomen dat het vroeg in de zomer viel, als er een 35 centimeter breed, schaalvormig nest werd aangelegd. Er werden twee tot vier, grijzige, 3-4 centimeter grote eieren gelegd.
Subfossiele beenderen van de huia zijn op verschillende plekken op het Noordereiland gevonden. Levende vogels zijn echter alleen waargenomen door Europese immigranten in zuidelijke gebieden van het eiland, de Tararua Ranges en de Rimutaka Ranges. De vogel deelt zijn naam met een kleine gemeenschap in de Waitakere Ranges, waar de vogel misschien ooit voorkwam. De huia verplaatste zich voornamelijk door te lopen en was een matige vlieger. Hij had een roep van schril gefluit om zich ervan te verzekeren dat andere leden van de groep in de buurt waren. Een imitatie van de roep van de vogel is bewaard gebleven als een opname van het huia-expeditie-lid Henare Haumana die de roep in 1907 nadeed (New Zealand Sound Archives).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
