![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/14/T%25C3%25A4ndkulemotor.svg/langnl-640px-T%25C3%25A4ndkulemotor.svg.png&w=640&q=50)
Gloeikopmotor
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De gloeikopmotor is een zelfontbrandende verbrandingsmotor met binnenin de vorming van het verbrandingsmengsel en met een lage compressieverhouding (3:1). De meest gebouwde motoren werkten naar het 2-taktprincipe met voorcompressie in het carter. De brandstof wordt ingespoten tijdens de inlaatslag en niet zoals bij de dieselmotor aan het eind van de compressieslag. Akroyd-Stuart's motor was echter een viertaktmotor en Hornsby en verschillende andere Britse fabrikanten zoals Blackstone en Crossley bouwden viertakt gloeikopmotoren.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/14/T%C3%A4ndkulemotor.svg/320px-T%C3%A4ndkulemotor.svg.png)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4b/Lanz_Bulldog_D_8506%2C_Bj._1939%2C_35_PS_-_15.07.2006.jpg/640px-Lanz_Bulldog_D_8506%2C_Bj._1939%2C_35_PS_-_15.07.2006.jpg)
De gloeikopmotor werd door de Engelsman Herbert Akroyd Stuart uitgevonden. Het eerste patent stamt uit 1886, maar het belangrijkste patent is uit 1890.[1] De door Akroyd Stuart uitgevonden gloeikopmotor werd vanaf 1891 door Richard Hornsby & Sons in Grantham gebouwd.
De gloeikopmotor stelt weinig eisen aan de ontsteking en klopvastheid van de brandstof en behoort tot de eerste motoren die met verschillende brandstoffen werkten.