Gebruiker:Benedict Wydooghe/Evoluties in het welzijns- en veiligheidsdenken deel8d
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
HOOFDSTUK 8: DE LAATSTE VOLLE EEUW
- 1919-2020
.
DEEL 4_RISICOMAATSCHAPPIJ (1990-2022)
.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9c/The_End_of_History_and_the_Last_Man.jpg/640px-The_End_of_History_and_the_Last_Man.jpg)
Nooit is onze toekomst minder voorspelbaar geweest, nooit zijn we in die mate afhankelijk geweest van onbetrouwbare politieke krachten, die de wetten van het gezond verstand en het eigenbelang met de voeten treden – krachten die ronduit waanzinnig lijken, als we ze beoordelen met de normen van andere eeuwen. Het is alsof de mensheid verdeeld is: de ene helft gelooft in menselijke almacht (vanuit de gedachte dat alles mogelijk is, als men maar weet hoe de massa’s te organiseren), de andere helft beschouwt machteloosheid als de belangrijkste levenservaring. Binnen het historische en politieke denken geldt een slecht omschreven, maar algemeen aanvaarde overtuiging dat de beschaving overal ontzield raakt en op instorten staat. Alhoewel de beschaving in sommige delen van de wereld beter bewaard lijkt dan in andere, is ze nergens in staat om de hedendaagse verschikkingen afdoend het hoofd te bieden. Radeloze hoop en radeloze vrees lijken met het wezenlijke van de gebeurtenissen meer voeling te hebben dan weloverwogen oordelen en bedachtzame inzichten. De cruciale gebeurtenissen van onze tijd worden door onverbeterlijke doemdenkers niet minder drastisch vergeten dan door roekeloze optimisten.
.
De actief ontevredenen, uw grote leermeesters bedachten de constructie van de gemeenschap, waarin de mens voor de mens geen wolf meer is. En ontdekten het verlangen van de mens naar volvreten en droogwonen en zijn wens, zijn zaken zelf te ordenen. Zij geloofden niet in het gezwets van de pastoors dat de verschrikkelijke honger gestild wordt, wanneer de magen verrot zijn. Ze gooiden de schotels met slecht eten weg. Ze herkenden in de mens, die men hen als vijand aanwees hun hongerige medemens. Ze waren geduldig, enkel in de strijd tegen de onderdrukkers. Verdraagzaam enkel voor hen, die de uitbuiting niet verdroegen. Enkel het onrecht moe.
— Bertolt Brecht, De actief ontevredenen, vertaald door Klaas Tindemans.
.
De jaren negentig - gemarkeerd tussen de jaren 1989 en 2001 - is een optimistisch, laatste decennium van de eeuw: de muur valt, het postmodernisme viert hoogdagen en Francis Fukuyama heeft het over het einde van de geschiedenis in "The End of History?", een artikel dat hij in 1989 publiceert in The National Interest. Daarin stelt hij dat het einde van de Koude Oorlog het einde van de vooruitgang betekent. 'De gebeurtenissen waarvan we getuige zijn, betreffen niet enkel het einde van de Koude Oorlog, of het voorbijgaan van een specifiek tijdperk uit de naoorlogse geschiedenis, maar het einde van de geschiedenis als dusdanig: namelijk, het eindpunt van de ideologische evolutie van de mensheid en de universalisering van de Westerse liberale democratie als de uiteindelijke vorm van menselijk bestuur.' In deze jaren situeren veiligheidsproblemen zich op het vlak van...
.
.
♠ Geert Mak, over de omwenteling in 1989 in Roemenië.
.