Loading AI tools
kunstenaar Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Erwin Jules de Vries (Paramaribo, 21 december 1929 – aldaar, 31 januari 2018) was een Surinaams beeldend kunstenaar.
| Erwin de Vries | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Erwin de Vries op zijn erf aan de rivier Suriname (1995) | ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Volledige naam | Erwin Jules de Vries | |||
| Geboren | Paramaribo, 21 december 1929 | |||
| Overleden | aldaar, 31 januari 2018 | |||
| Nationaliteit |  Suriname | |||
| Beroep(en) | beeldend kunstenaar | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Jaren actief | 1948 - 2018 | |||
| Bekende werken | Nationaal Monument Slavernijverleden | |||
| RKD-profiel | ||||
| Website | ||||
| ||||
De Vries was het derde kind van de acht van Eduarda Annetta Wilhelmina Fujooah en Henry Juriaan de Vries, die uit een eerder huwelijk al vijf kinderen had. Zijn tekenleraar Wim Bos Verschuur ontdekte zijn talent en raadde zijn vader aan hem naar Nederland te sturen. Daar haalde hij aan de Haagse Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in 1952 de MO-akte tekenen. Van 1954 tot 1958 was De Vries kunstdocent in Suriname, maar hij wilde liever kunstenaar worden. Van 1958 tot 1960 studeerde hij beeldhouwen aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. Hij had in Paramaribo in 1948 zijn eerste tentoonstelling op achttienjarige leeftijd. Na zijn studie beeldhouwen bleef hij in Amsterdam wonen waar hij zelfstandig kunstenaar was. In 1984 keerde hij voorgoed terug naar Suriname. De Vries is drie keer getrouwd geweest en was vader van vier kinderen. Hij overleed in 2018 op 88-jarige leeftijd in een ziekenhuis in zijn woonplaats Paramaribo.[1][2]
In 1970 had De Vries zijn eerste solotentoonstelling in het Stedelijk Museum (Amsterdam) en in 1998 nogmaals. In 2009 onder de titel 'Ode aan de vrouw' een solotentoonstelling in de Kunsthal in Rotterdam. Hij is de maker van het Nationaal Monument Slavernijverleden in het Oosterpark (Amsterdam), dat op 1 juli 2002 in aanwezigheid van Koningin Beatrix onthuld werd.
De Vries maakte ook borstbeelden van onder meer Simon Carmiggelt, Joop den Uyl, Ivo Opstelten, Willem Sandberg en Clarence Seedorf, evenals het beeld van Toon Hermans dat in Carré staat. Het leverde hem de bijnaam "de Caribische Rembrandt" op. Zijn Dolle Mina is de vinden in Amsterdam-Zuidoost evenals het beeld Erectus. In Amsterdam-West staat het beeld Erotica .
Hij schilderde veel met blauw. In 2009 gevraagd naar het waarom, antwoordde hij dat hij schilderde "met wat er is. Als het blauw op is wordt het rood en als het rood op is wat anders".[3]
Hij had grote belangstelling voor erotiek, wat duidelijk zichtbaar is in zijn schilderijen en tekeningen.
Hij kreeg op 4 september 2009 door cultuurwethouder Carolien Gehrels het Ereteken Burger van verdiensten door de stad Amsterdam uitgereikt. Hij werd toen tachtig jaar en was zestig jaar werkzaam als kunstenaar.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
