Entelodon

Entelodon^{[1][2][3][4][5]} is een geslacht van uitgestorven evenhoevigen uit de familie Entelodontidae.^[6]

Entelodon Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Oligoceen
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Mammalia (Zoogdieren) Orde: Cetartiodactyla (Evenhoevigen en walvissen) Onderorde: Suina (Varkensachtigen) Familie: Entelodontidae
Geslacht
Entelodon Aymard, 1846
Typesoort
Entelodon magnus
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Entelodon op Wikispecies
Portaal    Biologie Zoogdieren

Kenmerken

Entelodon had een massief lichaam, een korte, sterke nek en een grote, lange, brede en platte schedel, die een meter lang kon zijn. Het jukbeen was vergroot. Het gebit was compleet en meer vergelijkbaar met dat van primitieve Condylarthra^[7], zoals de Mesonychia. De tandformule is 3-1-7 / 3-1-7, waarbij de eenvoudige, conische premolaren^[8] zich niet onderscheiden van kiezen. De taps toelopende en zijdelings afgeplatte tanden waren goed voor het doorbijten van botten. De slijtage van de hoektanden laat zien dat deze sterk belast werden en niet hoofdzakelijk werden gebruikt om indruk te maken op andere soortgenoten, zoals bij varkens en nijlpaarden. De dieren waren waarschijnlijk alleseters, die geen aas lieten liggen en af en toe actief jaagden.

De thoracale wervels^[9] hadden lange doornuitsteeksels en de staart was kort. De voorpoten waren sterker dan de achterpoten en de onderste botten van de poten, zoals het scheenbeen, waren veel korter dan de botten dichter bij het lichaam, zoals het dijbeen. Dat betekent dat Entelodon waarschijnlijk geen goede en hardloper was met een groot uithoudingsvermogen. In tegenstelling tot de Anthracotheriidae had Entelodon slechts twee tenen.

Classificatie

Entelodon wordt geplaatst in de familie Entelodontidae. Entelodon verschilt morfologisch nauwelijks van het nauw verwante Noord-Amerikaanse Archaeotherium.

• E. magnus Aymard, 1846
• E. ronzonii Aymard, 1846
• E. aymardi (Pomel, 1853)
• E. verdeaui (Delfortrie, 1874)
• E. antiquus Repelin, 1919
• E. dirus Matthew & Granger, 1923
• E. gobiensis (Trofimov, 1952)

Bronnen, noten en/of referenties

Literatuur

• Jordi Augusti, Mauricio Antón: Mammoths, Sabertooths, and Hominids. 65 Million Years of Mammalian Evolution in Europe. Columbia University Press, New York NY u. a. 2002, ISBN 0-231-11640-3.
• Donald R. Prothero, Scott E. Foss (Hrsg.): The Evolution of Artiodactyls. Johns Hopkins University Press, Baltimore MD 2007, ISBN 978-0-8018-8735-2 Google Books.

Noten

1. Entelodon. www.prehistoric-wildlife.com. Gearchiveerd op 29 oktober 2021. Geraadpleegd op 29-10-2021.
2. Entelodon feiten. Entelodon feiten (14 januari 2020). Gearchiveerd op 29 oktober 2021. Geraadpleegd op 29-10-2021.
3. (en) Dinosaur of the Day #168 - Entelodon. Ludia Forums (17 september 2019). Gearchiveerd op 29-10-2021. Geraadpleegd op 29-10-2021.
4. Mindat.org. www.mindat.org. Gearchiveerd op 29 oktober 2021. Geraadpleegd op 29-10-2021.
5. Fossilworks: Entelodon. fossilworks.org. Gearchiveerd op 29-3-2021. Geraadpleegd op 29-10-2021.
6. (en) Entelodon. Dinopedia. Gearchiveerd op 25 november 2020. Geraadpleegd op 08-03-2021.
7. (en) Condylarthra | Definition & Facts. Encyclopedia Britannica. Gearchiveerd op 26 januari 2021. Geraadpleegd op 08-03-2021.
8. Premolaren - Begrippen - zoo-info. www.zoo-info.nl. Gearchiveerd op 1 augustus 2021. Geraadpleegd op 08-03-2021.
9. De Thoracale wevelkolom. Fysio De Kolken (12 maart 2018). Gearchiveerd op 20 september 2020. Geraadpleegd op 08-03-2021.

• Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Entelodon op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.