Endoceras
geslacht uit de familie Endoceratidae / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Endoceras[1] (Oudgrieks voor 'innerlijke hoorn') is een geslacht van uitgestorven grote cephalopoden met rechte schelp uit het Midden- en Boven-Ordovicium dat zijn naam geeft aan de nautiloïde orde Endocerida. Schelpen groeiden zo lang als driehonderdvijftig centimeter. De dwarsdoorsnede in het volwassen gedeelte is iets breder dan hoog, maar is lateraal smaller bij de jongere. Hechtingen zijn recht en dwars. Endoceras heeft een grote sifunkel, dicht bij de ventrale marge, bestaande uit concave segmenten, vooral in de jonge, maar die buisvormig kunnen zijn in de volwassen fase. Endoconen zijn eenvoudig, subcirculair in dwarsdoorsnede en doordrongen door een smalle buis die diafragma's kan bevatten die doen denken aan de voorouder van Ellesmerocerida. Endoceras werd in 1847 benoemd door Hall.
Endoceras Status: Uitgestorven, als fossiel bekend Fossiel voorkomen: Ordovicium | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Geslacht | ||||||||||||||
Endoceras Hall, 1847 | ||||||||||||||
![]() | ||||||||||||||
Endoceras fulgur | ||||||||||||||
Afbeeldingen op ![]() | ||||||||||||||
|