Diacodexis

Diacodexis^[1][2][3] is een geslacht van uitgestorven zoogdieren uit de familie Dichobunidae van de evenhoevigen. Dit dier was in het Vroeg-Eoceen wijdverspreid over Noord-Amerika, Europa en Azië.^[4] Tot het geslacht Diacodexis behoren de oudste evenhoevigen.

Diacodexis Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Ypresien-Lutetien (~ 55,8 - 46,2 Ma)
Diacodexis pakistanensis op de voorgrond met daarachter de vroege walvis Pakicetus
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Mammalia (Zoogdieren) Orde: Artiodactyla (Evenhoevigen) Familie: Dichobunidae
Geslacht
Diacodexis Cope, 1882
†D. gracilis †D. ilicis †D. kelleyi †D. metsiacus †D. minutus †D. pakistanensis †D. primus †D. secans †D. woltonensis  ?†D. absarokae
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Portaal    Biologie Zoogdieren

Kenmerken

Diacodexis had met een lengte van ongeveer een halve meter het formaat van een konijn.^[5] Dit hoefdier had korte oren, een lange staart en achterpoten die langer waren dan de voorpoten. De slanke poten waren aangepast aan het rennen en springen. De lichaamsbouw komt overeen met die van dwergherten.^[6][7] De vier tenen aan iedere voet waren uitgerust met kleine hoeven, waarbij de tweede en vijfde teen gereduceerd waren.^[8] De tanden wijzen er op dat Diacodexis een bladeter was en daarnaast werden vermoedelijk ook vruchten, zaden en insecten gegeten.

Ontwikkeling

Diacodexis ontwikkelde zich vermoedelijk in het vroegste Eoceen in Azië. Vervolgens migreerde het tijdens het Paleocene-Eocene Thermal Maximum eerst naar Europa en vervolgens Noord-Amerika via landbruggen in de regio van Groenland.^[9] De Noord-Amerikaanse soorten namen in de loop van het Wasatchian toe in grootte met D. ilicis als kleinste soort, D. metsiacus als middelgrote soort en D. robustus als grootste soort tijdens deze periode in het Bighorn-bekken.^[10]

Fossiele vondsten

De oudste fossielen van Diacodexis werden in de jaren tachtig van de negentiende eeuw gevonden in de centrale delen van de Verenigde Staten en beschreven door Edward Drinker Cope. Later zijn ook fossielen gevonden in andere delen van Noord-Amerika, evenals in West-Europa, oostelijk Azië en Indo-Pakistan.^[11][12] In 1982 werd een vrijwel compleet skelet van Diacodexis uit de Willwood-formatie in Wyoming beschreven door Kenneth Rose, dat veel kennis over het uiterlijk en de leefwijze van dit hoefdier opleverde.^[13]

Bronnen, noten en/of referenties

Literatuur

• Kenneth D. Rose: The Beginning of the Age of Mammals. Johns Hopkins University Press, 2006, S. 1–428 (S. 288–290)
• Jessica M. Theodor, Jörg Erfurt und Grégoire Métais: The earliest Artiodactyls. In: Donald R. Prothero und Scott E. Foss (Hrsg.): The Evolution of Artiodactyls. Johns Hopkins University, Baltimore, 2007, S. 32–58

Noten

1. Diacodexis. prehistoric-fauna.com. Geraadpleegd op 30-04-2023.
2. Diacodexis. www.prehistoric-wildlife.com. Gearchiveerd op 30 april 2023. Geraadpleegd op 30-04-2023.
3. Fossilworks: Diacodexis. www.fossilworks.org. Geraadpleegd op 30-04-2023.
4. Fossilworks - Diacodexis
5. On the origin of the order Artiodactyla. KD Rose. PNAS (1996).
6. Comparative osteology of North American dichobunid artiodactyls. KD Rose. Journal of Paleontology (1985).
7. The inner ear of Diacodexis, the oldest artiodactyl mammal. MJ Orliac, J Benoit & MA O'Leary. Journal of anatomy (2012).
8. The tarsus of early Eocene artiodactyls. DA Guthrie. Journal of Mammalogy (1968).
9. The biogeographic origins of late Paleocene-early Eocene mammalian immigrants to the Western Interior of North America. In: Dawn of the Age of Mammals in the northern part of the Rocky Mountain Interior, North America. TM Bown & KD Rose. Geological Society of America (1990).
10. Mammal faunal change in the zone of the Paleogene hyperthermals ETM2 and H2. AE Chew. Climate of the Past (2015).
11. A new dichobunid artiodactyl (Mammalia) from the Eocene of north-west Pakistan. JGM Thewissen et al. Proceedings B (1983)
12. Diacodexis gigasei n. sp., le plus ancien Artiodactyle (Mammalia) belge, proche de la limite Paléocène-Eocène. R Smith, T Smith & J Sudre. Bulletin de l'Institut Royal des Sciences Naturelles de Belgique (1996).
13. Skeleton of Diacodexis, oldest known artiodactyl. KD Rose. Science (1982).