Loading AI tools
Nederlands schrijfster Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dace Sietiņa [ˈdɑtʃə ˈsijətiŋjaː]?, ook wel Dace Satra Sietina[1] (Jelgava, 13 april 1978) is een Lets-Nederlandse stripmaker, fotograaf, illustrator en stop-motion animator die in Gouda woont. Het pseudoniem Nolandhead – dat ze meestal gebruikt voor een jonger publiek – geeft haar emotionele locatie aan: in No land. Haar beeldverhalen lijken op stills van animaties. Ze maakt ook tekeningen, linosneden en schilderijen.
Dace Sietina | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Dace Sietiņa | |||
Pseudoniem(en) | Nolandhead | |||
Geboren | 13 april 1978 | |||
Land | Letland Nederland | |||
Beroep | Stripmaker, illustrator, fotograaf, animator | |||
Werk | ||||
Jaren actief | 2006- | |||
Genre | Sciencefiction, absurdisme | |||
Bekende werken | 'Rode wolk' 'Let's Cosmos' 'Devolution of human race' | |||
[www.flickr.com/photos/nolandhead/ Nolandhead Flckr stream] Website] | ||||
|
Dace Sietina werd geboren in Jelgava, maar groeide op in het dorp Kalnciems. In 2003 kwam ze met haar dochter naar Nederland om te gaan samenwonen met haar toenmalige echtgenoot. In 2009 studeerde ze af als illustrator aan de Willem de Kooning Academie. Haar afstudeerproject was een zelfontwikkelde magnetische speelwand in een kinderziekenhuis, waarmee kinderen met astma kunnen spelen zonder allergische reacties te krijgen.[2][3]
Sietina maakt gedetailleerde tekeningen zonder vooraf te schetsen. Ze bedenkt het verhaal ter plekke en volgt dan haar instinct.[4] Daarbij werkt ze in verschillende technieken. Voor haar vrije werk en illustraties tekent ze het liefst met Oost-Indische inkt en Copic markers of Stabilo pennen. Ook gebruikt ze gewone kleurpotloden.
Het vaakst combineert ze tekenwerk en fotografie in een techniek die ze ontwikkelde als alternatief voor karakterschetsen. Hiervoor tekent ze eerst apart alle onderdelen van een karakter. Met uitgeknipte onderdelen stelt ze een karakter samen. Ze fotografeert een kader met zulke karakters. Vervolgens verschuift ze delen of voegt die toe in een nieuw kader. Dan maakt ze een volgende foto. Een klein maar wezenlijk detail in haar strips die zijn opgebouwd uit zulke kaders is de natuurlijke schaduw bij elk onderdeel. Die geeft de lezer het gevoel dat het beeld naar voren komt: een 3D-effect.[4]
Deze werkwijze maakt snelle aanpassingen mogelijk, een oog of staart is zo toegevoegd. Sietina heeft inmiddels een grote verzameling onderdelen als ogen, monden, oren, staarten en benen die regelmatig hergebruikt worden. Haar experimentele aanpak vormt inmiddels een handschrift, mede door de vrolijke, felle kleuren, het materiaalgebruik, het absurdisme en de vele monsters.[4]
Basquiat en Lucebert inspireren Sietina omdat hun kunst verweven is met een verhaal. Maar ze vindt overal inspiratie, tot gewoon in de tram toe. Verder zijn tekenfilms uit haar jeugd een invloed: Fantadroms, over het universum, en Dillī Dallī minku parkā, over een rare booswicht.
Haar favoriete boeken zijn het oeuvre van Carlos Castaneda, Viktor Pelevins Tsjapajev en de leegte (Чапаев и Пустота) en Nisargadatta Maharaj's Ik Ben / Zijn (I am That). Ook saga's en sprookjes vindt ze zeer inspirerend. Ze bewondert oude films over robots en futuristische films uit jaren zeventig als 'kin-dza-dza!'. Een gewone steen of een plastic tasje kan haar echter ook op ideeën brengen. Een grote inspiratie is ook (ku)š!, een internationaal Lets stripblad waaraan ze regelmatig bijdraagt. Het publiceert uitsluitend korte verhalen, die soms absurd, soms folkloristisch en vaak vol zwarte humor zijn.
Sietina's verhalen zijn meestal sciencefiction. Het universum is een dankbaar thema; ze wordt gefascineerd door astronomie, astronauten, planeten en zwarte gaten. Ook het micro-universum heeft haar aandacht. Vaak combineert ze fictieve, monsterachtige karakters en de actualiteit, maar soms is het volledig fictief. Absurdisme en zwarte humor zijn terugkerende elementen in in haar 'vervreemdende universum'.[4]
In 2011 beleefde Sietina de eerste solotentoonstelling van haar strips in de Amsterdamse Galerie Lambiek. Speciaal daarvoor maakte ze het gedetailleerd, getekend beeldverhaal: Bad Trip: The Battle of the Bunnymen. Hierin wil een alien de planeet X overnemen met zijn eigen plantaardige soort en redden de bewoners hun wereld met een tijdmachine. Voor een groepstentoonstelling in museumgoudA maakte Dace de stop-motion animatie Devolution of human race. Het is haar antwoord op de vraag: Hoe komt het dat de mens steeds dikker en trager wordt en waar gaat de evolutie heen?
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.