Plaquette aan de gevel van hotel Prins Hendrik te Amsterdam, gemaakt door kunstenaar Roman Zhuk.[1]
Baker werd in 1929 geboren als zoon van Ierse ouders in het plaatsje Yale in Oklahoma. Hij ontwikkelde zich tot jazztrompettist en zoetgevooisde zanger. Baker heeft als kenmerk de zachte melancholieke toon die hij in zijn zang en spel op dezelfde manier gebruikt: "hij zingt zoals hij speelt".
Begin jaren vijftig was Baker een van de sterren van het Gerry Mulligan Quartet. Met het Chet Baker Quartet maakte hij westcoastjazz. Hij is een exponent van de cooljazzschool van de Amerikaanse westkust in de jaren vijftig. Vooral de platen waarop hij zowel trompet speelt als zingt maakten hem tot een idool. In 1955 gaf hij, toen hij voor het eerst in Europa tourde, concerten in het Concertgebouw en het Kurhaus. Zijn muzikale loopbaan was getekend door een heroïneverslaving. Hij werd een aantal keren opgepakt voor overtredingen van de narcoticawet. Nadat hij in elkaar was geslagen en zijn voortanden had verloren, stopte hij langere tijd met spelen.
Door zijn overmatig drugsgebruik, vroege dood en charismatische uitstraling staat Baker ook bekend als "de mooie jongen met wie het verkeerd afliep". Niettemin bleef hij musiceren, vaak op een zeer hoog niveau. In brede kring wordt de dubbel-cd Chet Baker in Tokyo (1987, Evidence Records) beschouwd als een van zijn beste live-albums. In de nacht van donderdag 12 op vrijdag 13 mei 1988 viel hij, waarschijnlijk onder invloed van drugs, uit een raam van het Hotel Prins Hendrik op de Prins Hendrikkade 55, nabij de hoek van de Warmoesstraat met de Zeedijk, te Amsterdam. Hij belandde met zijn achterhoofd op een stenen paaltje en overleed ter plekke. Baker werd 58 jaar oud.[2][3] In Amsterdam zijn er twee eerbetonen:
Zijn eerste biografie werd geschreven door de Nederlandse auteur Jeroen de Valk: Herinneringen aan een lyrisch trompettist (Van Gennep, 1989). Het boek was verkrijgbaar in vijf talen (Duits, Engels, Hongaars, Japans, Nederlands). In 2017 verscheen een nieuwe Engelstalige editie, grondig geactualiseerd en uitgebreid: Chet Baker, his life and music (Uitgeverij Aspekt). Hierin zet de auteur een aantal wijdverspreide misverstanden recht; zo gebruikte Baker begin jaren vijftig al drugs, op het toppunt van zijn roem. Hij verloor bij het beruchte gevecht in 1966 maar één deel van één tand en speelde daarna nog enige tijd door, aanvankelijk op een zeer acceptabel niveau. Hij werd niet van de werkloosheid gered dankzij de veel aandacht trekkende film Let's Get Lost, aangezien hij er tot op het laatst een 'volle tournee- en opnameagenda' op nahield. Zijn spel was gewoonlijk geïnspireerder dan wat op de soundtrack is te horen. De Valk ontkracht tevens de 'indianenverhalen' rond Bakers overlijden.
Live in Sweden with Åke Johansson Trio (1983, Dragon)
Mister B (1983)
Mr. B (1983, Timeless)
September song (1983, Marshmallow)
Star eyes (1983, Marshmallow)
The improviser (1983, Cadence Jazz)
Blues for a reason (1984, Criss Cross)
Line for Lyons (1984, Sonet)
Candy (1985, Gazell)
Chet Baker in Bologna (1985, Dreyfus)
Chet's choice (1985, Criss Cross)
Diane: Chet Baker and Paul Bley (1985, SteepleChase)
Hazy hugs (1985, Limetree)
Live from the moonlight (1985, Philology)
Misty (1985, IRD)
My foolish heart (1985, IRD)
Sings again (1985, Bellaphon)
Strollin' (1985, Enja Records)
Symphonically (1985, Soul Note)
There'll never be another you (1985, Timeless)
Time after time (1985, IRD)
Tune up (1985, Westwind)
As time goes by (1986, Timeless)
As time goes by [love songs] (1986, Timeless)
Chet Baker featuring Van Morrison live at Ronnie Scott's (1986, DRG)
Live at Ronnie Scott's (1986, Drg)
When sunny gets blue (1986, SteepleChase)
A night at the Shalimar (1987, Philology)
Chet Baker in Tokyo (1987, Evidence)
Chet Baker sings and plays from the film «Let's get lost» (1987, Jive/Novus)
Four: live in Tokyo, vol. 2 (1987, Paddle Wheel)
Memories: Chet Baker in Tokyo (1987, Paddle Wheel)
Welcome back (1987, Westwind)
Rique Pantoja & Chet Baker (1987, AMG)
Blåmann! Blåmann! (1988, Hot Club Records, Oslo)
Farewell (1988, Timeless)
In memory of (1988, L & R Music)
Little girl blue (1988, Philology)
My favourite songs, vol. 2: Straight from the heart (1988, Enja Records)
My favourite songs, vols. 1-2: The last great concert (1988, Enja Records)
Oh you crazy moon (1988, Enja Records Justin Time)
Straight from the heart (1988, Enja Records)
The heart of the ballad (1988, Philology)
The best of Chet Baker sings (1989, Blue Note Records)
Jeroen de Valk, Chet Baker. Herinneringen aan een lyrisch trompettist (Amsterdam: Van Gennep, 1989; geactualiseerde versie 2007), Engelse vertaling: Chet Baker: his life and music (Berkeley Hills Books, 2000). Drastisch herziene en uitgebreide editie: Chet Baker, his life and music (Uitgeverij Aspekt, 2017).
James Gavin, De lange nacht van Chet Baker, vertaling van: Deep in a dream: the long night of Chet Baker (New York: Knopf, 2002)
Let's Get Lost, documentaire over het leven van jazztrompettist en drugsverslaafde Chet Baker, geschreven en geregisseerd door Bruce Weber (1988)[4]
Zie Discografie van Chet Baker voor een complete discografie
