Campanië
regio in Zuid-Italië / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Campanië[1] (Italiaans: Campania) is een regio in Zuid-Italië die in het noordwesten grenst aan Latium, in het noorden aan Molise, in het noordoosten aan Apulië, in het oosten aan Basilicata en in het westen aan de Tyrreense Zee. De regio beslaat 13.595 km² en heeft eind 2014 ongeveer 5,7 miljoen inwoners.
Regio van Italië | |||
---|---|---|---|
Coördinaten | 40°54'38"NB, 14°55'14"OL | ||
Algemeen | |||
Oppervlakte | 13.595 km² | ||
Inwoners (31 dec. 2013) |
5.869.965 (419,4 inw./km²) | ||
Hoofdstad | Napels | ||
ISO 3166-2 | IT-72 | ||
Overig | |||
Hoogste punt | Monte Cervati: 1.899 m | ||
Aantal gemeenten | 551 | ||
Provincies | Avellino, Benevento, Caserta, Napels, Salerno | ||
Website | Officiële website | ||
Detailkaart | |||
Provincies in Campanië | |||
|
De naam van de regio is rechtstreeks van het Latijn afgeleid, de Romeinen noemden de regio namelijk Campania felix, wat gelukkig land(schap) betekent.
De regionale hoofdstad is Napels (Napoli). De regio is opgedeeld in vijf provincies.
Tussen 600 en 200 v. Chr was Capua de belangrijkste stad van Campanië. In de vroege middeleeuwen was Amalfi een der belangrijkste handelssteden van Europa. Sinds de late middeleeuwen is de dominante positie van Napels echter onaangevochten gebleven.