Big Joe Williams
Amerikaans straatartiest (1903-1982) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Joseph Lee Williams (Crawford (Mississippi), 16 oktober 1903 - Macon, 17 december 1982)[1][2][3][4] was een Amerikaanse bluesmuzikant (gitaar, zang) en songwriter, opmerkelijk voor het kenmerkende geluid van zijn negen-snarige gitaar. Hij trad meer dan vier decennia op en nam onder meer de nummers Baby Please Don't Go (als Joe Williams' Washboard Blues Singers[5]), Crawlin' King Snake en Peach Orchard Mama op voor verschillende platenlabels, waaronder Bluebird, Delmark, Okeh, Prestige en Vocalion. Hij werd op 4 oktober 1992 opgenomen in de Blues Hall of Fame.
Big Joe Williams | ||||
---|---|---|---|---|
Big Joe Williams in 1971 | ||||
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Joseph Lee Williams | |||
Geboren | Crawford, 16 oktober 1903 | |||
Geboorteplaats | Crawford![]() | |||
Overleden | Macon, 17 december 1982 | |||
Overlijdensplaats | Macon![]() | |||
Land | ![]() | |||
Werk | ||||
Genre(s) | blues | |||
Beroep | muzikant, zanger, songwriter | |||
Instrument(en) | gitaar | |||
(en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
|
De blueshistoricus Barry Lee Pearson[6] (Sounds Good to Me: The Bluesman's Story, Virginia Piedmont Blues) beschreef Williams' optreden:
Toen ik hem zag spelen op Mike Bloomfield's blues night in de Fickle Pickle, speelde Williams een elektrische negensnarige gitaar door een kleine gammele versterker met een taartplaat eraan vastgespijkerd en een bierblikje eraan bungelend. Als hij speelde, rammelde alles behalve Big Joe zelf. Het totale effect van dit ongelooflijke apparaat produceerde de meest zoemende, zinderende, Afrikaans klinkende muziek die ik ooit heb gehoord.