Andy Simpkins
Amerikaans jazzmuzikant (1932–1999) Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Amerikaans jazzmuzikant (1932–1999) Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Andrew Simpkins (Richmond (Indiana), 29 april 1932 – Los Angeles, 2 juni 1999) was een Amerikaanse jazzbassist en componist. Hij werd het meest bekend als lid van The 3 Sounds.
Simpkins kreeg vanaf zijn tiende klarinetles, toen hij veertien was ook pianoles. Begin jaren vijftig stapte hij over op de contrabas. Hij studeerde aan Wilberforce University en tijdens zijn diensttijd was hij als muzikant actief (1953-1955). In 1956 ging hij spelen in The 4 Sounds, met daarin o.m. Gene Harris, een jaar later teruggebracht tot The 3 Sounds, een populaire souljazzgroep die in de jaren vijftig, begin jaren zestig veel platen verkocht voor Blue Note Records. Simpkins speelde hiermee van 1956 tot 1968.[1] Hierna was hij tot 1974 bassist bij de groep van pianist George Shearing. Van 1979 tot 1989 toerde hij met zangeres Sarah Vaughan. In die jaren, en ook erna, werd de in Los Angeles wonende Simpkins een gerespecteerde en veelgevraagde studiomuzikant. Hij trad op met de zangeressen Carmen McRae en Anita O'Day en instrumentalisten als Gerald Wiggins, Monty Alexander, Buddy DeFranco, Don Menza en Stéphane Grappelli. Als leider heeft hij drie albums opgenomen. Hij speelde akoestische basgitaar op de plaat In a Metal Mood: No More Mr. Nice Guy (1997) van zanger Pat Boone. Hij verder te horen op albums van onder meer Chet Baker, Melvin Rhyne, Joe Williams, Monty Alexander, Mike Wofford, Freddie Hubbard, Joe Pass, Benny Carter en Jimmy Smith.
Simpkins overleed aan de gevolgen van maagkanker.[2]
